والدین خوب عصبانی نمی شوند؟

چه باید کرد؟

هر روز به جای تکرار باید ها و نبایدهای سمی با خود تکرار کنید و بپذیرید که شما هم یک انسان هستید. هر انسانی مجموعه‌ای از احساسات است که با آن‌ها زنده است. شما هم حق دارید عصبانی، خسته و یا حتی پشیمان شوید. داشتن حس گناه به خاطر چنین هیجاناتی باعث سرکوب آن‌ها و نادیده گرفتنشان می‌شود. هیجانات سرکوب شده در نهایت یا به صورت خشونت نسبت به دیگری خود را نشان می‌دهد و یا افسردگی برای شما به همراه دارد.

خودت را آرام کن

ما عادت داریم همیشه به هر کسی به جز خودمان کمک کنیم . هیچ کاری بهتر از این نیست که به خودمان بگوییم (به فکر خودت هم باش) که به مشکلات عاطفی دچار نشویم. از خود بپرسید، در حال حاضر چگونه می توانید خودتان را آرام کنید، چه کاری می توانید انجام دهید، نه به این دلیل که به آن احتیاج دارید، بلکه به این دلیل که می خواهید  در نهایت، از خودتان مراقبت کنید. گهگاه نگهداری از فرزندتان را به اطرافیان مورد اعتمادتان بسپارید و به علایق شخصی خود بپردازید. به استثنای ماه های اول که مادر و نوزاد واقعاً در ارتباط هستند، نیازی به نادیده گرفتن نیازهای شما و ایجاد زندگی در اطراف فرزندتان نیست. با این کار به کودکتان همزمان یاد می‌دهید او باید بتواند خودش را سرگرم کند و مستقل باشد. علاوه بر این یاد می‌گیرد والدین مثل هر انسان دیگری زندگی شخصی دارند. پس من هم می‌توانم در آینده زندگی شخصی خود را درعین در کنار دیگران بودن، داشته باشم.

والدین کافی باشید نه کامل

مطالعات نشان می دهد والدینی که سعی می کنند بهترین چیزها را به فرزندان خود بدهند، سریعتر خسته می شوند. آرزوی رسیدن به ایده آل، انرژی زیادی را از آنها می گیرد که والدین مجبور میشوند با بی احترامی یا حتی عصبانیت با فرزندانشان رفتار کنند. این "مادران عالی" هستند که در سوپر مارکت ها هنگاهی که فرزندانشان گریه می کند , فریاد می زنند "آبروی من را بردی" در واقع کودکی که در مکان های عمومی گریه می کند  با تصویری که در ذهن والدین هست مطابقت ندارد.

افرادی که در همان ابتدا تسلیم می شوند برنده هستند. این والدین اعتراف می‌کنند که آنها کامل نیستند و هیچ قانون جهانی برای بزرگ کردن فرزندان وجود ندارد. هر کاری انجام دهید اشتباه خواهید کرد. یک مادر به اندازه کافی خوب هر کاری که در توانش است انجام می دهد، او غرایز خود را می شنود و سعی می کند با فرزند خود در ارتباط باشد و بداند که نمی تواند همه چیز را کنترل کند و او نمی تواند مسئولیت همه چیز باشد.