چگونه پرندگان ابابیل در عملیات بازی دراز نقش آفرینی کردند؟

جی پلاس ـ منصوره جاسبی: روز دوم اردیبهشت ماه سال 60 و اولین مرحله از عملیات آزاد سازی ارتفاعات 1100 و 1150 بازی دراز[1] بود، شرایط روی قله ماندن بچه ها لحظه به لحظه سخت و سخت تر می شد و شهید و مجروح اضافه و اضافه تر، یکی از بچه ها با دیدن این شرایط از ناراحتی به سمت محسن[2] رفت و با عصبانیت فریاد زد پس کجان اونایی که قرار بود ما رو پشتیبانی کنند؟! پس نیروها کجان؟! آخه تو ما رو چی فرض کردی؟!...

و این محسن بود که با متانت تمام نگاه می کرد و پاسخی به او نمی داد. نیروهایش را جمع کرد و گفت برادرای گلم با همدیگه این ندا رو سر بدید: الم ترکیف فعل ربک باصحاب الفیل... نوای جانبخش قران که از حلقوم خشکیده بچه ها در فضا پیچید دیگر از آتش خبری نبود انگار خوابشان رفته بود حتی یک گلوله هم شلیک نشد. بچه ها جان گرفتند و حلقه دور محسن را تنگ و تنگ تر کردند باز هم با هم سر دادند: الم ترکیف فعل ربک باصحاب الفیل... تلاوت آیات سوره به انتها نرسیده بود که هلی کوپتری خودی با چرخشی بالای سرشان یکی از تانک های دشمن را منفجر کرد چند لحظه بعد دو فروند هلی کوپتر دشمن در آسمان با هم برخورد کردند و منفجر شدند.

دست یاری خدا پشت به پشت، توان خود را به بچه ها نمایش می داد. دیگر جان گرفته بودند و قوتی برای ادامه نبرد تا جایی که حوالی غروب سرنوشت تغییر کرد و آنها پیروز مرحله اول عملیات بودند.

رزمنده ای که با آن بی تابی بر سر محسن فریاد کشیده بود جلو آمد و عذر خواست و محسن با لبخندی بر لبان خشکیده اش به او فهماند که چیزی نشده و به دل نگرفته است.

حالا دیگر خورشید می رفت تا در خانه اش آرام گیرد که بچه ها از پیروزی شیرینشان لبریز از شادمانی و شعف شده بودند. آنها آن روز عنایت و لطف پروردگار را در از بین بردن سپاه ابرهه به چشم خود دیدند.[3]