کیانوش رستمی؛ نابغه ای در آستانه نابودی!

به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس؛ کیانوش رستمی برای سومین بار پیاپی روی تخته وزنه برداری یک ناکام مطلق بود. پس از رقابت های جهانی آمریکا و بازی های آسیایی جاکارتا، مسابقات جهانی تایلند سومین باری بود که کیانوش رستمی با ناکامی کامل، در اصطلاح وزنه برداری "اوت کرد" و از دور رقابت ها کنار رفت.

این که رستمی با روندی به وضوح غیراستاندارد و غیرمتعارف نتواند نتیجه خوبی بگیرد، چیز غیرقابل انتظاری نبود و جی پلاس پیش از این در یادداشتی نسبت به خطر تکرار ناکامی این قهرمان هشدار داده بود.

آخرین باری که کیانوش رستمی را سر بلند و موفق دیدیم، رقابت های المپیک 2016 ریو بود که او توانست با نمایشی موفقیت آمیز، روی سکوی قهرمانی بایستد و مدال طلا بگیرد. پس از آن مسابقات، کیانوش سه بار در تورنمت های مهم به میدان رفته و هر سه بار با بدترین عملکرد ممکن، اوت کرده است.

• سه ناکامی پیاپی

نخستین میدانی که رستمی پس از المپیک در آن حاضر شد، رقابت های جهانی 2017 در آناهایم آمریکا بود. رقابت هایی که رستمی هنوز در وزن 85 کیلو وزنه می زد. او در آمریکا اگرچه به مدال نقره یک ضرب رسید اما در دوضرب از پس وزنه های درخواستی اش بر نیامد و از دور رقابت مجموع کنار رفت.

میدان دومی که کیانوش دیده شد، بازی های آسیایی 2018 جاکارتا بود. جایی که فهمیده بود در وزن 85 نمی تواند راهی المپیک شود و با اصرار به وزن 96 آمده بود. او بر خلاف نظر تمام کارشناسان که معتقد بودند نمی تواند به این زودی در 96 جا بیافتد، راهی جاکارتا و یک ناکامی دیگر را در این بازی ها به ثبت رساند و باز هم اوت کرد. آن هم در مسابقه که رقیب اصلی اش سهراب مرادی ای بود که با جابجا کردن چند باره رکوردها به مدال طلا رسید.

سومین میدان ناکامی اما همین رقابت های دیروز در تایلند بود. مسابقات قهرمانی جهان در سال 2019 و بازهم کیانوشی که در دوران مصدومیت سهراب مرادی، با خیال یکه تازی و رسیدن به المپیک در وزن 96، با همان ساز مخالفش حرکت می کرد.

دو ناکامی محض گذشته هم انگار هیچ تاثیری روی اخلاق، رفتار و تصمیم گیری های او نداشت و کیانوش این بار انداختن وزنه در یک یک ضرب که تخصص اوست، در ناکامی هت تریک کرد و خودش را به مرز نابودی رساند.

نابودی ورزشکاری که دو مدال طلا و نقره المپیک و دو طلای رقابت های جهانی را در کارنامه دارد و یکی از نوابغ این رشته در تاریخ وزنه برداری ایران به حساب می آید.

• تنهای مطلق

کیانوش رستمی تنهاست. تنهایی که انتخاب خودش بوده و بارها هم آن را فریاد زده است. مثل المپیک ریو که پس از کسب طلا توی لنزن دوربین صدا و سیما زل زد و با صدای بلند اعلام کرد کرد که این مدال را به تنهایی و بدون مربی و حمایت بدست آورده. دروغ بزرگی که انگار خودش هم آن را باور کرده بود.

کیانوش رستمی از چندین ماه پیش از المپیک 2016 و تا قبل از همین رقابت های 2019، به صورت انفرادی تمرین می کرد. به قول خودش شیوه تمرینی او با تمام دنیا متفاوت بود و می خواست هر زمان که صلاح دید استراحت کند و هر زمان که خواست دست به وزنه شود. این خواست او اگرچه همواره عجیب و دور از انتظار بوده، اما اینکه در تمام این سال ها فدراسیون وزنه برداری و کمیته ملی المپیک هم با او راه آمده، نشان از یک مسیر اشتباه که پیش از این گوشزد کرده بودیم دارد.

اینکه رئیس کمیته ملی المپیک وقت هم برای او پا در میانی می کند یا رئیس فدراسیون هم حاضر است بیش از تمام تیم برای او هزینه کند و در آخر هم بشنود که او "مدال هایش را به تنهایی بدست آورده" از عجایب سال های گذشته ورزش ایران بود.

با تمام این ها کیانوش تنهاست. تنهایی که هر روز دامنه آن را بزرگتر از گذشته می کند و آنقدر با نخوت و غرور به اطرافش نگاه می کند و حرف می زند که شاید حالا کمتر کسی پس از ناکامی دلی برایش بسوزاند!

• نپذیرفتن اشتباه

رستمی بارها از شیوه غلط انتخاب وزنه هایش ضربه خورده و اغلب هم از برادرش برای این کار استفاده کرده است. او در همین رقابت ها هم با شروع اشتباه و سنگین در یک ضرب، کار خودش را تمام کرد و پس از آن هم بهتر دید که در دوضرب هم وزنه نزد. در رقابت های جهانی و بازی های آسیایی هم شرایط به همین منوال بود و او اگر انتخاب وزنه های بهتری داشت، حداقل از دور رقابت ها کنار نمی رفت. انتخاب وزنه ای که وظیفه اصلی سرمربی است که خب کیانوش اعتقادی به آن ها ندارد.

از طرف دیگر هربار و پس از هر شکست، بجای پذیرفتن اشتباه و حداقل سکوت، توجیه های عجیب و غریبی سر هم می کند. درست مثل همین رقابت های دیروز که پس از ناکامی در اینستاگرامش نوشت: ... از قبل هماهنگ شده بود که قراره چی بشه. رکوردهام خیلی بالاتر از رقبام بود اما مسیرم رو خراب کردن و نخواستن خوب جلو برم. امروز واقعا عالی بودم!"

این ها بخشی از صحبت های اوست که در ادامه اعتراض روی تخته اش عنوان شده. اعتراضی که در نهایت می تواند به خاطر چند ثانیه معطلی بیشتر باشد (که البته ریشه آن هم به خاطر درخواست وزنه اشتباه توسط برادرش) بوده باشد. اعتراضی که چند ثانیه بعد از مصدومیتش بود و او حتی با دستی اعتراض می کرد که چند ثانیه قبل مثلا زیر وزنه 180 کیلوگرمی آسیب دیده بود!

در مجموع کیانوش رستمی نزدیک به مرحله ای است که بتوانیم بنویسیم "تمام شده". مگر اینکه خودش در ماه های آینده فکری به حال این سیستم غلطش بکند یا حداقل بزرگتری از خانواده ورزش و وزنه برداری، او را به هر شکل ممکن سر  به راه کند.

سوال مهم از کیانوش رستمی!/ هت تریک ناکامی یا تکرار تجربه خوش ریو؟