براساس نتایج پژوهشی که توسط محققین کشورمان انجام شده است، داشتن شخصیتی پویا و ایجاد شبکۀ ارتباطی در محیط کار، خشنودی شغلی را برای پرستاران به همراه دارد.
به گزارش جی پلاس، نیروی انسانی کارآمد، شاخص عمدۀ برتری یک سازمان نسبت به سازمانهای دیگر است، چرا که نیروی انسانی مهم‌ترین منبع هر سازمانی است. کارکنان متخصص، وفادار، سازگار با ارزشها و اهداف سازمانی، با انگیزۀ قوی، متمایل و متعهد به حفظ و ادامۀ عضویت سازمانی، از نیازهای اصلی و بسیار ضروری هر سازمانی هستند. سازمانها به کارکنانی نیاز دارند که فراتر از شرح وظایف مقرر و معمول خود به کار و فعالیت بپردازند. چنین نیرویی در هر اداره و سازمانی، باعث افزایش چشمگیر عملکرد سازمان، نشاط روحی کارکنان و تجلی بهتر اهداف متعالی آن سازمان و نیز دستیابی بهتر به اهداف فردی خواهد شد.
پرستاری از مشاغلی است که فرد ساعت‌های زیادی را با افراد گیرندۀ خدمات می‌گذراند. پرستاران رابطۀ نزدیک‌تری با بیماران دارند و این رابطه، به تخلیۀ ذخایر عاطفی پرستار منجر شده و موجب کاهش عملکرد مطلوب و در نتیجه نارضایتی او می‌شود. نارضایتی ایجادشده در پرستاران در نهایت می‌تواند به مشکلات شایعی مثل فرسودگی شغلی و اختلال خواب منجر شود. از این رو پرستاران نیاز به ایجاد شبکۀ ارتباطی برای بهروز کردن اطلاعات کاری و تأمین حمایت عاطفی دارند تا وظیفۀ خود را به نحو احسن انجام دهند.
در این راستا، پژوهشگرانی از دانشگاه علوم پزشکی همدان و دانشگاه شهید چمران اهواز، تحقیقی را به انجام رسانده‌اند که در آن رابطۀ بین شخصیت پویا و ایجاد شبکۀ ارتباطی و میانجی‌گری خشنودی شغلی در پرستاران مورد ارزیابی علمی قرار گرفته است.
جامعۀ آماری مدنظر این پژوهش، تمام پرستاران شاغل در بیمارستان‌های دولتی شهر همدان بوده‌اند که از میان آن‌ها، 300 نفر به‌طور تصادفی انتخاب‌شده و وارد مطالعه شدند. این افراد با استفاده از پرسشنامه به سؤالات محققین پاسخ دادند و در نهایت نیز، داده‌های به‌دست‌آمده با روش‌های آماری، تجزیه و تحلیل گردید.
نتایج به‌دست‌آمده، نشان می‌دهد که بین شخصیت پویا با خشنودی شغلی و ایجاد شبکۀ ارتباطی، رابطۀ مثبت و معنی‌داری وجود دارد. بر اساس این یافته‌ها، خشنودی شغلی، رابطۀ بین شخصیت پویا با ایجاد شبکۀ ارتباطی را میانجی‌گری می‌کند.
بهنام محمدی، کارشناس ارشد روانشناسی صنعتی و سازمانی دانشگاه شهید چمران اهواز و نویسنده مسئول مقاله برگرفته از این پژوهش می‌گوید: «براساس یافته‌های ما، متغیرهای نگرشی همچون خشنودی شغلی می‌توانند همانند متغیرهای انگیزشی، بر فعال بودن در محیط کار و انجام فعالیت‌هایی همچون ایجاد شبکۀ ارتباطی تأثیرگذار باشند. بر این اساس، در صورت بالا بودن خشنودی شغلی، فرد پویا هرچه بیشتر درگیر فعالیت‌هایی همچون ایجاد شبکۀ ارتباطی از طریق جستجوی اطلاعات می‌شود».
این محقق و همکارانش اعتقاد دارند: «نتایج این پژوهش درزمینۀ نقش خشنودی به عنوان میانجی و همچنین کارکردهای شخصیت پویا و شبکه‌های ارتباطی در محیط کاری، نتایج مهمی برای سازمانها در بر دارد. این مطالعه چارچوب مشخصی فراهم می‌کند تا درک ما از پیچیدگی فرایند ایجاد شبکۀ ارتباطی و پویایی افزایش یابد و به شناسایی شیوه‌ها و مداخله‌هایی کمک کند که روند ایجاد شبکه‌های ارتباطی و بروز پویایی را تسهیل می‌کنند که درنهایت، به نتایج مثبتی برای پرستاران منجر می‌شوند».
با توجه به دیدگاه تعامل‌گرایی که بیان می‌کند تأثیر و تعامل فرد و محیط دوطرفه است و چنانچه محیط بر فرد تأثیر بگذارد، فرد هم می‌تواند بر محیط تأثیرگذار باشد و آن را در راستای اهداف تعیین شده تغییر دهد، مجریان این پژوهش پیشنهاد می‌دهند: «سرپرستان بخش‌های بیمارستانی می‌توانند این باور را در پرستاران به وجود آورند که عامل اصلی در نتایج کاری‌شان، خود آن‌ها هستند و با داشتن شخصیت پویا و تلاش در راستای ایجاد شبکۀ ارتباطی می‌توانند برای کاهش خطاهای کاری، جلوگیری از خستگی شغلی، کاهش نارضایتی و افزایش بهره‌وری شغلی حرکت کنند».
این یافته‌ها، در مجله «ارگونومی» که فصلنامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران بوده و توسط دانشگاه علوم پزشکی همدان انتشار می‌یابد، چاپ شده اند.
