در خصوص گیاهان سمی لازم است نکاتی را بدانید که در ادامه برایتان گردآوری کرده ایم.
به گزارش جی پلاس، کاربری، عکس گلدان دیفن‌باخیای خود را در اینستاگرام منتشر کرده و درکنارش نوشته است: «این هم سمی از کار درآمد. گذاشتمش کنار تا پرتش کنم بیرون.» متاسفانه جملاتی این‌چنینی، این روز‌ها در فضای مجازی بسیار دست به دست می‌شود که شایعاتی درباره سمی بودن برخی گل‌های آپارتمانی آنچنان در این فضا بزرگنمایی می‌شود که مخاطبان دچار هراس از پرورش این گل‌ها می‌شوند، اما باید دید واقعیت ماجرا چیست؟ گل و گیاهان تنوع بسیار زیادی دارند و علاوه بر ایجاد زیبایی بصری و نشاط در فضای خانه اثراتی مثل تصفیه هوا، تسکین روحیه و خواص دارویی را نیز به همراه دارند.
اما در این میان تعداد کمی از گل‌ها ممکن است دارای ترکیباتی باشند که بر اثر تماس یا مصرف خوراکی موجب ایجاد مسمومیت‌های شدید یا خفیف، تحریک پوستی، ناراحتی‌های معده یا بروز آلرژی شوند. البته این گل‌های سمی را حتی در بوستان‌ها و فضا‌های سبز نیز می‌توان دید. در این گزارش به نکات مختلفی درباره گل‌های سمی پرداخته‌ایم.
وقتی به سمی بودن یک گل فکر می‌کنید، ممکن است در اولین لحظه آنچه به ذهن‌تان می‌آید، خروج یک گاز سمی از گل و ورود آن به سیستم تنفسی بر اثر حضور در محیط خانه به دلیل استنشاق آن باشد، اما چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد، بلکه بسته به نوع گل، خوردن یکی یا تمام بخش‌های سمی برگ، ریشه، پیاز، ساقه و شیرابه‌های خارج شده از ساقه یا برگ می‌تواند به مسمومیت منجر شود و به ندرت در بعضی گل‌ها ممکن است بو کردن آن نیز باعث بروز چنین علائمی شود.
با این حال توصیه می‌شود اگر کودکی در خانه دارید که به علت کنجکاوی ممکن است سراغ چنین گل‌هایی برود، آن را از دسترس فرزندتان دور کنید، چون کودک شما ممکن است علاوه بر لمس، برگ گل را هم بکند و در دهان خود بگذارد. همچنین بعضی گل‌های سمی در بوستان‌ها و فضا‌های سبز هم کشت شده‌اند پس در طبیعت هم لازم است مراقب کودکان‌تان باشید.
گل‌های سمی ترس ندارند
با وجود این که ممکن است برخی گل‌ها یا گیاهان سمی باشند، اما پرورش و نگهداری از آن‌ها خطرناک نیست بلکه آنچه باعث دردسر می‌شود، مراقبت نکردن کافی از آنهاست. مراقبتی که نه فقط برای گل و گیاه بلکه برای دیگر لوازم خانه و وسایل شخصی نیز ضروری است. همچنین علاوه بر مواظبت از گل‌های سمی، شما در صورت تمایل به نگهداری از چنین گل‌هایی باید یک کار ضروری دیگر هم انجام دهید و آن کسب اطلاعات کافی درباره این گل‌هاست.
البته برای کسب اطلاعات از کانال‌ها و سایت‌های معتبر و افراد کارشناس کمک بگیرید. این اطلاعات را به فرزندان‌تان هم آموزش دهید تا هنگام رفتن به پارک یا طبیعت، گل و گیاهان سمی را بشناسند. اما فرض کنید با وجود رعایت تمام نکات لازم بازهم به هر دلیلی خود یا فرزندان‌تان بر اثر تماس با این گیاهان مسموم شوید. حالا چه باید کرد؟ ابتدا توجه داشته باشید در صورتی که فرد مسموم قسمت‌های مختلف یک گیاه سمی مثل میوه، دانه و برگ آن را خورده باشد، حتما باید با مراکز اطلاع‌رسانی دارو‌ها و سموم تماس بگیرید.
