به گزارش ایرنا، سید آرش حسینی میلانی صبح امروز در هفتاد و ششمین نشست علنی شورای اسلامی شهر تهران در نطق پیش از دستور، به بحران کمآبی شهر کیپ تاون آفریقای جنوبی اشاره کرد و گفت: حدود سه ماه پیش، برای اولین بار برای شهری بین‌المللی و با جمعیت چهار میلیون نفر «روز صفر» در حال رخ دادن بود،روز صفر روزی است که همه برای زندگی، آب بسیار کمی (معادل 25 لیتر در روز) خواهند داشت که خوشبختانه با بارش‌هایی معجزه‌آسا شهر از «روز صفر» رهایی یافت اما تجربه کیپ تاون زنگ خطر اثرات تغییر اقلیم بر منابع آبی شهرهای بزرگ را به صدا درآورد.
حسینی میلانی با اشاره به معضل کمآبی در تهران تصریح کرد: مسئله آب در تهران به گونه‌ای است که ما برای تأمین منابع آب شرب شهروندان، حفظ میراث طبیعی شهر تهران و صیانت و ماندگاری از فضاهای سبز شهری چاره‌ای جز جراحی‌های بزرگ نداریم تا بتوانیم ضمن کنترل وضعیت به تثبیت حداقل‌های موجود بپردازیم.
وی با تشریح وضعیت کنونی آب در تهران خاطرنشان کرد: 87 سال پیش پایتخت شهری بود با 300 هزار نفر جمعیت که 48 رشته قنات آب آن را به میزان 31.5 میلیون متر مکعب تامین می‌کرد اما در سال گذشته مصرف آب شرب شهر 8.5 میلیون نفری تهران از یک میلیارد متر مکعب فراتر رفته است، در سال‌های نرمال 70 درصد این حجم از پنج سد واقع در شعاع 150 کیلومتری تامین می‌شود،وسعت حوضه آب خیز این سدها مجموعا بالغ بر چهار هزار و 847 کیلومتر مربع یا بیش از 6 برابر وسعت شهر تهران است.
حسینی میلانی با تاکید بر اینکه میانگین مصرف آب شرب هر تهرانی 91 متر مکعب در سال یا معادل 250 لیتر در روز است که تقریبا 2 برابر نرم جهانی است، ابراز داشت: حدود 10 درصد شهروندان تهرانی از آب شرب تصفیه شده برای پر کردن استخرهای خود استفاده می‌کنند، همچنین همپای توسعه پایتخت، رشد سالانه تقاضای آب شرب خانگی در 2دهه گذشته به طور میانگین سه درصد در سال بوده و در حال حاضر شتاب این رشد به شهرهای مجاور تهران نیز تسری پبدا کرده است.
وی با بیان اینکه میزان هدررفت آب شرب از شبکه شهری کمتر از 30 درصد و چند برابر میانگین جهانی است، عنوان کرد: تصور کنید که تنها 10 درصد حجم این آب به حساب نیامده معادل حجم یک سد یکصد میلیون مترمکعبی مانند سد لتیان است، این در حالی است که سالانه فقط حدود 300 کیلومتر از شبکه توزیع آب 9000 کیلومتری این شهر اصلاح می‌شود و این به معنای تداوم روند هدررفت آب تصفیه‌شده و گرانبها است.
رئیس کمیته محیط زیست با بیان اینکه قیمت تمام شده آب شرب در شهر تهران بدون احتساب هزینه‌های سرمایه‌گذاری معادل 1000 تومان برای هر متر مکعب است که 50 درصد آن از مردم اخذ می‌شود (به ازای هر لیتر 5 ریال)، یادآور شد: این آب بها نه تنها پاسخگوی هزینه‌های بهره‌برداری و نگهداری از تاسیسات گسترده آبرسانی شهر نیست بلکه حتی انگیزه اقتصادی لازم برای جایگزینی وسایل کاهنده مصرف را نیز برای مصرف‌کنندگان ایجاد نمی‌کند، به کارگیری این وسایل تا 20 درصد می‌تواند در کاهش مصرف آب موثر باشد.
