زندگی مشترک شهید علیرضا نوری چگونه آغاز شد؟

جی پلاس ـ منصوره جاسبی: خانواده طوبی بانو[1] که فقط مسائل معنوی و خوب بودن پسر برایشان اهمیت داشت، از خانواده داماد[2] هیچ نخواستند و با بله گفتن عروس خانم، صیغه عقد جاری شد و پدر[3] برایشان جشن کوچکی گرفت و دوستان و آشنایان را به شام دعوت کرد.

سه ـ چهار ماه از این مراسم گذشت[4] و عید غدیر[5] در راه بود، داماد کوپه شش نفره ای گرفت و به همراه بانو و دو تن از برادران و همسران آنها به تهران آمدند و خواهر و شوهر خواهر و خاله و شوهر خاله داماد هم به این جمع اضافه شدند و شامی در رستورانی در دربند شد شام عروسی و آغازی بود برای زندگی مشترکی با کمترین امکانات زندگی.

حقوق علیرضا[6] از هزار تومان به هزار و صد تومان افزایش یافت اما این حقوق همه آن چیزی بود که باید هم مخارج دانشگاه و هم مخارج زندگی را تأمین می کرد و این بیرون رفتن در ابتدای جوانی و لذت بردن از آن را برایشان سخت کرده بود.

طوبی بانو می گوید: «قالی پر گلی داشتیم، من غذا درست می کردم. رؤیایی زندگی می کردیم، دستان هم را می گرفتیم و دور قالی دور می زدیم و گوشه ای از آن می نشستیم به هوای آنکه در پارک هستیم غذا می خوردیم با همان فکر و خیالات و حرف های شیرین شب را می گذراندیم».[7]