اجرای کنسرت اصیل ایرانی در اسلامشهر پس از چهل سال

به گزارش سرویس فرهنگی هنری جی پلاس، اهمیت برگزاری این کنسرت هنری به دلیل اینکه برای اولین بار بوده حائز اهمیت است از همین رو مصاحبه ای با مجید عزیزی سرپرست گروه سوچِلا انجام شد که در ذیل می آید :

مجید عزیزی آهنگساز و نوازنده تار و سه تار موسیقی را از اواخر سال 78 شروع و نزد استادان پیرنیاکان، جنگکوک، نفر، ساکت و زنده یاد محمد رضا لطفی به مرحله بلوغ رساند.

*در مورد کنسرت چهل ساله سوچِلا بفرمایید ؟

اجرای کنسرت در چنین سطحی برای تمام موزیسین هایی که سالیان سال در شهرستان اسلامشهر مشغول به کار بودند یک آرزو بود خیلی از همکاران من به دلیل سختی های موجود راغب به فعالیت در سطح شهرستان نبودند و حتی از خستگی متاثر از محدودیت ها  تدریس را هم کنار گذاشتند و بعضی از دوستان هنرمند و صاحب سبک من نیز از ایران رفتند.

این اتفاقات تماماً به دلایل نامعلومی رخ داد. این یک واقعیت در ایران است که در تمام کشور عرصه موسیقی و پرداختن به آن با نامهربانی مسئولین روبرو بوده اما حادث شدن این اتفاق در شهرستان اسلامشهر نمود بیشتر و شدیدتری داشته است.

*مهمترین عاملی که اجرای کنسرت در اسلامشهر را به تعویق انداخت چه بوده است؟

به نظر من مهمترین عاملی که باعث شد ما در اسلامشهر چهار دهه از اجرای کنسرت محروم بمانیم حضور مسئولین غیر هنری و متضاد با هنر موسیقی در شهرستان اسلامشهر بوده است.

ما برای اجرای کنسرت در شهرستان اسلامشهر سالیان سال تلاش کردیم و خیلی اوقات سرزنش و در خیلی موارد تا مرز اجرای کنسرت هم پیش می رفتیم اما یک روز مانده به موعد اجرا، از آن جلوگیری می کردند اما در دل تمام این تنگناهایی که عرصه فعالیت را برای ما سخت می کرد، بودند هنرمندانی که از دل این محدودیت ها سر برون آوردند و در حال حاضر تبدیل به هنرمندان بزرگی شدند و در گروه های مطرح ایران و جهان مشغول فعالیت اند.

*مهمترین عواملی که از نظر شما باعث شد سوچلا به روی سن برود چیست؟

به نظرم این تلاش خودمان بود که توانستیم بالاخره مسئولین شهری را مجاب کنیم تا اجازه بدهند مردم با احترام بیایند بلیت تهیه کنند و در کمال آرامش به اجرای یک کنسرت بنشینند.

*آیا اینکه چهل سال اسلامشهر از این مهم محروم بوده تماماً تقصیر مسئولین بوده است؟

تماماً که خیر اما واقعیت تلخ این هست که تا زمانی که دوستان و همکاران من به دنبال مطالبات نروند، مسئولین کاری نخواهند کرد.

من سال ها به دنبال چنین اتفاقی بودم اما بعد از اجرای کنسرت تجربه بزرگ تری به دست آوردم و آن اینکه اگر خود ما به دلیل محدودیت ها گوشه نشین شویم، قهرکنیم و کم کاری کنیم هیچ کس نمی آید و به ما نخواهد گفت که چرا موسیقی را ادامه نمی دهید به همین لحاظ همکاران چه در موسیقی اصیل ایرانی که به نظرم بیشتر مورد جفا قرار گرفته و چه موسیقی های دیگر  باید پر تلاش این راه را ادامه بدهند.

*چرا در طول این چهل سال هیچ کنسرتی برگزار نشده است ؟تفاوت شما چه بوده که موفق شدید؟

نه اینکه اصلا هیچ اجرایی در اسلامشهر برگزار نشده باشد؛ در طول این چهل سال پنج برتبه در سال های 76 ، 94 ،95 و 96 اجراهای کوچک برگزار شد که اتفاقاً در چهار مورد آن بنده دخیل بودم اما آن چیزی که اجرای سوچلا را به کنسرت بزرگ سوچِلا تبدیل کرد و با دیگر اجراها متفاوت کرد سطح برگزاری این کنسرت بود.

