آخرین نامه فرمانده لشکر 27 حضرت رسول (ص) به همسر / شهید چراغی چه وعده ای به همسر داد که عملی نشد؟

شهید چراغی خطاب به همسر: باور کن وقتی آخرین نامه تو را می‌خواندم، با گوش دل صدایت را می‌شنیدم که می‌گفتی... انگاری رو به رویم نشسته بودی و خودت برایم حرف می‌زدی.

لینک کوتاه کپی شد

جی پلاس: قبل از آنکه رضا نامه ای برای همسر خود بنویسد از سوی او نامه ای دریافت کرده که متاسفانه در دسترس نیست ولی به نظر می رسد که آن نامه حاوی شکایت از دوری رضا بوده است و او وعده می دهد که اواخر خرداد ماه آمده و مراسم رسمی عروسی را برگزار می کند.

متن نامه رضا به شرح زیر است: 
بسمه تعالی 
سلام علیکم 
همسر عزیزم، امیدوارم آینده خوشی با هم داشته باشیم و بتوانیم در کنار هم، با اراده‌ای قوی، به خودسازی بپردازیم و به گونه‌ای باشیم که مکتب اسلام، از یک زوج مسلمان انتظار دارد و در این راه، الگویمان، امیرالمؤمنین (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) باشند. 
عزیزم
باید این نامه را زودتر می‌نوشتم، ولی به جان خودت، کمتر فرصت می‌کنم. در این چند هفته، هر موقع که فراغتی داشتم، سعی کردم با تلفن راه دور، تماس بگیرم، بلکه لااقل صدای گرم و دلنشین‌ات را بشنوم. باور کن وقتی آخرین نامه تو را می‌خواندم، با گوش دل صدایت را می‌شنیدم که می‌گفتی... 
انگاری رو به رویم نشسته بودی و خودت برایم حرف می‌زدی. الان هم که دارم جواب آن نامه‌ات را می‌نویسم. مثل این است که در کنارم هستی و دارم با خودت حرف می‌زنم. 
از موعد شروع عملیات پرسیده بودی آدم حسابی! مگر فتوای امام را ندیده‌ای که ایشان چقدر در رابطه با حفظ اسرار نظامی و مسائل امنیتی سفارش فرموده‌ اند؟! حالا دیگر نمی‌ دانم آن سؤال را جدی پرسیده بودی، یا شوخی. در هر دو حال، فرمایش امام بزرگوارمان این است: «کوچک‌ترین کوتاهی در مراعات اصول امنیتی، گناهی بزرگ شناخته شده و به منزله شرکت در ریختن خون شهدا و سایر خسارت‌ها و پیامدهای آن است که چه بسا، قابل جبران نباشد.» و در این رابطه است که باید حفظ اسرار کرد. خب، کمی هم از خودمان صحبت کنیم که از هر چه بگذریم، سخن خویش، خوش تر است. راستی، نوشته بودی؛ «کی می‌ آیی؟» 
یادت باشد؛ قرص باش و محکم؛ تا وقتی که بیایم طوری که هم خودت و هم به من، ثابت بشود وقتی می‌گوییم «قرص و محکم» یعنی چه ... البته وقت آمدن من هم معلوم نیست. ان شاء‌الله بعد از عملیات، حالا این که زمان آن کی باشد، خدا می‌ داند. ولی ناراحت نباش، این زمان هم می‌ گذرد، همان طور که گذشته گذشت. 
عزیزم
اگر یادت باشد، یک بار به من گفتی: «من حاضرم اگر امام بفرماید جان‌ات را بده، این کار را با جان و دل انجام بدهم. ولی اگر بفرمایید فلان، من رضایت نمی‌ دهم.» آخر فتوای رهبر، مگر «اگر» دارد؟! هر چه که گفت: باید بگویی سمعا و طاعتا هر گونه از پیش خود اجتهاد کردن، خلاف احکام اسلامی است. متوجه شدی؟ حرف امام، واجب الاطاعه است. می‌ دانم که از گفتن آن حرف، منظور نداشتی و فقط می‌خواستی حد نهایت کشش و ظرفیت خودت را به من بگویی من هم همان موقع متوجه منظور تو شدم. البته موقعیت تو را درک می‌ کنم چه این که یک بار خودت به من گفتی، این که در هر صورت زن هستی، طبعی لطیف داری و زودتر تحت تأثیر احساسات قرار می‌گیری و این تنهایی، روح تو را آزار می‌دهد. 
باور کن خودم هم این حس تنهایی و دوری از تو در کنارم را دارم و در خیال، با تو حرف می‌ زنم. هر لحظه، به یاد خاطره‌ های شیرین گذشته می‌ افتم. آن روزی را که می‌ خواستیم به قم برویم، یادت هست؟... الان که ساعت یک بعد از نیمه شب است، همه در سنگر خوابیده‌ اند و من دارم برایت می‌ نویسم. بعد از اتمام این نامه، می‌ خواهم بروم جایی، کار دارم. ممکن است تا حوالی ساعت 3 یا 4 صبح بیدار باشم. همه‌ اش از گذشته گفتم و از آینده، هیچی نگفتم. فکر کنم دو ماهی بیشتر تا خرداد ماه نمانده باشد. از وضع امتحانات و اتمام آن برایم بنویس و آ‌مادگی خودت را اعلام کن، تا من هم بقیه برنامه‌ هارا جور کنم. 
خدمت بابا و مامان سلام برسان، خدمت تمام اهل فامیل‌تان سلام برسان. 
«اللهم انی اسئلک الیسر بعد العسر» 
(خدایا از تو مسئلت دارم آسانی را پس از سختی به ما عطا فرمایی) 
به امید زیارت کربلا 
ساعت یک بامداد 15 فروردین 62 رضا چراغی 

 

1. شهید رضا چراغی، فرمانده لشکر 27 حضرت رسول (ص) که در ارتفاعات 143 به تاریخ بیست و پنجم فروردین سال 62 به درجه رفیع شهادت نایل شد.

 

 

دیدگاه تان را بنویسید