کرم های ضدآفتاب مانع جذب ویتامین D در بدن می شوند؟

جی پلاس، حتماً بارها شنیده اید که همه ی ما باید از ضد آفتاب استفاده کنیم و هر دو ساعت یک بار آن را تمدید کنیم. به احتمال زیاد این نکته را هم می دانید که استفاده از ضد آفتاب منحصر به فصل تابستان و بهار نیست و در تمام فصل های سال باید از آن استفاده کنیم. با این وجود، کمبود  ویتامین دی  بهانه خیلی از افراد برای استفاده نکردن از ضد آفتاب است.

برخی افراد تصور می کنند که کرم ضد آفتاب مانع جذب این ویتامین مفید می شود. به نظرتان این تصور درست است؟ با خواندن متن زیر، پاسخ این سؤال را خواهید یافت.

ویتامین دی چیست و چه فوایدی برای بدن دارد؟

بدن همه ی ما به ویتامین D نیازمند است. ویتامین D باعث تحریک رشد استخوان می شود. بدون ویتامین D بدن در معرض پوکی استخوان قرار می گیرد.

این ویتامین همچنین نقشی حیاتی در تقویت سیستم ایمنی بدن ایفا می کند. ویتامین دی باعث پیشگیری از بیماری های مختلفی در بدن می شود و فواید متعددی برای سلامت بدن به همراه دارد.

عوارض کمبود ویتامین D

افرادی که به مقدار کافی ویتامین D دریافت نمی کنند، علائمی نظیر درد و ضعف عضلات و درد استخوان دارند. اگر کمبود ویتامین D خیلی شدید باشد، جذب کلسیم هم کاهش می یابد.

کمبود کلسیم می تواند منجر به کاهش سرعت رشد، نرم شدن استخوان، ضعف استحکام استخوان ها، بالا رفتن احتمال تغییر شکل اسکلت استخوان ها، پوکی استخوان و ترک خوردن استخوان ها شود.

نور خورشید و ویتامین D

هنگامی که پوست ما در معرض نور آفتاب قرار می گیرد، ویتامین D تولید می کند. همین باعث شده بسیاری از مردم فکر کنند استفاده از کرم ضد آفتاب یا سایر روش های محافظت در برابر آفتاب جلوی جذب این ویتامین را می گیرد.

این افراد تصور می کنند بهترین راه برای جذب ویتامین دی کافی، قرار گفتن در معرض مستقیم اشعه های خورشید است. اما نمی دانند که انجام این کار خطرات خاص خودش را هم دارد.

یکی از متخصصان پوست که عضو انجمن سرطان پوست است. این خطرات را چنین بیان می کند: «وقتی همه ی فواید و مضرات تابش مستقیم نور خورشید را روی پوست صورت و بدن خود ارزیابی کنید، می بینید این راه برای تأمین ویتامین D مورد نیازتان انتخاب خوبی نیست».

در ادامه به شما می گوییم تا چگونه بدون اینکه آسیبی به پوستتان وارد کنید، ویتامین D لازم بدن را تأمین کنید.

نور خورشید به پوست آسیب می زند

اثرات زیان بار اشعه ی فرابنفش خورشید (UV) در سطح مولکولی، ثابت شده است. این پرتوها باعث جهش DNA سلول های پوست و به دنبال آن  سرطان پوست  می شوند.

پرتوهای فرابنفش حتی می توانند به چشم آسیب برسانند و آب مروارید، سرطان های پلک و سایر انواع سرطان پوست مثل ملانومای چشم را موجب شوند.

در یک کلام، قرار گرفتن در معرض مستقیم اشعه های خورشید، بدون محافظت، می تواند خطرات بسیاری برای شما در پی داشته باشد. به طوری که منجر به آسیب رساندن دائمی به پوستتان می شود، آن را از شکل می اندازد و حتی به مرگ منتهی شود.

کرم ضد آفتاب  می تواند به خوبی از پوست ما در برابر اثرات بد نور آفتاب محافظت و تا حد زیادی از بروز این رخدادها جلوگیری کند.

تحقیقات علمی نشان می دهد، استفاده ی منظم از ضد آفتاب طیف گسترده با SPF 15 یا بالاتر، منجر به کاهش خطر ابتلا به  سرطان سلول های سنگفرشی  (تا ۴۰ درصد)،  ملانوما  (تا ۵۰ درصد) و  پیری زودرس پوست  (تا ۲۴ درصد) می شود.

اگر می‌پرسید: «چه زمانی باید از ضد آفتاب استفاده کنم؟»، باید بدانید که همیشه در هنگام خروج از منزل باید از یک کرم ضد آفتاب خوب استفاده کنید. در تمام طول سال، خورشید اشعه ماوراء بنفش از خود ساطع می‌کند.

حتی در روزهای ابری، تا ۸۰ درصد از اشعه‌های مضر ماوراء بنفش خورشید می‌تواند به پوست شما نفوذ کند. برف، ماسه و آب نیاز به کرم ضدآفتاب را افزایش می‌دهند، زیرا آنها اشعه‌های خورشید را منعکس ‌می‌کنند.

کرم ضد آفتاب منجر به کمبود ویتامین D در بدن می شود؟

کرم های ضد آفتاب SPF بالا طوری ساخته شده اند که بیشترین تابش پرتوهای فرابنفش (UVB) خورشید را دفع می کنند. این پرتوها عامل اصلی آفتاب سوختگی و سرطان پوست هستند.

این در حالی است که برخورد طول موج پرتو UVB با پوست، منجر به فرایند تولید ویتامین دی در بدن می شود. با این وجود، مطالعات بالینی رابطه ای بین استفاده روزانه ضد آفتاب و کمبود ویتامین D گزارش نکرده اند.

