روایت انقلابی که ۴۰ ساله شد-۷۷

علت نگرانی برخی از اطرافیان امام در روز 21 بهمن چه بود؟/خاطره آیت‌الله از آخرین ساعات عمر حکومت شاهنشاهی

امام‌‎ ‎‌تصمیم خودشان را گرفته بودند. بیانیه ای دادند و از ارتشیهایی که به مردم پیوسته بودند،‌‎ ‎‌حمایت و تشکر کردند و از بخشی از نیروهای مسلح انتقاد کردند و به مردم گفتند:‌‎ ‎‌«اعلامیه امروز حکومت نظامی، خدعه و خلاف شرع است و مردم به هیچ وجه به آن‌‎ ‎‌اعتنا نکنند.»‌

لینک کوتاه کپی شد

جی پلاس: ‌‌عصر روز 21 بهمن، ناگهان خبر دادند که حکومت نظامی اعلام شده است. آن زمان جزء‌‎ ‎‌لحظات حساس ما بود. ما از وقتی مذاکراتمان با دولت بختیار به نتیجه نرسیده بود،‌‎ ‎‌انتظار چنین وضعی را داشتیم و احتمال این کار را می دادیم. ‌

‌‌لحظه اعلان حکومت نظامی، لحظه اوج ماجرا بود؛ زیرا هر لحظه بعد از آن،‌‎ ‎‌نگرانیهای ما بیشتر و بیشتر می شد. به همین دلیل خدمت امام رسیدیم و با ایشان مفصل‌‎ ‎‌صحبت کردیم. امام با طمأنینه خاصی فرمودند: «باید بگوییم، مردم فرمان حکومت‌‎ ‎‌نظامی را اطاعت نکنند.» این سخن امام بر نگرانیهای جمع ما افزود. ‌

‌‌آیت اللّه طالقانی و مهندس بازرگان تأکید داشتند که اگر چنین شود، حتماً حمام خون‌‎ ‎‌راه می افتد. به همین دلیل، تلاش کردند که نظر امام را تغییر دهند، اما موفق نشدند. امام‌‎ ‎‌تصمیم خودشان را گرفته بودند. بیانیه ای دادند و از ارتشیهایی که به مردم پیوسته بودند،‌‎ ‎‌حمایت و تشکر کردند و از بخشی از نیروهای مسلح انتقاد کردند و به مردم گفتند:‌‎ ‎‌«اعلامیه امروز حکومت نظامی، خدعه و خلاف شرع است و مردم به هیچ وجه به آن‌‎ ‎‌اعتنا نکنند.»‌

‌‌مردم نیز به این فرمان امام گردن نهادند و نه تنها به خانه ها نرفتند، بلکه با تجمعهای‌‎ ‎‌پراکنده در سطح شهر، علناً مخالفتشان را با حکومت نظامی اعلام کردند و این مقدمه‌‎ ‎‌شکست کودتا و حکومت نظامی بود، زیرا به این ترتیب، حکومت نظامی قبل از آنکه‌‎ ‎‌اصلاً به اجرا در آید، عملاً لغو شده بود. ‌

‌‌این فرمان امام یک ودیعه آسمانی بود. در آن لحظه این تصمیم بسیار سرنوشت ساز‌‎ ‎‌بود و باید آن را اوج حرکت و تصمیمات مهم امام در راه هدایت انقلاب دانست.‌ این‌‎ ‎‌برخورد یک بار دیگر شخصیت امام را به خوبی نشان می داد که با شجاعت خاص‌‎ ‎‌سرنوشت انقلاب را رقم زدند. ‌

‌‌از روز 21 بهمن، درگیریهای خونین آغاز شد و تا شب شدت بیشتری گرفت. در شب‌ 22 بهمن، تلاش ما این بود که امام را قانع کنیم که محل اقامت خود را تغییر بدهند و در‌‎ ‎‌دسترس نباشند. طبیعی بود که آن محل بمباران بشود. امام نپذیرفتند. این هر چند‌‎ ‎‌تصمیم خطرناکی بود، اما از روحیه خاص و حماسه گرای امام حکایت می کرد.‌

 

 

برشی از کتاب امام خمینی(س) به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانی؛ ص 81-82؛ چاپ سوم (1386)؛ ناشر: چاپ و نشر عروج.

‌‎ ‎

 

دیدگاه تان را بنویسید