اجراهای قبلی همگی در سالن های زیر 100 نفر برگزار شده بود اما در کنسرت سوچِلا بیش از 400 نفر بلیت تهییه کردند و کلیه ارگان های شهری اعم از شهرداری، فرمانداری، اداره ارشاد اسلامی، اورژانس، آتش نشانی و... درگیر این مهم شدند.

*عمده مشکلاتی که برای اجرای کنسرت داشتید چه بود؟

اصلی ترین مشکل ما برای اخذ مجوز این بود که مسئولین شهری اسلامشهر تا به حال با چنین مساله ای روبرو نشده بودند و برای آن ها این درخواست تازگی و جای سوال داشت مسئولین شهرستان باورشان نمی شد قراراست در حوزه مدیریتی اشان کنسرت اصیل ایرانی با حضور بیش از چهارصد  مخاطب برگزار شود.

*در ابتدای کنسرت بغض و ناراحتی داشتید منشا آن چه بود؟

ببینید علاوه بر ناراحتی هایی که از گذشته داشتم، این که متاسفانه بر عکس همه جای دنبا، در ایران این خود نوازنده است که باید کفش آهنی بپوشد و به دنبال کسب مجوز های لازم باشد. برای برگزاری کنسرت سوچِلا من تا روز اجرا نیز درگیر راهروهای ادارات مختلف بودم من تمام اشعار، رزومه نوازندگان، فیلم تمرین گروه و...را به ادارات مختلف می بردم و این نیز ناراحت کننده بود.

*به لحاظ شخص و عمومی چقدر به اجرا امیدوار بودید ؟

باور اصلی و قلبی من تسلط و قدرت نوازندگان وخواننده گروه بود هدف من علاوه بر شکستن تابوهای ناسازگار با روح هنرمندی شهرستان اسلامشهر، نشان دادن قدرت موسیقیایی شهرستان اسلامشهر نیز بود.

*چند درصد از مسئولین شهرستان به اجرای شما آمدند؟

در سطح معاونین تا حدودی از دوستان فرمانداری و شهرداری حضور داشتند اما حامی اصلی ما اداره ارشاد اسلامی بود که خوشحالم با اجرای خوبی که انجام شد توانستیم پاسخ این اعتماد را بدهیم.

*آیا بعد از اجرای کنسرت، مسئولین واکنشی داشتند؟

خیر به غیر از اداره ارشاد اسلامی که همیشه در طول این سال های اخیر به لحاظ حضور مسئولین هنری به هنرمندان این شهر لطف داشتند؛ پیام تبریک دادند اما از سوی ادارات دیگر چیزی برای ما ارسال نشد و بنده توقعی هم ندارم زیرا همین که همکاری کردند و اجازه دادند این اتفاق مهم رخ دهد برای ما کفایت می کند.

*نگران این نبودید که باز هم کنسرت در اسلامشهر لغو شود؟

 من استرس زیادی داشتم چون در سال های گذشته در شب اجرا مجوزها لغو می شد. برای این اجرا هم مجوز کنسرت را ابتدا سازمان اداره ارشاد اسلامی صادر کرد اما چون محل اجرا در پردیس سینمایی و زیر نظر شهرداری بود باید مجوز های دیگر نیز از سازمان فرهنگی هنری اجتماعی شهرستان اسلامشهر کسب می شد و در ادامه کسب اجازه از فرمانداری برای تامین امنینت و حضور نیرو های اورژانس و آتش نشانی و... نیز کسب می شد که دوندگی های این چنینی توان ما را گرفت.

*چرا در طول این سال ها هنرمندان دیگر سکوت کردند و اقدام به اخذ مجوز نمی کردند؟

به هر صورت شخصیت ها متفاوت است. اما در این باره فکر می کنم مسئولین گذشته خیلی سرسختانه تر از مسئولین فعلی بودند و اصلا اجازه بیان نظر و.. را نمی دادند.

*به نظرتان سطح استقبال از کنسرت چگونه بود؟ آیا راضی بودید ؟

متاسفانه علی رغم عدم اجازه و محدودیت ورزی برای انجام تبلیغات محیطی در سطح شهر و با توجه به شرایط نامساعدی که به لحاظ اقتصادی گریان گیر مردم شده، اما مردم شهرستان اسلامشهر بلیت هایی تا سقف شصت هزار تومانی خریدند و استقبال خوبی کردند و واقعا از اینکه این همه شور و اشتیاق را در بین مردم دیدم و بازخورشان را حتی در روز های بعد از اجرای کنسرت دیدم افسوس خوردم که چرا چهل سال است این حق را از مردم گرفتیم.

