حالات علامه امینی به هنگام قرائت قرآن و نهج البلاغه چگونه بود؟
قرآن خواندن علامه امینی مانند خواندن نهج البلاغه همراه با یاد حضرت امیر سلام الله علیه بود و هر گاه به یا ایها الذین امنوا می رسید بیش از پیش در معنای آیه دقت می کرد.
به گزارش جی پلاس، علامه امینی(رحمة الله علیه)، اهتمام خاصی به قرآن و حدیث، به ویژه نهج‌البلاغه داشتند. ایشان می فرمودند:
«هیچ آیه ای در قرآن کریم نیست که اول آن «یا أیُّهَاالَّذینَ آمَنُوا» باشد؛ مگر اینکه علی بن ابی طالب(علیه السلام) سردار مخاطبان آن آیه و امیر، شریف و اول ایشان است.»
علامه هر روز، وقتی برای خواندن قرآن و تأمل در آن معین کرده بود. قرآن خواندن وی چون نهج البلاغه، همراه با یاد امام علی(علیه السلام) بود و هرگاه به «یا أیُّهَاالَّذینَ آمَنُوا» می رسید، بیش از پیش در آن دقیق می شد تا معنای آن را به درستی دریابد و (هنگامی که محصل جوانی بود) گاه از پدر فاضل خود معنای آیه را می پرسید و پدر نیز با حوصلۀ تمام، آن را تفسیر می کرد.
قرآن و نهج‌البلاغه، دو کتاب گرانقدر برای این محصل جوان بود. گاه هنگام مطالعه این دو کتاب، می گریست و نم نم اشک می ریخت. اشک بر گونه اش جاری می شد و چون دُری گرا‌ن مایه در سینۀ وی نهان می شد.
برگرفته از :شیخ صدوق، اعتقادات، ص۱۱۰.
غلامرضا نیشابوری، سرگذشت های تلخ و شیرین قرآن، ج ۲، ص ۱۰۳.
دیدگاه تان را بنویسید