تغییر نگاه ها به تیم امید می تواند با تغییر کرانچار شروع شود؟!

به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس؛ بیش از چهل سال است که محبوب ترین رشته توپی ایران علی رغم اینکه داعیه برتری در آسیا را یدک می کشد، دستش به سهمیه المپیک نرسیده. فوتبالی که هر چهار سال یک بار و در آستانه رقابت های انتخابی المپیک به طور جدی یاد تیم امید (المپیک) می افتد اما در همان مدت هم ماجرا آنقدر جدی گرفته نمی شود تا تیم ایران به عنوان یکی از سه سهمیه آسیا راهی المپیک شود.

• امید واهی به گزینه های خارجی

در دوره گذشته رقابت های انتخابی المپیک که تیم ایران با محمد خاکپور نتوانست راهی المپیک شود، خیلی ها معتقد بودند چاره کار استفاده از مربی خارجی در این تیم است. اتفاقی که البته پیش از خاکپور با وینگادا افتاده بود و نتیجه نداد. در این دوره هم همه چیز دست به دست هم داد تا زلاتکو کرانچار هدایت تیم امید را در اختیار بگیرد و برای رسیدن به سهمیه المپیک 2020 تلاش کند. کرانچاری که البته قبل از خاکپور هم گزینه نشستن روی نیمکت تیم امید بود اما مسئولان فدراسیون در آن زمان بخاطر کارنامه نه چندان مناسبش در فوتبال ایران، تیم را به او ندادند اما پس از چهار سال با وجود آنکه ناکامی های دیگری به کارنامه این مربی کروات اضافه شده بود، به این نتیجه رسیدند ( یا به این نتیجه رسانده شدند!) که او می تواند تیم ایران را به المپیک 2020  توکیو برساند!

• کرانچار گزینه مناسبی نبود

اردیبهشت ماه سال گذشته بود که کرانچار با تلاش های حمید استیلی که به عنوان مدیر تیم امید انتخاب شده بود، سرمربی ملی پوشان امید شد تا تیم ایران را در بازی های آسیایی جاکارتا هدایت کند. همان روزها در یادداشتی (دلایلی که نشان می دهد کرانچار انتخاب خوبی برای تیم امید نیست) به این انتخاب پرداختیم و نوشتیم که او واقعا انتخاب چندان خوبی نمی تواند باشد. آشنا نبودن با بازیکنان جوان و رده های سنی پایه در فوتبال ایران، عدم تجربه کافی در این رده، کارنامه نه چندان موفق که آخرین آنها اخراج از تیم سپاهان بود و همینطور مسیر رسیدن این مربی کروات به نیمکت تیم امید که شاید خیلی فنی و ضابطه مند نبود را به عنوان بارزترین دلایل اشتباه بودن این انتخاب بر شمردیم.

مواردی که برخی آخرین آنها را به مراتب از مابقی خطرناک تر می دانند؛ چراکه تیم امید از این انتخاب ها و روابط، در ادوار گذشته به کرات متضرر شده. در دوره پیشین هم مسئولیت تیم امید تقریبا به همین جریان مدیرتی سپرده شد. آن زمان حبیب کاشانی (مدیر وقت تیم) و رفیق چندین ساله مدیر کنونی (حمید استیلی)، پس از اینکه تلاش هایش برای آوردن استیلی و مایلی کهن به تیم امید ناکام ماند، خاکپور را سرمربی کرد اما در نهایت مایلی کهن را هم مدیر فنی کرد تا همچنان حواشی هم چاشنی اداره این تیم باشد.

در این دوره هم عده ای معتقدند کاشانی اگرچه در ظاهر نقشی در ماجرا ندارد اما به طور واضح در حضور استیلی و تصمیمات و انتخاب هایش دخیل بوده است.

• نتایج، نگران کننده است

تیم ایران در مرحله اول رقابت های انتخابی المپیک، در تهران با تفاضل گل کمتر نسبت به عراق در گروه خود دوم شد و در نهایت به صورت ناپلئونی و راهیابی به جمع یکی از تیم های برتر دوم به ترکیب 16 تیم برتر آسیا رسید! جایی که باید برای کسب تنها سه سهمیه آسیا برای المپیک توکیو با حریفان بجنگد.

تیم ایران در دوره گذشته هم در تهران به مصاف رقبا رفت و به همین صورت راهی مرحله دوم شد و نهایتا نتیجه ای هم نگرفت. در آن دوره عربستان با شکست ایران سرگروه شد و به عنوان تیم اول به دور بعدی رفت.

صعود دشوار تیم ایران از مرحله مقدماتی آن هم در تقابل با تیمی مانند عراق، اتفاق نگران کننده ای است. تیمی که به اذعان برخی کارشناسان و حتی مدیران فدراسیون اگرچه کم ستاره تر از تیم های ادوار گذشته اما پتانسیل و ظرفیت بالقوه بیشتری نسبت به آنها دارد، اکنون با نوع فوتبالی که ارائه داده به هیچ وجه بوی گرفتن سهمیه صعود به توکیو را به مشام نمی رساند!

• فرصت تغییر نگاه به تیم امید!

برخی مشکلات در فوتبال ایران وجود دارد که دقیقا قانون پایستگی را رعایت می کند و تنها از دوره ای به دوره دیگر منتقل می شود. برای تیم امید هم در ادوار گذشته که ذهن یاری می کند، عدم هماهنگی میان باشگاه ها و تیم همواره وجود داشت و بازیکنان به موقع و به طور کامل در اختیار تیم امید قرار نمی گرفتند. مشکل دیگر بحث خروج بازیکنان مشمول این تیم از کشور است. با توجه به شرایط سنی این بازیکنان و اینکه اغلب آن ها زمانی برای مشخص کردن وضعیت خدمتشان نداشته اند، برای خروج از کشور دچار مشکل می شوند. مشکلی که سال هاست وجود دارد اما هیچ گاه تصمیم همیشگی و کلی برایش گرفته نشده و معمولا با پادرمیانی ها و لابی ها سیاسی، ماجرا حل می شود. در این مقطع اما ورود مسئولانه تر کمیته ملی المپیک به ماجرای تیم امید، برخی مشکلاتی از این دست را حل کرده اما بی تردید حل همیشگی مشکلات تیم امید نیازمند تغییر رویکردها به این تیمِ ملی و تغییرات ساختاری است.

کمتر از یک ماه دیگر، مدت حضور کرانچار روی نیمکت ایران یکسالِ تمام می شود. او در این مدت در جاکارتا که از نتیجه گیری ناکام ماند و در ماموریت اصلی خود یعنی رساندن تیم به المپیک هم تا اینجا چندان موفق نبوده. شاید الان که تیم امید به هر شکل راهی مرحله پایانی شد و فرصتی دست داده تا مهیای کارزار سخت انتخابی المپیک 2020 و رقابت سخت با کره جنوبی، استرالیا، عربستان و... شود، بتوان حداقل تغییر نگاه را از سرمربی آغاز کرد تا به پایان حسرت چهل و چند ساله المپیک پایان دهیم.