حسینی میلانی با تاکید بر اینکه بر اساس برآوردهای مقدماتی از مجموع 147 میلیون متر مکعب نیاز آبی فضای سبز تهران حدود 33 درصد معادل 49 میلیون متر مکعب به چمن اختصاص دارد، بیان کرد: وسعت چمن‌کاری در تهران 17 درصد وسعت فضای سبز درون شهری است و هنوز برنامه هدفمند و سنجش‌پذیری برای کاهش سطح چمن‌کاری و جایگزینی گیاهان بومی و مقاوم به کمآبی به شورای اسلامی شهر ارائه نشده است، براساس تجارب جهانی نیاز آبی گونه‌های بومی 30 تا 80 درصد کمتر از چمن‌کاری است.
وی اضافه کرد: کوهستان‌های مشرف به شهر تهران روان‌آبی به میزان 123 میلیون مترمکعب به صورت فصلی و نابهنگام تولید می‌کنند که عملا به دلیل ورود فاضلاب و سایر آلودگی‌ها کیفیت پایینی داشته و مانع جدی در زمینه احیا طبیعی رود-دره‌های تهران محسوب می‌شوند که در این رابطه، حرکت جدی از سوی دستگاه‌های ذیربط برای رفع این آلودگی‌ها مشاهده نمی‌شود.
این عضو شورای اسلامی شهر تهران با انتقاد از عملکرد صدا و سیما در قبال موضوع آب گفت: در بهترین فرصت‌های پخش برنامه‌های پربیننده مانند جام جهانی فوتبال، جای خالی کلیپ‌های آموزشی صرفه‌جویی در مصرف آب به شدت احساس می‌شود و در کلانشهر تهران مشخص نیست که برنامه ترویجی در حوزه مدیریت مصرف آب چه تعداد مخاطب را هدف قرار داده است؟
این عضو کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری با بیان اینکه بکارگیری روش‌های بهینه‌سازی مصرف آب جز با مشارکت و آموزش گسترده مردم فراهم نمی‌شود، تصریح کرد: اکنون که با محدودیت‌های مالی و زیست محیطی شدید بر سر راه انتقال آب از اطراف تهران، چاره ای جز حرکت به سمت بهینه‌سازی مصرف آب در شهر نداریم، تجربه کشورهای دیگر چشم‌انداز اطمینان بخشی از این راهکارها را عرضه می‌کند، به طور مثال، در مکزیکوسیتی 18 میلیون نفری، دولت ابتدا استانداردهای بهره‌وری شدیدی برای لوله‌کشی وسایل خانگی وضع کرد و سپس در مدت 2سال بیش از 350 هزار سرویس بهدشتی تعویض شدند که در اثر آن سالانه حدود 28 میلیون متر مکعب صرفه‌جویی و امکان تامین آب شرب جدید برای 250 هزار نفر فراهم شد.
حسینی میلانی ادامه داد: تجربه دیگر، در شهر اصفهان است که با همکاری شرکت آب و فاضلاب این استان و بنا به درخواست شهروندان با هزینه‌ای معادل 60 هزار تومان وسایل کاهنده مصرف به صورت رایگان در منازل نصب و به اقساط 12 ماهه بر روی قبوض آب باز پرداخت می‌شود،استقبال شهروندان اصفهانی از طرح مذکور با شدت گرفتن معضل آب رو به افزایش است و در این مسیر، صداوسیما و آموزش و پرورش اصفهان نیز همراهی خوبی داشته‌اند.
وی با تاکید بر اینکه زنگ‌های هشدار درخصوص معضل آب از مدت‌ها قبل به صدا در آمده است، خاطرنشان کرد: متأسفانه این زنگ‌ها یا شنیده نشده یا آنکه با دولتی فرض کردن وپرداخت‌های صرفاً فنی به موضوع،حل بحران کمآبی به چارچوب‌های فکری محدودی منحصر شده است.
این عضو شورای اسلامی شهر تهران با بیان اینکه متأسفانه در چارچوب مدیریت کمآبی شاهدیم «همراهی و هم‌افزایی‌ها» میان ارگان‌ها مطلوب و کافی نیست و کمابیش هر سازمان به مثابه جزیره‌ای جدا افتاده عمل می‌کند، ابراز داشت: در مورد شهر تهران ضروری است که ارگان‌های مختلف اعم از سازمان آب منطقه‌ای، سازمان محیط زیست، شرکت آب و فاضلاب، شهرداری و صداوسیما و... از یک سو و نخبگان، کارشناسان و فعالان این عرصه از سوی دیگر به گفت‌وگو با یکدیگر نشسته و با رسیدن به طرح‌های مشترک راه را برای رسیدن به هم‌افزایی و مؤثرتر کردن اقدامات هموار کنند.
