خواص جالب سیرابی که برای بدن بسیار مفید است

سیرابی و شیردان یکی از غذاهای قدیمی است که نه تنها در کشور عزیزمان ایران دارای پیشینه ای درخشان و طولانی است بلکه در بسیاری از کشورهای جهان نیز مورد توجه علاقه مندان به این ماده غذایی است.

سیرابی و شیردان جزء امعا و احشای درون شکم علفخواران(نشخوارکنندگان) است. معمولاً سیرابی را پس از ذبح حیوان از بدنش خارج می کنند که دارای آخرین محتویات معده است که دارای بوی نامطبوع و ناخوشایند است که جهت مصرف با برش دادن و خارج نمودن محتویات و به طور کامل شستشو کردن آن اقدام به پخت این ماده غذایی می کنند.

سیرابی و شیردان شیبه گوشت قرمز کم چرب هستند.

جواد حصاری استاد گروه علوم و صنایع غذایی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز در این باره می گوید: هر وعده سیرابی پخته (منظور از یک وعده در اینجا 85 گرم سیرابی است) حاوی 15 گرم پروتئین است. پروتئین منبع آمینواسیدهای موردنیاز بدن برای ساخت هورمون‌ها، آنزیم‌ها و بافت‌های جدید است و درمجموع شبیه گوشت گاوی و گوشت مرغ است.

سیرابی ازنظرترکیبب پروتئین همانندگوشت گاو سرشار از اسیدهای آمینه ضروری است و از پروتئین های گیاهی کامل تَر است.

سیرابی 3.4 گرم چربی در هر وعده دارد که 1.2 گرم از این مقدار اسیدهای چرب اشباع‌شده هستند. مصرف چربی به‌عنوان بخشی از رژیم غذایی متعادل به سبک زندگی فعال کمک می‌کند، چون منشأ انرژی است.

وی ادامه داد: هر 85 گرم سیرابی پخته 133 میلی‌گرم کلسترول دارد که کمی کمتر از نیمی از مقدار روزانه حداکثر 300 میلی‌گرم برای افراد معمولی است که این مقدار برابر با 67% کلسترول برای افرادی است که بیماری قلبی یا کلسترول بالا دارند. اگرچه کمی کلسترول برای سلامت مغز لازم است و به ساخت ویتامین دی و نیز هورمون‌های جنسی کمک می‌کند اما بدن خود می‌تواند کلسترول بسازد و نیازی به دریافت کلسترول از طریق رژیم غذایی نیست. رژیم غذایی پر کلسترول می‌تواند موجب افزایش میزان کلسترول خون شود که عامل زمینه‌ساز بیماری‌های قلبی عروقی است.

سیرابی به‌خوبی با رژیم غذایی کم‌کالری سازگاری دارد، چون در هر 85 گرم سیرابی پخته تنها 80 کالری وجود دارد که تنها 4% از کالری موردنیاز روزانه در یک رژیم 2000 کالری را تأمین می‌کند.

حصاری گفت: مصرف سیرابی برای تأمین مواد معدنی ضروری دیگر مانند فسفر و روی مفید است. روی و فسفر غشاهای سلولی را تغذیه رسانی می‌کنند. فسفر ترکیب فسفولیپید می‌سازد(چربی‌های یافت شده در غشاهای سلولی) درحالی‌که روی در پروتئین‌هایی که وارد غشاهای سلولی می‌شوند، نقش دارد. همچنین این دو ماده معدنی ارتباط سالم بین سلول‌ها را تقویت می‌کنند. فسفر به استخوان‌ها و دندان‌ها نیز تغذیه رسانی می‌کند و روی از عملکرد ایمنی پشتیبانی می‌نمایند. 114 گرم سیرابی حاوی 72 میلی‌گرم فسفر است که 10 درصد مقدار موردنیاز روزانه را تأمین می‌کند، همچنین این مقدار سیرابی 20% مقدار روی موردنیاز روزانه برای زنان و 15% مقدار موردنیاز روزانه برای مردان را تأمین می‌کند.

عضو هیئت علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز اظهار کرد: عضلات صاف و لانه زنبوری که در سیرابی و شیردان وجود دارد، از ارزش غذایی بالایی برخوردار بوده و از نظر پروتئین و چربی با گوشت گاو و گوسفند بسیار متفاوت است که بر خلاف کله و پاچه باعث افزایش کلسترول نمی شود، البته کالری آن نسبت به گوشت قرمز کمتر بوده ولی پروتئین آن مشابه گوشت قرمز، مرغ و ماهی است.

وی افزود: پروتئین موجود در سیرابی از لحاظ کیفیتی بالاتر از سایر محصولات غذایی حیوانی است و آمینواسیدهای ضروری بدن را تامین می کند، بنابراین سیرابی می تواند در رشد کودکان و نوجوانان نقش بسزای داشته و کلسیم مورد نیاز آن ها را تامین کند.

حصاری می گوید: سیرابی گوسفند و گوساله، سرشار از ویتامین B است و تقریباً در هر 92 گرم حدود 130 کالری وجود دارد. ویتامین های گروه B، بسیاری از واکنش های شیمیایی بدن را تنظیم می کنند که این واکنش ها برای حفظ سلامتی بدن بسیار ضروری هستند. برخی از این واکنش ها موجب آزاد شدن انرژی در بدن، بهبود بینایی، سلامت پوست، عملکرد بهینه مغز و تولید گلبول های قرمز خون می شوند.

وی افزود: سیرابی منبع مواد معدنی و نیز پروتئین و ویتامین‌ها است، اما سیرابی و اندام‌های دیگر گاو (انواع گوشت‌های قرمز) را نباید زیاد مصرف کرد و در هر بار مصرف باید مقدار آن کم باشد، چون طبق مطالعات، میزان کلسترول آن همانند گوشت بالا است.

صدیف آزادمرد استاد گروه علوم و صنایع غذایی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز می گوید: سیرابی چربی‌های اشباع‌شده کلسترول بد خون را افزایش می‌دهند که ما را درخطر بیماری‌های قلبی عروقی قرار می‌دهد.

وی ادامه داد: دریافت مقدار کافی ویتامین ب 12 برای گردش خون و نیز سلامت دستگاه عصبی مهم است. این ویتامین عملکرد سلول‌های قرمز خون را با کمک به ساخت پروتئین موردنیاز این سلول‌ها برای انتقال اکسیژن، تقویت می‌نمایند. همچنین با کمک به حفظ میلین (ماده چربی که عصب‌ها برای برقراری ارتباط مؤثر به آن نیاز دارند) از سلامت دستگاه عصبی پشتیبانی می‌نمایند.