*چرا تمام اعضای گروه را بومی انتخاب کردید ؟

جفایی که درحق هنرمندان بومی شهرستان اسلامشهر شد. یک نسل طلایی از هنرمندان این شهر را به کلی نابود کرد و ما باقیمانده آن نسل موسیقیایی ای هستیم که دقیقا نفس های آخر را می کشیم. از همین رو من اقدام به بومی گزینی اعضای گروه نمودم . نوازندگانی که در عین قدرت، اما در سطح شهر خودشان هم شناخته شده نبودند و این بیشتر من را راغب می کرد تا قطعاتی را بسازم که قدرت و ظرافت نوازندگی دوستانم را نشان بدهد.

*چرا گروه سوچلا را به دو بخش بانوان و آقایان تقسیم کرده اید؟

بنده اصلا معتقد به این نیستم که هنر را جنسیت پذیر کنیم اما برای اینکه سهم بانوان و درگیر کردن آن ها با هنر موسیقی کمتر از آقایان نباشد این کار را کردم.

*آیا بانوان سوچلا هم اجرای مهمی داشته اند؟

بله در سال 1395 اتفاق با شکوهی در شهرستان اسلامشهر رخ داد که در تاریخ شهرستان های ایران اتفاق کم نظیری بود اما متاسفانه به دلیل وجود یک سری محدودیت های نامعلوم این اجرا در خفا برگزار شد و این اتفاق رسانه ای نشد. گروه بانوان سوچلا در شرایط روی سِن رفت که تمام نوازندگان، خواننده و مخاطبین آن بانو بودند.

*مهمترین هدف شما از اجرای این کنسرت چه بود ؟

مهمترین دستاورد کنسرت سوچلا در اسلامشهر تابو شکنی و عبور از بدعت هایی بود که اهل هنر سالیان سال منتظر چنین لحظه ای بودند و خوشبختانه اکثر هنرمندانی که زاده اسلامشهر بودند از راه های دور و نزدیک در این کنسرت شرکت کردند و جملگی متفق بر این نکته شدند که ادامه این جریان متوقف نشود و هنرمندان دیگر نیز این راه را ادامه بدهند.

*در مورد سوچِلا بیشتر توضیح دهید؟

قبل از شکل گیری سوچلا گروه های دیگری چون چکاد و سارنگ و .. وجود داشت اما بعد از انحلال آن ها ، سوچلا در سال 1391 به طور رسمی شکل گرفت. واژه سوچلا برگفته از اشعار نیما و سو به معنای روشنایی و چِلا به معنای پرنده است و در معنی یعنی پرنده روشنایی اما اصلی ترین مفهومی که از سوچلا وجود دارد این است که شکارچیان با ایجاد نور و سر وصدا پرندگان را به سمت دام ها هدایت می کنند و آنها را شکار می کنند.

سوچلا در شهرهای اراک، بوشهر، اصفهان،  شهریار، مازنداران و کرج به اجرا نشسته است و در جشنواره های مختلف نیز شرکت داشته است.

*نحوه انتخاب قطعات چونه بوده است؟

انتخاب قطعات بیشتر متکی بر نگرشی بود که من به آشفته بازار این روز های موسیقی ایران دارم به همین خاطر تِم سوچِلا کاملا متکی بر ردیف های موسیقی ایرانی بود و بر خلاف اکثر کنسرت های این روز ها ؛ ما آواز رو هم در دل کنسرت جا دادیم.

*از اسلامشهر تا فرانسه! توضیح می فرمایید؟

بله. در فرانسه هفته های فرهنگی متفاوتی برگزار می شود و به همین دلیل دانشگاه سوربن از بنده برای دو اجرا در اواخر شهریور دعوت کرده است که امیدوارم این اتفاق به خوبی رخ دهد.

*و صحبت پایانی؟

به اعتقاد من طی کردن این مسیر تنها به من وسوچِلا ختم نمی شود بلکه هنرمندان دیگر نیز باید همراه ما شوند و نیازی نیست حتما آهنگ سازی های خاصی انجام شود بلکه با بازآفرینی آثار اساتید گذشته نیز می توان طنین هنرورزی را در سطح شهرستان اسلامشهر طنین انداز کرد و ما امیدواریم برگزاری این کنسرت فصل تازه ای برای تمام موزیسین هایی باشد تا این مسیری که سالیان سال مسدود بوده و الان کمی هموار شده را ادامه بدهند.