در واقع، مطالعات اخیر نشان می دهد افرادی که روزانه از کرم ضد آفتاب استفاده می کنند، می توانند سطح مطلوب ویتامین D را در بدن خود حفظ کنند. چون فارغ از اینکه از ضد آفتاب SPF بالا استفاده کنید، بخشی از پرتوهای UV خورشید می توانند به پوستتان برسند.

شما حتی اگر از کرم ضد آفتابی با SPF 50 استفاده کنید، حدود ۲ درصد از اشعه های فرابنفش همچنان به پوست شما برخورد می کنند. در صورت استفاده از SPF های پایین تر، این عدد بزرگتر می شود.

چگونه از آسیب آفتاب به پوست جلوگیری کنیم؟

حقیقت این است که بدن برای تولید ویتامین D لازم نیست مدت زمان زیادی در معرض تابش باشد. حتی، متخصصانی که موافقند پوست در معرض مستقیم نور خورشید قرار بگیرد، می گویند نباید بیشتر از ۲ یا ۳ بار در هفته، آن هم به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه، این اتفاق بیفتد.

تابش همین میزان خیلی کم نور خورشید به بدن هم می تواند تمام ویتامین D موردنیاز آن را تأمین کند. اما پس از آن، بدن به طور خودکار ویتامین D اضافی را دفع می کند و تابش اشعه ی خورشید بر بدن شما چیزی به جز صدمات جدی بر پوست در پی نخواهد داشت.

اما متاسفانه، حتی ۱۰ تا ۱۵ دقیقه قرار گرفتن در معرض مستقیم پرتوهای خورشید در چرخه ی زندگیتان، نیز کافی است تا سلول های پوست آسیب ببینند و در پی آن احتمال افزایش خطر ابتلا به سرطان پوست برای همه ی عمر گریبان‌گیر شما شود.

یک دقیقه هم مهم است

طبق مقاله ای که در سال ۲۰۱۵ در مجله ی سایِنس (sciense) منتشر شد، اثر مخرب پرتوهای UVA پس از کمتر از یک دقیقه قرار گرفتن در معرض نور خورشید آغاز می شوند و آسیب به سلول های پوست تا ساعت ها پس از تابش خورشید ادامه دارد.

بروز سرطان و اثرات مضر دیگر پرتوهای UVA و UVB مانند پیری پوست از جمله دلایلی هستند که باعث می شود، بیشتر متخصصان پوست استفاده از ضد آفتاب ها را به شدت توصیه کنند.

علاوه بر استفاده‌ی روزانه از کرم ضد آفتاب طیف گسترده، کلاه لبه دار و عینک آفتابی استاندارد هم تا حد زیادی از پوست در برابر اشعه های مضر خورشید محافظت می کند.

سولاریوم ممنوع!

بیشتر اجتماعات پزشکی، به طور قطعی درباره ی آفتاب گرفتن و برنزه شدن با استفاده از لامپ های مصنوعی، با هدف جذب ویتامین D هشدار داده اند. آنها این کار را نه تنها بی فایده، که خیلی خطرناک دانسته اند.

در سالن های سولاریوم، شما در معرض UVA قرار می گیرید، در حالی که برای ساخته شدن ویتامین D در بدنتان باید در معرض اشعه های UVB خورشید باشید.

پس، استفاده از سولاریوم، نه تنها احتمال بروز سرطان پوست وپیری زودرس پوست را افزایش می دهد، بلکه فایده ای هم برای جذب ویتامین D ندارد.

بهترین منابع ویتامین دی

برای تأمین ویتامین D موردنیاز بدن، حتماً لازم نیست خود را در معرض پرتوهای سوزنده ی خورشید قرار دهید، شما می توانید ویتامین D موردنظر بدنتان را از مواد غذایی و مکمل ها کسب کنید.

به این منظور لازم است، غذاهایی نظیر ماهی های چرب مثل سالمون، ماهی خال خالی و تن، مصرف کنید. همچنین زرده ی تخم مرغ، کبد گاو، پنیر، شیر، آب پرتقال غنی شده با ویتامین D، روغن‌ کبد ماهی (یک قاشق چای خوری از آن، دو برابر میزان روزانه‌ ویتامین D دارد) را وارد برنامه غذایی خود کنید.

توصیه می شود، پیش از اقدام برای مصرف هر میزان از مکمل های حاوی ویتامین D ابتدا با پزشکتان صحبت کنید تا اطمینان حاصل شود که مقدار ویتامین مصرفی شما کافی و به اندازه باشد.

سطح مناسب ویتامین D برای بدن چقدر است؟

برای مشخص شدن سطح ویتامین دی بدنتان باید آزمایش خون بدهید. نتیجه آزمایشتان را با توجه به اطلاعات زیر تفسیر کنید:

• کمتر از ۳۰: نشان کمبود ویتامین D است که باید با پزشکتان مشورت کنید و با مکمل ها آن را جبران کنید.
• بین ۳۰ تا ۵۰: به طور کلی برای سلامت عمومی و استخوان ها کافی نیست.
• بالاتر از ۵۰: این میزان ویتامین D برای سلامت بدن کافی است. اگر ویتامین D بالاتر از این سطح باشد، الزاماً به این معنی نیست که برای سلامتتان بهتر باشد.
• بالاتر از ۱۲۵: خیلی بیشتر از میزان مورد نیاز بدن است و ممکن است اثرات نامطلوبی بر سلامت فرد داشته باشد.

حرف آخر: مواد غذایی، مکمل ها و نور خورشید حفاظت شده تمام ویتامین D موردنیاز بدن شما را بدون اینکه شما را در معرض ریسک قرار دهند، تأمین می کنند.