اسلام خدمتگزاری متعهد را و ایران فقیهی فداکار و استان یزد سرپرستی دانشمند را از دست داد

«بسم اللَّه الرحمن الرحیم‌

إنا للَّه و إنا إلیه راجعون‌

طبع یک انقلاب، فداکاری است. لازمه یک انقلاب، شهادت و مهیا بودن برای شهادت است. قربانی شدن و قربانی دادن در راه انقلاب و پیروزی آن اجتناب ناپذیر است، بویژه انقلابی که برای خداست و برای دین او، برای نجات مستضعفان است و برای قطع امید جهانخواران و مستکبران. ما در هر جمعه و در هر جماعت و در هر محفل اسلامی و در هر گردهمایی برای یاری اللَّه در انتظار قربانی هستیم و در انتظار شهادت.

قربانی برای یک انقلاب بزرگ نشانه یک پیروزی و نزدیک شدن به هدف است.

بی‌ جهت نیست که درباره سید شهیدان جهان، منقول است که هر چه یاران بزرگوارش از دست می‌ رفتند و هر چه به ظهر عاشورا نزدیکتر می‌ شد رنگ مبارکش افروخته ‌تر و ابتهاجش زیادتر می‌ شد؛ هر شهیدی که می‌ داد یک قدم به پیروزی نزدیکتر می‌ شد.

مقصد، عقیده است و جهاد در راه آن و پیروزی انقلاب، نه زندگی و دنیا و رنگ و بوی ننگین آن. این شهادت هاست که به ملت ما وعده پیروزی نهایی می‌ دهد. مگر اسلام از شهادت ۷۲ تن برگزیدگان خدا در حکومت جبار بنی امیه خسارت دید؟ و انقلاب عظیم ایران از شهادت هفتاد و چند تن در یک لحظه و هزاران جوانان بزرگوار عاشق خدا و شهادت خسارت دید، که ما خوف خسارت در شهادت عالِمی بزرگوار و بزرگی متعهد و فداکار داشته باشیم. مگر فقهای ارجمند و ائمه جمعه و جماعت والا مقام که در صف مقدم انقلاب بودند و هستند نباید در صف مقدم شهدا و جانبازان در راه دوست باشند.

چه کسی اولی‌ به شهادت است در زمانی که کفر بنی امیه اسلام را تهدید می‌ کرد، از فرزند معصوم پیامبر اسلام و فرزندان و اصحاب او؟ و چه کسی اولی‌ به شهادت است در عصری که استکبار جهانی و فرزندان خلف آن در داخل و خارج، اسلام عزیز را تهدید می‌ کنند، از امثال شهید بزرگوار ما و فقیه متعهد و فداکار اسلام شهید صدوقی عزیز- رضوان اللَّه علیه- شهید بزرگی که در تمام صحنه‌ های انقلاب حضور داشت و یار و مددکار گرفتاران و مستمندان بود، و وقت عزیزش صرف در راه پیروزی اسلام و رفع مشکلات انقلاب می ‌شد، و برای خدمت به خلق و انقلاب سر از پا نمی ‌شناخت. هر جا زلزله می‌ شد شهید صدوقی برای ترمیم خرابی ها آن قدر که توان داشت حاضر؛ هر جا که سیل می‌ آمد او بود که در صف مقدم برای دستگیری خلق خدا حاضر بود. در جبهه‌ ها او و دوستان او و امثال او بودند که هر چند یک دفعه سرکشی کرده و آرامش قلب خلق اللَّه بودند. این مدعیان خدمت به خلق و قیام برای خلق که در بیغوله‌ ها خزیده و در حال انقلاب به چپاول اسلحه و مهمات بیت المال خلق فعالیت شبانه روزی نمودند، اینک که خداوند تعالی چهره کریهِشان را آشکار کرد و دستشان را از مال و جان خلق اللَّه کوتاه نمود، چنین خدمتگزارانی را از این خلق می‌ گیرند، و چون دزدان از سوراخ درآمده و غافلگیرانه این گونه مردان فداکار برای ملت و توده ‌های محروم را از محرومین می ‌ستانند و آن را به حساب قدرت خویش می ‌آورند و فتحی بزرگ برای خود و اربابان خود می‌ دانند، و با تمام رسوایی باز خود را برای حکومت این ملت اسلامی مهیا می‌ کنند.

غافل از آنکه هر شهادتی ملت را به هدف بزرگ نزدیکتر می ‌کند، و آنان را در پیشگاه حق و خلق رسواتر و بی‌ آبروتر. ما در عین حال که از شهادت و فقدان این بزرگان‌ خدمتگزار به اسلام و محرومین در سوگیم، از نزدیک شدن به هدف اعلا که قطرات خون این شهیدان آن را نوید می ‌دهند، دلگرم و خرسندیم. آنچه پیش ما مطرح است هدف بزرگ و شخصیتهای این بزرگمردان شهید است که بحمد اللَّه هدف نزدیک و شخصیتهای اینان بارزتر و بزرگتر می‌ شود. این جانب دوستی عزیز که بیش از سی سال با او آشنا و روحیات عظیمش را از نزدیک درک کردم از دست دادم، و اسلام خدمتگزاری متعهد را، و ایران فقیهی فداکار، و استان یزد سرپرستی دانشمند را از دست داد؛ و در ازای آن به هدف نهایی که آمال این شهیدان است نزدیک شد. من به پیشگاه مقدس بقیة اللَّه الاعظم- روحی فداه- و ملت عزیز و اسلام عزیزتر تبریک و تسلیت عرض می‌ کنم و از خداوند تعالی برای آن شهید عظیم رحمت و مغفرت، و برای ملت بزرگ بویژه یزد متعهد صبر و اجر، و برای خاندان محترم این بزرگوار خصوصاً فرزند برومند عزیزش صبر جمیل و اجر جزیل، خواهانم. از خداوند متعال پیروزی اسلام و سرنگونی کفر را خواستارم.

روح اللَّه الموسوی الخمینی»

صحیفه امام؛ ج 16، ص 367-369‌