خبرگزاری ایرنا نوشت: ۶ ماه نبود کنسرت، شرایطی را فراهم آورد تا بسیاری از کسانی که حتی نام زانکو را هم نشنیده بودند، فقط برای تماشای کنسرت، پنجشنبه به سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی بروند. این جمعیت، ۲ سانس را در شرایطی پر کردند که به‌ندرت، صندلی خالی در ردیف‌های انتهایی سالن یافت می‌شد.
جی پلاس؛ ایرنا نوشت: کنسرت که چند روز پیش برگزار شد ثابت کرد که اولا مردم، تشنه استقبال از کنسرت و شادی هستند و ثانیا، برخلاف ادعاهای برخی، هیچ تهدید واقعی علیه خوانندگان وجود ندارد.
اگر پیگیر اخبار موسیقی باشید، متوجه می‌شوید که یکی از سوژه‌های داغ این روزهای فضای مجازی و سایت‌های تخصصی این حوزه، کنسرت زانکو بوده است. موافقان از این اتفاق با عناوینی چون اتفاقی تاریخی نام می‌برند و مخالفان، آن را یک فرصت‌طلبی تاریخی می‌دانند.
حال آن‌که اگر بخواهیم حدوسط این تعاریف را ملاک قرار دهیم، با یک کنسرت معمول مواجه هستیم که طبق عرف و عادت جامعه رقم خورده است. از ششم مردادماه که کنسرت‌ها در ایران به دلیل آغاز ماه محرم تعطیل شد، تا ششم بهمن‌ماه، هیچ کنسرتی در کشور برگزار نشد. مخالفان برگزاری کنسرت معتقد بودند که در سال ماتم و عزا، چگونه می‌توان کنسرت برگزار کرد؟ آنها معتقد بودند که نه دهان خوانندگان به خواندن باز می‌شود و نه مردم، استقبالی از کنسرت‌ها به عمل می‌آورند.
در زمانی که جریان‌های مختلف مجازی در پی القای این گزاره به مردم ایران بودند، بسیاری از خوانندگان، مشغول تولید کار بودند اما به دلیل تهدیدات مداومی که علیه آنها صورت می‌گرفت، دوست نداشتند که وارد حاشیه شده و با برگزاری کنسرت، حملاتی را علیه خود و خانواده‌شان بخرند.
اما کار آنها در استودیوها ادامه داشت. جالب آن‌که خوانندگان لس‌آنجلسی در این مدت، هم مشغول ضبط کار بودند و هم چندین کنسرت در اروپا و آمریکا برگزار کردند اما اینکه چرا دامنه این تهدیدات، بیشتر به خوانندگان داخل کشور متمرکز بود موردی است که در فرامتن، حاکمیت را نشانه گرفته و کمتر ارتباطی با ذات موسیقی و کنسرت دارد.
از سوی دیگر، آن جریان معتقد بود که مردم به اندازه‌ای عزادار هستند و در صورت برگزاری کنسرت نیز استقبالی از آن به عمل نمی‌آورند. این گزاره نیز با استقبال از کنسرت زانکو باطل شد.
زانکو، خواننده جوانی است که تک‌آهنگ مثلا او حسابی گل کرد. این خواننده اگر در شرایط عادی به روی صحنه می‌رفت، قطعا نه این سالن با این مقیاس را برای اجرا در اختیار می‌گرفت و نه قطعا این میزان مخاطب به تماشای کنسرت او می‌نشستند.
اما ۶ ماه نبود کنسرت، شرایطی را فراهم آورد تا بسیاری از کسانی که حتی نام زانکو را هم نشنیده بودند، فقط برای تماشای کنسرت، پنجشنبه به سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی بروند. این جمعیت، ۲ سانس را در شرایطی پر کردند که به‌ندرت، صندلی خالی در ردیف‌های انتهایی سالن یافت می‌شد.
آن جریانی که آماده بودند تا پنجشنبه شب، از صندلی‌های خالی تصویربرداری کرده و این‌گونه القا کنند که مردم از این کنسرت استقبال نکردند شاهد این بودند که بلیت‌های ۱۷۰ تا ۴۹۵ هزار تومانی را تهیه کردند و آن بار ترافیکی سخت را در شب پنجشنبه اتوبان‌های منتهی به نمایشگاه بین‌المللی رقم زدند تا به تماشای کنسرت بنشینند.
جمعیت حدودا ۴ هزار نفری مداوم از زانکو درخواست آهنگ شاد می‌کردند. حقیقتی که خود زانکو نیز به آن اعتراف کرد، وقتی گفت که شما از آهنگ غمگین استقبال نمی‌کنید و فقط آهنگ شاد را تشویق می‌کنید.
به این ترتیب بود که زانکو، تمام آهنگ‌های غمگین خود را تنها در یک نوبت اجرا کرد اما آهنگ مثلا را در ۳ نوبت و آهنگ چشمات رنگیه را در ۲ نوبت اجرا کرد که با استقبال بسیارخوب مخاطبان مواجه شد.
برگزاری کنسرت، اتفاق خیره‌کننده‌ای نیست. یک رسم عادی و معمول در هر کشوری است. اما اینکه تمام مشاغل بر سر کار خود حاضر باشند و خوانندگان بالاجبار نتوانند به روی صحنه بروند، یک رسم غیرمعمول و غیرعادی است. اتفاقا کنسرت زانکو، تماما به سود او تمام شد؛ زانکو اکنون برد تبلیغاتی بسیار خوبی را متوجه خود کرده و با این حرکت، بر تعداد مخاطبان او و کسانی که با نام او و سبک کاری‌اش آشنا شدند، افزوده شد.
میداندار این رونق، شخص خوانندگان، مدیر برنامه‌های آنان و کنسرت‌گذارها هستند که باید هر چه زودتر وارد عمل شده و میدان را در دست بگیرند. هر چه این رکود، عمیق‌تر شده و تعطیلی کنسرت به درازا بینجامد، دود آن به چشم فعالان این حوزه محبوب خواهد رفت. بنابراین وقتی زانکو کنسرت داد و هیچ اتفاقی رخ نداد، قطعا این جریان با ورود خوانندگان بیشتر، رونق مطلوب‌تری گرفته و هیچ تهدیدی نیز کارساز نخواهد بود.
