چرا برندهای صاحب نام تولیدی در ایران رو به افول می‌روند؟

به گزارش جی پلاس، افول و سقوط یک مرکز صنعتی یا یک واحد تولیدی،در هر میزان،وسعت و نقطه ای از کشور،ناگوار و نگران کننده می باشد و در این میان،تعطیلی و انفعال برندهای صاحب نامی که شناسنامه و هویت صنعتی و تولیدی این مرز و بوم به شمار می روند،به مراتب تلخ تر از دیگر مراکز و واحدهای صنعتی خواهند بود.

با نیم نگاهی به دلایل افول و سقوط برخی از مراکز تولیدی همچون مینو،پارس الکتریک، ارج، کفش ملی و... که هر کدام عقبه ای از خاطرات نوستالوژیک را یدک می کشند،با موارد متعددی مواجه می شویم که بررسی تمامی آنها در این گزارش میسر نمی شود و قطعا در سلسله گزارشات بعدی عوامل مذکور بصورت موشکافانه تری مورد تحلیل و ارزیابی قرار خواهد گرفت.
اما در این گزارش تلاش می شود به نقش خصوصی‌سازی و مشارکت سرمایه گذاران این عرصه در شکوفایی اقتصادی و در نقطه مقابل،مدیریت دولتی و موانعی که برای این امر خطیر(خصوصی سازی)وجود دارد پرداخته شود،امری که به اعتقاد برخی کارشناسان یکی از دلایل اصلی شکستِ برخی مراکز تولیدی و کارخانجات صنعتی صاحب نام در کشور به شمار می رود.
بدون تردید،واکاوی و تحلیل علت سقوط کارخانجات اشاره شده اعم از مینو،ارج،کفش ملی و آزمایش در این مقطع تاریخی و در سال جاری که به اقتصاد مقاومتی،اشتغال و تولید مزین شده،امری ضروری و اجتناب ناپذیر به نظر می رسد و هرگونه غفلت در بررسی آسیب ها و تهدیدهای موجود در این عرصه می تواند یه تکرار این واقعیت تلخ و تاسف آور ختم شود.
شهرام نکوزاده،دانش آموخته رشته اقتصاد،با اشاره به انتشارات امیرکبیر به عنوان یکی از بزرگ ترین مراکز انتشار کشور و البته مجموعه ای صاحب نام در عرصه انتشارِکتاب و زوال و تدریجی آن اظهار داشت:به واقع،بررسی سیر و سرنوشت یکی از بزرگ ترین انتشارات خاورمیانه،به روشنی گویای برخی از کاستی ها و نارسایی هایی است که علیرغم عنوان پرآوازه چنین مراکز و مجموعه هایی رو به افول می گذارد است و این قصه تلخی است که در صورت استمرار وضعیت موجود می تواند در حوزه های دیگر نیز به تلخی تجربه شود.
وی افزود:یکی از عوامل موثر،در شکست واحدها و مراکز صنعتی و تولیدی به وجود برخی از کاستی ها و محدودیت ها در حوزه خصوصی سازی معطوف می شود.
نکوزاده عنوان کرد:واگذاری مراکز خصوصی به مدیریت دولتی در بسیاری از موارد می تواند به سرنوشت تلخی منتهی شود که به واقع  مصادیق متعددی را نیز می توان برای این ادعا مطرح نمود.
وی افزود:کارخانه ارج در سال 1318به همت خلیل ارجمند و هشت کارگر تاسیس شد و در مقطعی تعداد کارگران فعال در این مرکز به بیش از2300 نفر رشد پیدا کرد اما با قانون ملی شدن صنایع در سال 58 و تبدیل مدیریت آن به بخش های دولتی،آرام آرام پای به افول گذارد.
نکوزاده گفت:با وجود تدوین،تعریف و طراحی سیاست های اصل44 موسوم به خصوصی سازی،متاسفانه آنچنان که باید به این اصول و قواعد،توجهی نشد و علیرغم گام های سازنده ای که تاکنون در این ارتباط برداشته شده،لذا در بسیاری از موارد از این هدف خطیر فاصله گرفتیم که به تبع نتیجه آن شکست،انسداد و ورشکستگی بوده است.
*بخش خصوصیِ قدرتمند،رمز شکوفایی تولید و اقتصاد است
مهشید یار احمدی،محقق و پژوهشگر حوزه اقتصادی ،با اشاره به لزوم حمایت های مجدانه و مستمر از بخشِ خصوصیِ فعال در عرصه صنعت گفت:بسیاری از مراکز تولیدیِ صاحب نام در دهه های گذشته بواسطه مشارکت بخش خصوصی پا گرفت اما دخالت مدیریت دولتی در امور این مراکز،باعث انزوا و انفعال چنین مجموعه هایی شد.
وی افزود:به اعتقاد بنده،یکی از الزاماتِ پیشگیری از تعطیلی و ورشکستگی کارخانجات،منوط به بهره گیری از مدیران مجرب و فعال و با انگیزه در مراکز خصوصی و غیر دولتی می باشد.
یار احمدی عنوان کرد:الگوی مذکور روش،شیوه و مسیری است که بسیاری از کشورهای توسعه یافته و صاحب نام جهان پیموده اند و به نتایج مطلوب و شایسته ای نیز در این حوزه دست یافته اند.
وی افزود:البته حمایت و پشتیبانی از چنین مراکز و کارخانجاتی از ضروریاتی است که نمی توان به سادگی از آن گذشت،اما به واقع زمانی این حمایت ها به عنصری سازنده مبدل می شود که پشتیبانی های اشاره شده،بسترساز نفوذ و تسلط مدیریت دولتی نشود،در غیر اینصورت کمک های اینچنینی،نتایج مقطعی در پی خواهد داشت.
یار احمدی در  خاتمه یادآور شد:متاسفانه در برخی حوزه ها،خصوصی سازیِ صوری باعث شده تا مسیر حرکت مراکز و واحدهای تولیدی و کارخانجات صنعتی ،امیدوار کننده به نظر نرسد و می طلبد با اتخاذ تصمیمات اصولی،بستر مشارکت و نقش آفرینی پایدار بخش خصوصی به نحو شایسته تری فراهم شود که قطعا رمز پیشرفت و شکوفایی اشتغال،تولید، اقتصاد کشور در این عنصر مفید نهفته است و تا زمانی که زمینه این امر به نحو شایسته ای فراهم نشود،پیمایش مسیر توسعه اقتصادی با موانعی جدی مواجه خواهد بود.