بیش فعالی در بزرگسالی چه تبعاتی به دنبال دارد؟

اختلال بیش فعالی نوعی اختلال روانی است که شامل ترکیبی از مشکلات مداوم از قبیل اختلال نقص توجه، بیش فعالی و رفتار مداخله ای است. این اختلال می تواند به روابط ناپایدار، عملکرد ضعیف، اعتماد به نفس پایین و دیگر مشکلات منجر شود.

علائم بیش فعالی در بزرگسالی معمولا از همان دوران کودکی شروع شده و تا بزرگسالی ادامه پیدا می کند. در بعضی موارد، بیش فعالی، تا زمانی که فرد هنوز کودک است تشخیص داده می شود.

علائم بیش فعالی بزرگسالان ممکن است مانند علائم بیش فعالی کودکان نباشد. در بزرگسالان علائم بیش فعالی ممکن است کاهش یابد، اما ممکن است با تکانشگری و مشکلات نقص توجه همراه بوده و ادامه داشته باشد.

درمان بیش فعالی بزرگسال مشابه با درمان بیش فعالی در دوران کودکی است، هرچند برخی از داروهای بیش فعالی که برای کودکان تایید شده است برای استفاده بزرگسالان مورد تایید نیستند. درمان بیش فعالی بزرگسالان شامل داروها، مشاوره روانشناختی (روان درمانی) و درمان هر نوع بیماری روانی است که با بیش فعالی همراه است.

تست بیش فعالی در بزرگسالی

اختلال بیش فعالی یا کمبود و نقص توجه، شرایط نسبتا شایع و اغلب ناشناخته ای است. این بیماری 4.4٪ از بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد، اکثر بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی با علائمی همراه هستند که بدون شناسایی منبع بیماری خود، از این بیماری رنج می برند.

تست بیش فعالی بزرگسالان نشان می دهد که آیا نشانه های اختلال نقص توجه و بیش فعالی در فرد وجود دارد یا خیر. هر چند هیچ کدام از آزمون ها به طور قطعی و کامل در تشخیص بیش فعالی اثر بخش نیست اما می توان با استفاده از این تست ها، احتمال اختلال نقص توجه و بیش فعالی را در خود ارزیابی کنید.

درمان بیش فعالی در بزرگسالی

درمان های استاندارد برای بیش فعالی بزرگسالان معمولا شامل دارو، آموزش و مشاوره روانشناسی است. ترکیبی از این درمان ها اغلب موثرترین درمان به شمار می رود. این درمان ها می توانند بسیاری از نشانه های بیش فعالی را از بین ببرند، اما آن ها آن را درمان نمی کنند و برای درمان مناسب ممکن است کمی زمان لازم باشد.

برخی از موارد درمانی بیش فعالی بزرگسالان عبارتند از:

داروها

در ابتدا در مورد مزایا و خطرات داروها با پزشک خود مشورت کنید. داروهای محرکی مانند محصولاتی که شامل متیل فنیدات یا آمفتامین هستند، معمولا داروهای موثر در درمان بیش فعالی بزرگسالان هستند، اما ممکن است داروهای دیگری هم تجویز شوند. به نظر می رسد که تحریک کننده ها باعث افزایش و تعادل سطوح شیمیایی مغز یا همان انتقال دهنده های عصبی می شوند.

قرص

سایر داروهای مورد استفاده برای درمان بیش فعالی در بزرگسالان شامل اتوتوکستین غیر مغزی و برخی داروهای ضد افسردگی است. داروهای ضد افسردگی نسبت به محرک ها اثر بخشی کمتری دارند، اما ممکن است گزینه های درمانی خوبی باشند. میزان مصرف داروها و دوز مناسب در هر فردی متفاوت است، بنابراین در مورد هر گونه عوارض جانبی با پزشک خود مشورت کنید.

مشاوره روانشناسی

مشاوره برای بیش فعالی بزرگسالان معمولا شامل مشاوره روانشناختی (روان درمانی)، آموزش در مورد اختلال و مهارتهای یادگیری برای کمک به موفقیت فرد است.

روان درمانی ممکن است در زمینه های زیر به فرد کمک کند:

• بهبود مدیریت زمان و مهارت های سازمانی

• یادگیری کاهش رفتار تکانشی

• توانایی در مهارت های حل مسئله

• مقابله با شکست های علمی، کاری یا اجتماعی گذشته

• بهبود اعتماد به نفس

• یادگیری راه هایی برای بهبود روابط با خانواده، همکاران و دوستان

• ایجاد استراتژی برای کنترل خلق و خو و رفتار

تاثیر بیش فعالی بر روابط زناشویی

بیش فعالی در بزرگسالی ممکن است بر روابط زناشویی تاثیراتی بگذارد. به همین منظور الگوهای هماهنگ کننده روابط در این زمینه ارائه می شود که در آن یک یا چند زوج در آن شرکت داشته و مدیریت می شوند. زوجین در این روش از مسائلی که با آنها روبرو هستند، آگاه شده و درمان می شوند.

برخی از تاثیرات بیش فعالی در بزرگسالی بر روابط زناشویی عبارتند از:

• خشم، ناامیدی و سوء رفتار عاطفی در روابط زناشویی

• علائم حواس پرتی وعدم تمرکز

• از دست دادن شریک

• عصبانیت و ناامیدی

• احساس ناخوشایند به علت عدم توجه توسط شریک

• سردرگمی و تحریک پذیری

• افزودن شریک

• احساس ناامیدی دائمی و این تصور که “من هرگز به اندازه کافی برای شریک خود خوب نیستم”

• شکست در ایجاد یک رابطه خوب

• استرس و یا اشتیاق بیش از حد

• علائم فراموشی، اختلال در رفتار و تحریکات منفی در کنار شریک زندگی

درمان بیش فعالی در بزرگسالی با داروهای گیاهی

برای درمان بیش فعالی در بزرگسالی ، در کنار دارودرمانی و مشاوره های روان درمانی می توان از داروهای گیاهی و درمان های خانگی استفاده کرد.

برخی از این درمان های خانگی عبارتند از:

مصرف امگا 3

برخی مطالعات نشان داده اند که استفاده از اسیدهای چرب امگا 3 می تواند باعث بهبود اختلال نقص توجه، بیش فعالی و افسردگی شود. در بررسی این مطالعات، محققان دریافتند هنگامی که بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی از مکمل هایی مانند امگا 3 برای افزایش سطح اسیدهای چرب ضروری استفاده می کنند، روند بهبود مناسبی دارند.

چای گیاهی

مصرف برخی دمنوش های گیاهی مانند چای بابونه و نعنا باعث بهبود و آرامش فرد می شود.

جنسینگ

این گیاه دارویی چینی در درمان بیش فعالی در بزرگسالی موثر است.مصرف گیاه جنسینگ باعث کاهش استرس و اضطراب در بیماران بیش فعال می شود.

جو دوسر

مصرف جو دو سر در بیمارانی که مبتلا به بیش فعالی در بزرگسالی هستند سبب کاهش بیقراری و اضطراب شده و عصاره این گیاه باعث افزایش سطح تمرکز در فرد می شود.