گاهی وقت ها آنقدر نارنجک و فشنگ به خودش آویزان می کرد که دیگر راه رفتن برایش بسیار سخت می شد.
جی پلاس ـ منصوره جاسبی: بهنام ۱۳ سال بیشتر نداشت و ریز نقش بود و کوچک و در کوچه مشغول بازی با همسن و سال هایش، که جنگ شروع شد. دیگر آرام و قرار نداشت و هر تلاشی برای دفاع از شهرش می کرد. گاهی وقت ها آنقدر نارنجک و فشنگ به خودش آویزان می کرد که راه رفتن برایش می شد دردسر. تنها ۱۲ سال داشت که به مادر گفته بود دوست دارم طوری باشم که یک قهرمان ملی بشوم و بالاخره هم شد. هنوز یک ماهی از شروع حمله عراق نگذشته بود که درگیری در خیابان آرش نزدیک مدرسه امیر معزی[۱] شدت گرفته بود که بچه ها دیدند پیکر نیمه جان بهنام غرق در خون، گوشه ای افتاده است و اینگونه بود که بهنام به آرزویش رسید و قهرمان شد.[۲]
- بعدها این مدرسه که در خرمشهر است، به یاد شهید آلبو غبیش تغییر نام یافت.
- تاریخ شهادت ۲۸ مهرماه سال ۵۹٫
کپی شد
