به گزارش جی پلاس؛ حسن طاهری، سردبیر روزنامه ۱۹ دی، نوشت: درست در بهار دو دهه پیش و روزهای نخست اردیبهشت ۱۳۷۹، پس از چندین هفته کار و تلاش برای شهدای مرصاد در کنار هنرمندان خالص و مخلص گروه فرهنگی هنری ثارالله قم، در نخستین لحظات شرفیابی به ضریح نورانی و کعبه سیمین رخ حضرت شمس الشموس علیه آلاف التحیه و الثنا، این غزل بر زبان جاری و چونان پرکاهی تقدیم بارگاه سلیمانی حضرتش شد. به امید گوشه چشمی و عنایتی در دو عالم و شفاعتش در سختی یوم الحشر.
نبض غزل
ای نبض غزل های پر از شمسه نگاری
خوش باد که بر گرد حرم معرکه داری
ای جلوه نورانی آفاق بهشتی
از نور تو هر لحظه شده آینه کاری
می آیم و می سوزم و در اوج نگاهت
از سقف دلم می شکفد چشمه جاری
غربت زدگانند که سوی تو می آیند
با بال و پری سوخته از گریه و زاری
ای خوب رواق دل ما را بفروزان
با یک سبد از نازترین عطر بهاری
ما در پی ادراک تو در خلوت خویشیم
تا پای در این خانه ویرانه گذاری
در حیرتم از رویش پیش تو عطشناک
تا بر سر لم یزرع حاجات بباری
این بیت کبودانه ترین واژه درد است
تا حکم شکوفایی گل را بنگاری
____________
اردیبهشت ۱۳۷۹
مشهد مقدس
باب التحفیظ
حسن طاهری
دیدگاه تان را بنویسید