شماره هشت سرخ‌ها با جملات بی شیله و پیله خود بار دیگر خبرساز شده و انتقادات تندی را متوجه مدیران کنونی و سابق این باشگاه داشته است.
به گزارش جی پلاس؛ مجتبی محرمی برای قدیمی‌ترها یادآور خاطرات تلخ و شیرین جالب توجهی است. بازیکنی با کیفیت فنی غیرقابل تصور در فوتبال ایران که البته ماجراهای حاشیه‌ای همیشه مانع از این شد که به آنچه حقش بود دست یابد. او، اما امروز خودش و غرورش را در دایره اعتبار و بزرگی‌اش مخفی کرده است. البته او اینبار هم با حرف‌های با صراحت لهجه‌اش موضوعات جالبی را مطرح کرده است.
این روزها که همه درگیر کرونا هستند، شما چه می‌کنید آقا مجتبی؟
خانه و در قرنطینه هستم، در تهران. اما اگر مشکلاتم بیشتر باشد برمی گردم پردیس. هم راحت‌تر هستم و هم آنجا اجاره ارزانتر است. نمی‌توانم پیش دوستانم سر خم کنم، نمی‌توانم تعظیم کنم، نمی‌توانم دست‌بوسی کنم، نمی‌توانم التماس کسی را بکنم! من فقط بلدم خدا را شکر کنم، شکر کنم به خاطر این که شخصیتم را به گونه‌ای خلق کرده که حاضر نمی‌شوم در بدترین شرایط دست کسی را ببوسم و تعظیم کنم و دنبال تملق و التماس باشم. خیلی از بچه‌های فوتبال با دست‌بوسی‌ها اینطور زندگی می‌کنند.
مشکلت در مورد خانه چیست که می‌خواهی برگردی پردیس؟
مشکل زیاد است، یا اجاره‌ها زیاد است و یا این که می‌گویند به مجرد خانه نمی‌دهیم! البته من که مجرد نیستم و زن و بچه دارم البته در انگلیس هستند. غیر از این مسئولان شرکت پیشکسوتان فشار می‌آورند که خانه را تخلیه کن، وقتی حق من از فوتبال این مملکت یک آپارتمان استیجاری نباشد پس چیست؟
ولی خیلی‌ها حاضرند تنها به خاطر اسمت به تو خانه اجاره‌ای البته مجانی بدهند.
خیلی‌ها حاضرند بدهند، اما من حاضر نیستم بگیرم. فرق ماجرا همین است! اخلاق من همین است که از اول هم بود. خیلی‌ها پیام می‌دهند و از من شماره حساب و شماره کارت می‌خواهند که برایم پول بریزند. یک پیک موتوری می‌خواست موتورش را برای من بفروشد و یک کسی پیدا شده و می‌گوید حاضرم کلیه‌ام را بفروشم و پولش را به تو بدهم. بیایید تلفنم را چک کنید ببینید چند نفر حاضرند کمک کنند. باورش سخت است، اما باور کنید اگر می‌خواستم اینطور زندگی کنم که الان وضعیتم این نبود و مثل برخی از دوستان دست بوس! میلیاردر بودم. همه چیز به خاطر بدشانسی من بوده که زمانی فوتبال بازی کردم که در فوتبال پول نبوده است. وگرنه اگر الان بود و این طور پول می‌گرفتیم باز هم کسی می‌گفت که فوتبال ایران به من بدهکار است؟
در روزگار فوتبالی‌ات چه کسی از بعد فنی بیشتر از همه پشت تو ایستاد؟
از نظر فنی استانکو، او در دوره محرومیت من در سال ۷۴ و بعد از آن خیلی روی من کار کرد و حساب زیادی داشت. او چنان کار کرد که من در سن ۳۲ سالگی باز هم به تیم ملی فوتبال کشور دعوت شدم آن هم زمانی که مایلی کهن اصولا به جوان‌های کم سن وسال برای دعوت شدن رغبت نشان می‌داد.
