جراحت های پی در پی فرمانده و اصرارش بر ماندن کنار بچه ها!

جی پلاس - منصوره جاسبی: مجروحیت و زخمی شدن های حاج محسن (۱) از اتفاقاتی بود که او از خانواده اش مخفی می کرد و هیچ وقت دلش نمی خواست به خاطر مجروحیت در بیمارستان بستری باشد و همه تلاشش را می کرد تا هر طور شده از بیمارستان مرخص شود. برادرش در خاطرات خود اینگونه نقل کرده است:

یک بار که حاجی از ناحیه پا زخمی شده و او را به بیمارستان امام رضای مشهد منتقل کرده بودند، مدام به دکتر اصرار می کرد که باید زودتر به جبهه برگردد.

دکتر من را خواست و گفت: زخم های برادرتان عمیق است و هر چه از او درخواست می کنیم تا استراحت کند که زخم هایش عفونی نشود فایده ای ندارد و پیگیری موضوع از دست ما خارج است و لازم است که شما خودتان از او بخواهید تا اینجا بماند.

حاجی که متوجه صحبتهای میان من و دکتر شده بود، از جایش بلند شد و در راهروی بیمارستان شروع به قدم زدن کرد و گفت: زخم من عمیق نیست و باید زودتر برگردم جبهه.

بعد از پایان این حرف ها، حاج محسن پرستار را صدا کرد تا بیاید و سرم هم تختی اش را که در حال تمام شدن بود، جدا کند که پرستار پاسخ داد که الان شیفت من تمام شده و نوبت پرستار بعدی است.(۲) این رفتار آن پرستار باعث ناراحتی محسن شد و گفت: «شیفت انسانیت شما که تمام نشده» بعد هم خودش سرم را باز کرد تا با همدیگر به جبهه برگردند.

برادر حاج محسن در خاطره دیگری از مجروحیت حاجی اینگونه گفته است:

عملیات کربلای یک بود که حاجی از ناحیه شکم زخمی شد و خانواده مثل همیشه از این موضوع بی اطلاع بود تا وقتی که او را به بیمارستان مشهد منتقل کردند.

او ادامه داده است: عملیات والفجر هشت در جریان بود و بچه ها مشغول کندن کانالی در فاو بودند که اصابت کلنگ به پای محسن باعث زخمی شدنش شد و هر چه بچه ها اصرار کردند که به عقب برگردد فایده ای نداشت که نداشت و با همان پای مجروح چهل روز در خط مقدم ماند و می گفت :«درست است پایم مجروح شده صحبت که می‌توانم بکنم، اگر بچه‌ها مرا با این وضعیت ببیند روحیه می‌گیرند و این جراحت‌ها برای من مجروحیت نیست تا جان در بدن دارم به جبهه می‌روم.".

۱. شهید حاج محسن دین شعاری، معاون گردان تخریب لشکر حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم که در پانزدهم مردادماه سال ۶۶ مطابق با عید سعید قربان به هنگام خنثی سازی مین ضد تانک در سردشت به شهادت رسید. پیکر مطهرش در قطعه ۲۹ بهشت زهرا(س) دفن است.

۲. ناگفته نماند رفتار اشتباه یک پرستار به کل جامعه پرستاری قابل تسری نیست چرا که چه در زمان جنگ و چه اکنون که کل کشور با ویروس منحوس کرونا پنجه در پنجه دارد این پرستاران زحمتکش و از جان گذشته اند که در خط مقدم مبارزه با این ویروس قرار گرفته و از جان میلیون ها هموطن مراقبت می کنند و چون این اتفاق افتاده و در خاطره بیان شده بود، ناگزیر از انتشارش بودیم.