از امام برای ماندن و ادامه تحصیل در آلمان کسب تکلیف می کند و پاسخ می شنود که گمان کن اکنون در ایران سیل و زلزله آمده باز هم می مانی به درست ادامه می دهی یا می روی برای کمک به آنها؟!
جی پلاس ـ منصوره جاسبی:حبیب الله[1] کالج را تمام کرده بود و قصد داشت در رشته پزشکی ادامه تحصیل دهد، دوران تبعید امام از عراق به پایان رسیده و ایشان به فرانسه آمده بود. او درسش را نیمه رها می کند و راهی محل اقامت امام می شود و در آنجا وسیله نقلیه ای تهیه و برای جابه جایی جوانان و مسافرانی که قصد دیدار با امام را داشتند مدام از فرودگاه پاریس به نوفل لوشاتو و از نوفل لوشاتو به پاریس در تردد است.
نزد امام می رود و سؤال می کند که اکنون من برای ادامه تحصیل در آلمان مشغول هستم، نظر شما چیست؟ امام پرسش او را با پرسشی دیگر پاسخ می دهد و می گوید: اگر سیل و زلزله آمده باشد و زن و فرزندت در ایران مانده باشند، باز هم حاضری اینجا بمانی و به درست ادامه دهی؟! پس اکنون نیز گمان کن که سیل یا زلزله آمده است، بهتر است آنها که جدید آمده اند اینجا نمانند و زودتر برگردند.
همین هم می شود، آن زمان که امام قصد بازگشت به ایران را می کنند، حبیب هم به ایران باز می گردد و بعد از استقرار ایشان برای بازگرداندن خانواده امام، راهی فرانسه می شود و با همان چند نفری که آموزش های لازم را دیده بودند، خانواده امام را از راه زمینی به ایران باز می گردانند و دو روز بعد راهی اصفهان می شود.
امام فرمان شکست حکومت نظامی را صادر می کند و حبیب الله با همان نوجوانان و جوانانی که روزگاری به آموزششان مشغول بود و حالا بزرگتر شده بودند به خیابان ها و کوچه ها می آیند، همه می آیند، دیگر تهدید پلیس سودی ندارد و...[2]
- شهید حبیب الله افتخاریان، فرمانده سپاه مریوان که در نوزدهم اسفند سال 63 به شهادت رسید.
- برگرفته از گفت وگوی رقیه سراجیان، همسر شهید.