معمولا خوردن شیرابه خارج‌شده از برگ‌های گیاهان سمی مثل دیفن‌باخیا، آزالیا، خرزهره، آلاله، اقاقیا و پیاز گل نرگس باعث سوختگی شدید پوست و تورم حلق و زبان می‌شود و اگر فردی به این حالت مسموم شده، اگر هنوز هوشیار باشد، باید برای رقیق کردن سم گیاه در بدن او به وی آب یا شیر خورانده شود.
همچنین توصیه می‌شود در شرایطی که زغال فعال در دسترس دارید، پودر آن را در آب حل کنید و به فردی که بر اثر تماس با گل و گیاهان سمی بدحال شده‌است بدهید، زیرا مولکول‌های زغال فعال در روده و معده به سم می‌چسبد و مانع جذب آن‌ها می‌شود. بخور اکالیپتوس نیز اگر به روش درستی انجام نشود، به مسمومیت‌های شدید می‌انجامد؛ بنابراین اگر این مورد پیش آمده باشد، باید مصدوم را سریع به بیمارستان رساند. همچنین توجه داشته باشید که قرمزی پوست، چشم، دست و صورت از اولین علائم آلرژی به گل‌های آپارتمانی به حساب می‌آید. علاوه بر این، مسمومیت با این گیاهان هم باعث تخریب و سوزش مخاط درونی و هم موجب سوزش گلو و متورم شدن حلق و زبان می‌شود.
۱۰ گل سمی
اما چه گل‌هایی سمی هستند؟ مطمئنا اگر این گل‌ها را بشناسید و نکات لازم را در مواجهه با آن‌ها رعایت کنید، دیگر نباید ترسی از این گیاهان داشته باشید.
دیفن‌باخیا: دیفن باخیا متهم اصلی پرونده گل‌های سمی است. این گل در خیلی از خانه‌ها و ادارات به دلیل داشتن شرایط نگهداری نسبتا آسان، یافت می‌شود. از سوی دیگر، ترکیب رنگ خاص برگ‌ها باعث پرطرفدار بودن این گل شده‌است. دیفن‌باخیا به خودی خود خطرناک نیست، اما اگر آسیب ببیند، مثلا قسمتی از برگ آن کنده و دیواره سلول‌هایش تخریب شود، ماده‌ای سمی به نام اگزالات کلسیم از آن به بیرون ترشح می‌شود. درواقع ترشح این ماده سمی یکی از مکانیسم‌های گیاه در مقابل حیواناتی است که دشمن این گل به حساب می‌آیند. البته اگر کسی برگی از این گیاه را در دهان خود بگذارد، بازهم مکانسیم دفاعی گیاه فعال و فرد دچار مسمومیت می‌شود. پس بهترین راه‌ها برای مسموم نشدن با دیفن‌باخیا عبارت هستند از:
این گل را دور از دسترس کودکان قرار دهید یا این‌که تا وقتی فرزند خردسالی در خانه دارید، قید نگهداری آن را در خانه بزنید.
به عنوان یک گل اداری از آن استفاده کنید.
در زمان تکثیر و جابه‌جایی آن از دستکش استفاده کنید تا دست‌تان در تماس با شیرابه خارج‌شده از گیاه قرار نگیرد. زیرا این شیرابه سمی است و سوزش زیادی ایجاد می‌کند.
در صورتی که دست‌تان با گل دیفن‌باخیا تماس داشت، حتما آن‌ها را قبل از تماس با چشم یا زبان بشویید.
خرزهره: همه شما حتما گل خرزهره را در پارک‌ها و باغچه بعضی خانه‌ها دیده‌اید. این درختچه همیشه سبز با گل‌های سفید، صورتی یا ارغوانی به عنوان گیاه زینتی در پارک‌ها و فضای سبز کاشته می‌شود. به همین علت، مسمومیت با گیاه خرزهره به‌خصوص در ایران اتفاقی شایع است. قسمت‌های این گیاه اعم از گل، دانه، برگ و ساقه آن حاوی ماده‌ای سمی است. این ماده اثری شبیه به دارو دارد و نیروی انقباضی قلب را افزایش و هدایت الکتریکی آن را کاهش می‌دهد. ماده سمی گل خرزهره می‌تواند برای قلب مشکلاتی ایجاد کند و حتی به ایست قلبی منجر شود. برای همین توصیه می‌شود اگر در باغچه‌تان این گیاه را دارید یا در پارک‌ها آن را دیدید به کودکان‌تان آموزش دهید تا آن را بو نکنند یا در دهان خود نگذارند. موقع هرس‌کردن این گیاه حتما از دستکش استفاده کنید و اگر دست‌تان با شاخه‌های بریده‌شده تماس پیدا کرد، زود آن را با آب و صابون بشویید.
