غذا خوردن را می‌توان یکی از محبوب‌ترین و لذت بخش‌ترین امور زندگی اغلب انسان‌ها دانست. اکثر افراد یک فهرست از خوراکی های محبوب خود دارند که از خوردنشان سیر نمی‌شوند، اما برخی از افراد نیز وجود دارند که دچار نوعی اختلال در مصرف خوراکی هستند که ریشه روانی دارد، مبتلایان به این اختلال از مصرف خوراکی‌های مختلف می‌ترسند.
جی پلاس؛ غذا خوردن را می‌توان یکی از محبوب‌ترین و لذت بخش‌ترین امور زندگی اغلب انسان‌ها دانست. اکثر افراد یک فهرست از حوراکی های محبوب خود دارند که از خوردنشان سیر نمی‌شوند، اما برخی از افراد نیز وجود دارند که دچار نوعی اختلال در مصرف خوراکی هستند که ریشه روانی دارد، مبتلایان به این اختلال از مصرف خوراکی‌های مختلف می‌ترسند.
انتخاب نوشت: اختلال محدودکننده مصرف مواد غذایی (ARFID) می‌تواند تأثیر مادام العمر شدیدی بر عادات غذایی داشته باشد.
این وضعیت در سال ۲۰۱۹ به شدت مورد توجه واقع شد. در این سال یک پسر نوجوان انگلیسی با علائم ناشنوایی و کم شنوایی موقت شناسایی شد که سال‌ها بود فقط چیپس و نان سفید و تست مصرف می‌کرد. این نوجوان به شدت به رژیم محدود خود وابسته بود و از مصرف خوراکی‌های جدید می‌ترسید. اما مصرف خوراکی‌های محدود می‌تواند در بلند مدت بدن را دچار مشکلاتی بسیار جدی کند.
اختلال محدودکننده مصرف مواد غذایی اجتنابی، اولین بار توسط انجمن روانپزشکی آمریکا در سال ۲۰۱۳ شناخته شد. باید توجه داشت که ARFID با سایر اختلالات محدودکننده خوردن، مانند بی اشتهایی و پرخوری، متفاوت است. افراد مبتلا به این اختلال سعی در کنترل وزن خود ندارند. بلکه ترس ذاتی از غذا‌های جدید و عمل غذا خوردن دارند. در حالی که برخی از غذا‌ها، مناظر یا بو‌ها ممکن است باعث انزجار یا ترس در بسیاری از ما شود، افراد مبتلا به ARFID هر روز در برابر بسیاری از غذا‌هایی که با آن‌ها روبرو می‌شوند چنین احساسی دارند.
بسیاری از افراد نسبت به غذا‌هایی که آن‌ها را ناامن می‌دانند اضطراب خارق العاده‌ای را تجربه می‌کنند و بسیاری از آن‌ها نیز انگیزه‌ای برای تغییر عادات غذایی خود ندارند، زیرا مدیریت ناراحتی روانی خود را دشوارتر از تغییر رژیم روانی خود می‌بینند. با توجه به جدید بودن این اختلال، موارد زیادی در مورد آن ناشناخته مانده است. با این حال، روانشناسان به طور معمول توافق دارند که افراد مبتلا به این اختلال چند علامت مشابه دارند:
_عدم رغبت برای خوردن خوراکی‌های مختلف
_اجتناب از غذا‌ها به دلیل ظاهر یا بوی خاص غذا‌ها
_نگرانی و استرس پس از دیدن میز‌های پر از خوراکی‌های متنوع
_عدم مصرف کافی کالری، پروتئین، ویتامین یا مواد معدنی
اختلال روانی
تشخیص ARFID ممکن است دشوار باشد، اما بررسی‌های دقیق روانی و جسمانی می‌تواند به تشخیص این اختلال کمک کند. رنشانه‌هایی از کمبود‌های تغذیه‌ای مانند شکنندگی ناخن و مو، تغییرات پوستی، خونریزی لثه یا لب، کبودی بدون دلیل، تغییر بینایی، خستگی مزمن و فراموشی و مواردی مشابه می‌توانند از دیگر نشانه‌های این بیماری باشند.