حسینی میلانی افزود: از جمله ضروری‌ترین این محورها می‌توان به تعیین تکلیف پروژه‌های تصفیه فاضلاب چهارگانه، ساماندهی قنوات تهران، کاهش عاجل سطوح چمن‌کاری به میزان هدف گذاری شده توسط دولت، رفع و کنترل آلودگی‌های بستر و حاشیه رود-دره‌ها، هم‌اندیشی درباره توان پرداخت تعرفه‌های آب و فاضلاب و ایجاد سازوکار تعامل بین ذینفعان حوضه‌های تامین‌کننده آب و جامعه مصرف‌کننده تهران اشاره کرد.
وی اضافه کرد: تا زمانی که جامعه از مسائل و وضعیت کلان آب به ویژه «تبعات تغییر اقلیم» و «عمق بحران اقتصاد آب» آگاه نباشد و شرایط در وضعیت مبهمی قرار داشته باشد، امکان اخذ نظر و درگیر ساختن گروه‌های مختلف اجتماعی در جهت کنترل بحران و افزایش مشارکت اجتماعی مهیا نیست.
تهران/7244/1735 / 1539
انتهای پیام حسینی میلانی با اشاره به معضل کمآبی در تهران تصریح کرد: مسئله آب در تهران به گونه‌ای است که ما برای تأمین منابع آب شرب شهروندان، حفظ میراث طبیعی شهر تهران و صیانت و ماندگاری از فضاهای سبز شهری چاره‌ای جز جراحی‌های بزرگ نداریم تا بتوانیم ضمن کنترل وضعیت به تثبیت حداقل‌های موجود بپردازیم.
وی با تشریح وضعیت کنونی آب در تهران خاطرنشان کرد: 87 سال پیش پایتخت شهری بود با 300 هزار نفر جمعیت که 48 رشته قنات آب آن را به میزان 31.5 میلیون متر مکعب تامین می‌کرد اما در سال گذشته مصرف آب شرب شهر 8.5 میلیون نفری تهران از یک میلیارد متر مکعب فراتر رفته است، در سال‌های نرمال 70 درصد این حجم از پنج سد واقع در شعاع 150 کیلومتری تامین می‌شود،وسعت حوضه آب خیز این سدها مجموعا بالغ بر چهار هزار و 847 کیلومتر مربع یا بیش از 6 برابر وسعت شهر تهران است.
حسینی میلانی با تاکید بر اینکه میانگین مصرف آب شرب هر تهرانی 91 متر مکعب در سال یا معادل 250 لیتر در روز است که تقریبا 2 برابر نرم جهانی است، ابراز داشت: حدود 10 درصد شهروندان تهرانی از آب شرب تصفیه شده برای پر کردن استخرهای خود استفاده می‌کنند، همچنین همپای توسعه پایتخت، رشد سالانه تقاضای آب شرب خانگی در 2دهه گذشته به طور میانگین سه درصد در سال بوده و در حال حاضر شتاب این رشد به شهرهای مجاور تهران نیز تسری پبدا کرده است.
وی با بیان اینکه میزان هدررفت آب شرب از شبکه شهری کمتر از 30 درصد و چند برابر میانگین جهانی است، عنوان کرد: تصور کنید که تنها 10 درصد حجم این آب به حساب نیامده معادل حجم یک سد یکصد میلیون مترمکعبی مانند سد لتیان است، این در حالی است که سالانه فقط حدود 300 کیلومتر از شبکه توزیع آب 9000 کیلومتری این شهر اصلاح می‌شود و این به معنای تداوم روند هدررفت آب تصفیه‌شده و گرانبها است.
رئیس کمیته محیط زیست با بیان اینکه قیمت تمام شده آب شرب در شهر تهران بدون احتساب هزینه‌های سرمایه‌گذاری معادل 1000 تومان برای هر متر مکعب است که 50 درصد آن از مردم اخذ می‌شود (به ازای هر لیتر 5 ریال)، یادآور شد: این آب بها نه تنها پاسخگوی هزینه‌های بهره‌برداری و نگهداری از تاسیسات گسترده آبرسانی شهر نیست بلکه حتی انگیزه اقتصادی لازم برای جایگزینی وسایل کاهنده مصرف را نیز برای مصرف‌کنندگان ایجاد نمی‌کند، به کارگیری این وسایل تا 20 درصد می‌تواند در کاهش مصرف آب موثر باشد.