فیلودندرون: این گل از آن دسته از گیاهان آپارتمانی است که می‌تواند باعث مسمومیت انسان و حیوان شود. خوردن این گیاه باعث تورم لب می‌شود، زبان و گلو را می‌سوزاند و استفراغ و اسهال نیز به دنبال دارد که البته اتفاق آخری در موارد بسیار نادری رخ می‌دهد. توجه داشته باشید لمس این گیاه هیچ ضرری ندارد و فقط خوردن آن باعث ایجاد مسمومیت می‌شود.
پوتوس: پوتوس هم‌خانواده فیلودندرون است و در خانه‌های زیادی از آن نگهداری می‌شود. علائم مسمومیت آن نیز مشابه فیلودندرون است.
پاپیتال: پایپتال یا همان پیچک معمولی می‌تواند باعث ایجاد عوارضی مثل سوزش پوست و گلودرد شود.
اسپاتی فیلوم: اسپاتی فیلوم گیاهی همیشه سبز و دائمی از خانواده گل‌شیپوریان است. این گل فقط در صورت مصرف خوراکی زیاد می‌تواند به ایجاد مسمویت منجر شود.
فیکوس: خطر این گیاه برمی‌گردد به تماس شیرابه آن با پوست بدن که باعث خارش و التهاب می‌شود. خطری که البته به‌راحتی با دارو‌های ضدالتهاب و ضدحساسیت برطرف می‌شود.
زامیفولیا: زامیفولیا یکی از گل‌هایی است که به‌تازگی مورد استقبال علاقه‌مندان به گل و گیاه قرار گرفته، اما بخش‌هایی از آن سمی است؛ بنابراین در صورت نگهداری از این گیاه، آن را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی نگه‌دارید و در موقع تمیز و هرس‌کردن این گل نیز حتما از دستکش استفاده کنید.
نرگس: خوردن این گل باعث ایجاد مسمومیت می‌شود. وقتی پیاز نرگس از ساقه جدا می‌شود، تفاوت ظاهری چندانی با پیاز خوراکی ندارد و ممکن است به‌جای آن مورد استفاده قرار بگیرد که در این صورت باعث تهوع، استفراغ، دل‌پیچه و اسهال خواهد شد. البته خوردن مقادیر زیاد پیاز این گل باعث بروز چنین علائمی می‌شود.
داوودی: لمس‌کردن گل یا برگ این گیاه ممکن است در بعضی افراد باعث خارش و التهاب موضعی شود که خوشبختانه با دارو‌های ضدالت: هاب و ضدحساسیت به‌راحتی قابل‌درمان است. به‌جز این ۱۰ گیاه، گل‌های دیگری مثل انگشتانه، ادریسی، سیکاس، لیلیوم شرقی، صد تومانی (سرده)، سینگونیوم، سانسوریا، کالادیوم، آنتوریوم، پیچک، جعفری، آماریلیس، آلسترومریا، لاله و زبان‌درقفا نیز جزو گل‌های سمی محسوب می‌شوند.
اما اطمینان‌خاطر داشته‌باشید که هیچ منعی برای نگهداری از این گل‌ها در خانه یا باغچه وجود ندارد و فقط باید نکات لازم در نگهداری از آن‌ها را برای پیشگیری از مسمومیت رعایت کرد. درباره بیشتر این گل‌ها نیز مشکل اصلی زمانی بروز پیدا می‌کند که مقادیر زیادی از آن مصرف شود؛ بنابراین بهتر است بدون داشتن نگرانی همه‌چیز را درباره این گل‌ها بدانید و نکات ایمنی را در تماس با آن‌ها رعایت کنید.