یعنی باشگاه پرسپولیس هیچ توجهی اکنون به تو ندارد؟
باشگاه پرسپولیس را بی خیال. آن‌ها آنقدر دور و اطراف دارند و آن قدر به ماشین و خانه‌های‌شان توجه دارند که فکرشان به من نمی‌رسد. برخی از دوستان ما از اول حضورش به عنوان مدیر تا آخرش اصلا به پرسپولیس فکر نمی‌کند، بلکه همه فکرش به دنبال گسترش است! گسترش ماشین ۱۰ میلیاردی و خانه ۳۰ میلیاردی خودش.
مثلا مدیری که همبازی‌ات بود؟
بله او از سری اول که به باشگاه آمد چیزی نداشت. در پرسپولیس و راه آهن آن قدر روزی داشتند که من فکر می‌کردم دیگر به فوتبال فکر نکند، اما دوباره او را به پرسپولیس برگرداندند. بروید از کسانی بپرسید که او را آوردند و زندگی آدم‌های معمولی را تبدیل به زندگی اشرافی کردند. مثل همبازی سابق خودم که وضع مالی‌اش یکباره عوض شد.
ظاهرا قوه قضائیه قرار است به این پرونده‌ها ورود کند و برخلاف پرونده‌های قبلی این بار ظاهرا جدی‌تر گرفته می‌شود. به نظرت در فوتبال هم کسی هست که به خاطر مسائل مختلف لیاقت اعدام را داشته باشد؟
خدا کند. تا دلت بخواهد هست! لابد انتظار داری از بین همبازیان قدیمی خودم اسم یک اعدامی بیاورم. چرا من بگویم؟ وقتی می‌گویید من بازیکن تاثیرگذار این تیم بودم چرا نباید مدیرعامل باشم؟ چرا دروغ بگویم، در این تیم ملاک مدیریت کردن چیست؟ آن‌ها که مدرک تحصیلی بالاتری از من داشتند چه کردند، برای یک ریال گمشده چه کار کردند؟ حق تیم را به اوساگونا و استوکس دادند که همه گلوی خودشان را پاره کردند که نیاورید این‌ها را، این‌ها را برای پرسپولیس نیاوردید برای سهم دلالی آوردید که برای پسران‌تان ماشین مدل ماشین خودتان بخرید! با چه ماشینی آمدید وبا چه ماشینی رفتید؟ بیایید حساب کنیم؛ تو که وضع خانوادگی و محل زندگی و ماشینت معلوم بود که چه بود، بیاییم حقوق رسمی خودتان را محاسبه کنیم و بگوییم در این سال‌ها فقط حقوقت را پس انداز کردید و هیچ هم نخوردید و لباس هم نپوشیدید، با آن پول یک صدم آن چه حالا دارید هم نداشتید به خدا! بیایند اعلام کنند مدیرعامل پرسپولیس مجتباست، بعد بروند بین من و مدیران سابق، حداقل مدیران سه تا ۴سال قبل و بعد بپرسند از هواداران پرسپولیس که مجتبی بهتر است یا انصاری فرد و عرب و گرشاسبی و طاهری؟
توانایی مدیریت در باشگاه پرسپولیس با توجه به اینکه سابقه‌ای در این رابطه نداشتید را دارید؟
من ۲تا مشاور و ۲تا وکیل و۲تا کارشناس امور اجتماعی و فرهنگی و ورزشی می‌آورم. به پیشکسوتان رسیدگی می‌کنم. دزدی هم نمی‌کنم، در امور فنی فوتبال هم خودم به تنهایی از همه رفقا قوی‌تر هستم. بعد دیگر چه کاری باید بکنم که مدیران قبلی کردند و من بلد نبودم؟ شاید بگویند من از نظر اخلاقی مشکل دارم، اما بروند تحقیق کنند کدام یک از آقایان هیچ مشکلی نداشتند؟ می‌خواهید خودم بگویم؟ به خدا جدی می‌گویم.
