کارتن خواب ها بازیگر شدند
امین میری از کارگردانان جوان تئاتر است که یکی دو سال قبل موفق شد با اجرای نمایش «احساس آبی مرگ» بحث مسئولیت اجتماعی تئاتر را به شکلی پررنگ مطرح کند؛ اجرایی که با مشارکت تعدادی از نوجوانان کانون اصلاح و تربیت به صحنه رفت و به بررسی زمینه‌های وقوع جرایمی نظیر قتل غیرعمد پرداخت.
به گزارش جی پلاس، گروه اجرایی نمایش «احساس آبی مرگ» در ادامه موفق شد با جلب رضایت تعدادی از اولیای دم زمینه بخشش چند نوجوان محکوم به اعدام را فراهم کند. میری این‌بار به طرح یکی دیگر از آسیب‌های اجتماعی پرداخته و نمایش «شلتِر» را با موضوع کارتن‌خوابی روی صحنه آورده که با ایفای نقش ١٥ بازیگر در تئاترشهر روی صحنه رفته است. «از دوره ابتدایی اجرای نمایش احساس آبی مرگ دنبال سوژه مستند دیگر بودم. تحقیقات میدانی از همان زمان آغاز شد و در ادامه گروه را به سوی موضوع کارتن خواب‌ها، اعتیاد، تن فروشی و عدم امنیت زنان در جامعه سوق داد.
در این نمایش نیز این افراد و اتفاق‌هایی که برای‌شان رخ داده را زیر ذره‌بین گذاشته‌ایم. سرنوشتی که بعضا خودشان نقش چندانی در شکل‌گیری‌اش نداشته‌اند.»
کارگردان در اجرای جدید نیز روش گذشته را ادامه داده و آسیب‌دیدگان اجتماعی - تعدادی کارتن‌خواب - در میان بازیگران نمایش «شلتر» ایفای نقش می‌کنند. «این‌بار تجربه تازه‌ای وجود دارد، اینکه افراد کارتن خواب دقیقا نقشی را بازی می‌کنند که در زندگی واقعی هم برای‌شان رخ داده و این حضور طوری به نمایش در می‌آید که تماشاگر تشخیص نمی‌دهد کدام یک از افراد روی صحنه بازیگر و کدام‌یک آسیب دیده اجتماعی هستند.»
خلق نمایش برپایه موضوع مستند به تحقیق زیادی نیاز دارد و میری می‌گوید تحقیقات نمایش از فروردین ٩٤ آغاز شده است. «تحقیقات و مطالعات کتابخانه‌ای از همان زمان شروع شد و در خرداد همان سال به‌صورت میدانی ادامه یافت. هم‌زمان با همه اینها تمرین گروه پیش می‌رفت و مصاحبه با آسیب دیدگان اجتماعی در جریان بود. »
او در این راه به شیوه «ورباتیم» وفادار بوده و سخنان مصاحبه شوندگان پس از ویرایش در قالب متن دراماتیک در اختیار بازیگران قرار گرفته است. میری تغییر نگاه مخاطبان نسبت به افراد آسیب دیده را یکی از اهداف خود دانسته و می‌گوید: «تلاش اول ما تغییر نگاه تماشاگران به این افراد است، چون بارها دیده‌ایم مردم در بهترین حالت بی‌تفاوت از کنار یک کارتن‌خواب عبور می‌کنند. قصد داریم کاری کنیم که مردم کمی فکر کنند چه مجموعه عواملی موجب شده عده‌ای با این مشکل مواجه شوند.»
همانطور که اجرای نمایش «احساس آبی مرگ» شرایط رهایی تعدادی محکوم به اعدام را فراهم کرد، این‌بار قرار است گروه برای برطرف شدن بخشی از مشکلات افراد آسیب دیده تلاش کند. «می‌خواهیم به واسطه بازتاب مشکلات پیگیر حل آنها شویم.
چون اصلا جالب نیست که عکس گورخواب‌ها یا ماجرای هرندی منتشر شود و برای مدتی کوتاه یک موج احساسی به راه بیفتد و بعد همه‌چیز را به فراموشی بسپاریم. در تلاش هستیم با تشکیل یک صندوق و دعوت از مسوولان کمک‌هایی برای این افراد جمع‌آوری کنیم.»
میری که برای نگارش نمایشنامه چند ماه به همراه گروه در کنار کارتن خواب‌های منطقه شوش زندگی کرده با طرح این پرسش که «اگر در سرمای زمستان خانه و سرپناهی نداشته باشیم چه کار از دست‌مان ساخته است؟» می‌گوید: «در نمایش اشاره می‌کنیم که قرار است گرم‌خانه‌ها مشکل بی‌سرپناهی افراد کارتن‌خواب را حل کنند ولی امکانات آنها اصلا مطلوب نیست. یا از طرفی در صورتی که فرد نیازمند بیرون بماند از ساعتی به بعد اجازه ورود ندارد. پنج صبح هم آنها را بیرون می‌کنند و دوباره ٨ صبح اجازه دارند برای صرف صبحانه بازگردند. این کانکس‌ها فقط نام گرم خانه را یدک می‌کشند.
طوری‌که ما هنگام مصاحبه از سرما می‌لرزیدیم، حالا در نظر بگیرید سرمای موجود باعث می‌شود فرد معتاد تا صبح خواب نداشته باشد و تازه وقتی می‌خواهد بخوابد باید از گرم‌خانه برود.»
کارگردان نمایش «شلتر» از آمادگی گروه برای اجرای این نمایش در شهرهای دیگر کشور، در صورت حمایت نهادهای مسئول خبر داد.
دیدگاه تان را بنویسید