جملاتی که پدران هرگز نباید به کودکانشان بگویند

به گزارش جی پلاس، حرف پدرها تاثیر زیادی روی فرزندان دارد، از این رو باید در بیان حرف هایشان محتاط تر باشند. 

من پسر/ دختر می خواستم

فرزندان به آنچه والدین شان فکر می کنند، اهمیت زیادی می دهند. اگر شما به فرزندتان بگویید که دختر یا پسر می خواسته اید، حتی اگر این حرف را به شوخی بزنید، به کودک احساس بدی را منتقل کرده اید. در واقع او فکر می کند که اشتباهی به دنیا آمده و احساس بی ارزشی می کند. بنابراین بدون توجه به جنسیت فرزندتان، با او رفتار کنید. کودک شما نباید به دلیل جنسیتی که دست خودش نبوده، سرزنش شود.

ظاهرت را تغییر بده

نظر دادن در مورد ظاهر فرزندتان، اشتباه محض است. اگر شما همیشه به فرزندتان بگویید که خوشگل است، در واقع این پیام را به او منتقل می کنید که ظاهر مهمترین فاکتور زندگی اوست. از طرف دیگر، اگر مدام به او بگویید که ظاهرش را به گونه ای دیگر تغییر دهد، در واقع به او حس زشت بودن را منتقل می کنید و اعتماد به نفس را از او می گیرید. فرزندان دوست دارند که پدر و مادرشان را راضی نگه دارند، بنابراین اگر احساس کنند که به دلیل حرف شما از نظر ظاهری این توانایی را ندارد، ممکن است که دست به اقدامات خطرناکی بزنند.

گریه نکن

جمله «گریه نکن» مثل این است که شما به فردی که ترسیده بگویید: «آرام باش». این حرف هیچ تأثیر مثبتی روی فرزندتان نخواهد داشت. اگر شما از فرزندتان بخواهید که گریه نکند، در واقع این پیام را به او منتقل می کنید که گریه کار اشتباهی است. گریه نوعی بیان احساسات است بنابراین نباید جلوی فرزندتان را بگیرید، در غیر این صورت او فکر می کند که گریه نشانه ضعف است و به دنبال راه دیگری برای تخلیه انرژی اش می گردد. شما باید به فرزندتان شیوه درست بیان احساسات را یاد دهید.

احساس تو واقعیت ندارد

یکی از اشتباهاتی که اکثر پدران مرتکب می شوند این است که احساسات فرزندانشان را نادیده می گیرند. زمانی که فرزند شما احساسات یا نظرات خود را بیان می کند اما شما با آن مخالفت می کنید یا طرز فکرش را به مسخره می گیرید، روی کودک تان تاثیری منفی خواهید گذاشت. در این شرایط کودک شما به خودش شک می کند که این عدم اعتماد به نفس و خود باوری در آینده می تواند برایش مشکل ساز شود. بنابراین به فرزندتان این فرصت را بدهید که خودسانسوری نکند و آزادانه هر آنچه در ذهن اش می گذرد را به زبان آورد.

رفتارت بچه‌گانه است

اگر پدری در نتیجه یک کار اشتباه فرزند، به او بگوید که رفتار بچه گانه ای دارد، این پیام را به کودک منتقل خواهد کرد که بچه بودن به معنی بد بودن است که این تصور واقعیت ندارد. بنابراین در زمان هایی که کودکان در کاری ضعف دارد، او را بچه نخوانید. به او فرصت دهید تا در با سن خودش رشد کند.

حرف‌هایت را باور ندارم

کودکان باید بدانند که شما آنها را باور دارید و به حرف هایشان گوش می دهید. پدری که فرزندش را دروغگو می خواند و اطلاعاتی که او می دهد را باور نمی کند، فرزندش را در موقعیت خطرناکی قرار می دهد. شما باید به گونه ای با فرزندتان رفتار کنید که او  بفهمد شما باورش دارید. اگر احساس کردید که حرف های او دروغ است،با او صحبت کنید. بذارید که او به شما آنقدر اعتماد داشته باشد که حقیقت را به زبان آورد.

چرا نمی‌فهمی؟

فرزندان نمی توانند مفهوم حرف های شما را مانند بزرگسالان دریافت کنند و این کاملا طبیعی ست. با گفتن جمله «چرا نمی فهمی؟» فرزندتان احساس می کند که یک احمق است. در این شرایط بهتر است که به جای سرزنش او، یک قدم به عقب بردارید و به دنبال راه دیگری برای رساندن منظورتان باشید. اگر کودک شما دلیل درک نکردن حرف های شما را بفهمد، بدون استرس مشکل اش را حل خواهد کرد. بنابراین نفهمیدن فرزند شما، عمدی نیست و نباید بابت آن سرزنش اش کنید.

من ترکت می کنم

مهم نیست که کودک شما چقدر بی منطق است، شما نباید تحت هیچ شرایطی تهدید را برای به کرسی نشاندن حرف هایتان پیش بگیرید. کودک شما باید بدانید که شما هیچگاه او را ترک نمی کنید. شما حق دارید عصبانی شوید یا حتی او را تنبیه کنید اما هیچگاه به او نگویید که تنهایش خواهید گذاشت. فرزند شما نباید احساس کند که در مواقع مشکلات، پدری برای تکیه کردن نخواهد داشت.

مادرت رفتار خوبی ندارد

حتی اگر همسر شما رفتار خوبی نداشته باشد، شما نباید پشت سر او نزد فرزندتان حرف بزنید. یکی از بدترین شرایط این است که کودک تان را وسط دعواهایتان قرار دهید. فرزند شما باید بدانید که شما هوای یکدیگر را دارید. بنابراین یا از مادرش تعریف کنید، یا اگر نمی توانید سکوت کنید و در مورد او کلمه ای به زبان نیاورید.

قبل از تو، وقتم آزادتر بود

طبیعی است که شما هم مانند همه پدر و مادران دیگر قبل از بچه دار شدن، وقت آزاد بیشتری داشتید اما نباید این واقعیت را در مقابل فرزندتان به زبان آورید زیرا این حس را به او منتقل می کند که اضافی و دست و پا گیر است. این شمایید که برای بچه دار شدن تصمیم گرفتید، بنابراین سختی های آن را گردن فرزندتان نیاندازید. این ناعادلانه است و عزت نفس کودک را به خطر می اندازد.

تو باید وارد این حرفه شوی

کودکان بازتابی از زندگی شما نیستند. آنها انسان های مستقلی هستند که خود باید برای زندگی شان تصمیم بگیرند. لزومی ندارد که فرزند شما به همان رشته ای که شما بدان علاقه داشتید، وارد شود. او نیاز دارد که آرزوهای خودش را دنبال کند. بنابراین به او این فرصت را بدهید که در زمینه مورد علاقه خودش بدرخشد و او را برای رسیدن به آرزوهایش تشویق کنید. همین عمل موجب می شود که ارتباط شما با فرزندتان مستحکم تر شود.