حسینی میلانی با تاکید بر اینکه بر اساس برآوردهای مقدماتی از مجموع 147 میلیون متر مکعب نیاز آبی فضای سبز تهران حدود 33 درصد معادل 49 میلیون متر مکعب به چمن اختصاص دارد، بیان کرد: وسعت چمن‌کاری در تهران 17 درصد وسعت فضای سبز درون شهری است و هنوز برنامه هدفمند و سنجش‌پذیری برای کاهش سطح چمن‌کاری و جایگزینی گیاهان بومی و مقاوم به کمآبی به شورای اسلامی شهر ارائه نشده است، براساس تجارب جهانی نیاز آبی گونه‌های بومی 30 تا 80 درصد کمتر از چمن‌کاری است.
وی اضافه کرد: کوهستان‌های مشرف به شهر تهران روان‌آبی به میزان 123 میلیون مترمکعب به صورت فصلی و نابهنگام تولید می‌کنند که عملا به دلیل ورود فاضلاب و سایر آلودگی‌ها کیفیت پایینی داشته و مانع جدی در زمینه احیا طبیعی رود-دره‌های تهران محسوب می‌شوند که در این رابطه، حرکت جدی از سوی دستگاه‌های ذیربط برای رفع این آلودگی‌ها مشاهده نمی‌شود.
این عضو شورای اسلامی شهر تهران با انتقاد از عملکرد صدا و سیما در قبال موضوع آب گفت: در بهترین فرصت‌های پخش برنامه‌های پربیننده مانند جام جهانی فوتبال، جای خالی کلیپ‌های آموزشی صرفه‌جویی در مصرف آب به شدت احساس می‌شود و در کلانشهر تهران مشخص نیست که برنامه ترویجی در حوزه مدیریت مصرف آب چه تعداد مخاطب را هدف قرار داده است؟
این عضو کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری با بیان اینکه بکارگیری روش‌های بهینه‌سازی مصرف آب جز با مشارکت و آموزش گسترده مردم فراهم نمی‌شود، تصریح کرد: اکنون که با محدودیت‌های مالی و زیست محیطی شدید بر سر راه انتقال آب از اطراف تهران، چاره ای جز حرکت به سمت بهینه‌سازی مصرف آب در شهر نداریم، تجربه کشورهای دیگر چشم‌انداز اطمینان بخشی از این راهکارها را عرضه می‌کند، به طور مثال، در مکزیکوسیتی 18 میلیون نفری، دولت ابتدا استانداردهای بهره‌وری شدیدی برای لوله‌کشی وسایل خانگی وضع کرد و سپس در مدت 2سال بیش از 350 هزار سرویس بهدشتی تعویض شدند که در اثر آن سالانه حدود 28 میلیون متر مکعب صرفه‌جویی و امکان تامین آب شرب جدید برای 250 هزار نفر فراهم شد.
حسینی میلانی ادامه داد: تجربه دیگر، در شهر اصفهان است که با همکاری شرکت آب و فاضلاب این استان و بنا به درخواست شهروندان با هزینه‌ای معادل 60 هزار تومان وسایل کاهنده مصرف به صورت رایگان در منازل نصب و به اقساط 12 ماهه بر روی قبوض آب باز پرداخت می‌شود،استقبال شهروندان اصفهانی از طرح مذکور با شدت گرفتن معضل آب رو به افزایش است و در این مسیر، صداوسیما و آموزش و پرورش اصفهان نیز همراهی خوبی داشته‌اند.
وی با تاکید بر اینکه زنگ‌های هشدار درخصوص معضل آب از مدت‌ها قبل به صدا در آمده است، خاطرنشان کرد: متأسفانه این زنگ‌ها یا شنیده نشده یا آنکه با دولتی فرض کردن وپرداخت‌های صرفاً فنی به موضوع،حل بحران کمآبی به چارچوب‌های فکری محدودی منحصر شده است.
این عضو شورای اسلامی شهر تهران با بیان اینکه متأسفانه در چارچوب مدیریت کمآبی شاهدیم «همراهی و هم‌افزایی‌ها» میان ارگان‌ها مطلوب و کافی نیست و کمابیش هر سازمان به مثابه جزیره‌ای جدا افتاده عمل می‌کند، ابراز داشت: در مورد شهر تهران ضروری است که ارگان‌های مختلف اعم از سازمان آب منطقه‌ای، سازمان محیط زیست، شرکت آب و فاضلاب، شهرداری و صداوسیما و... از یک سو و نخبگان، کارشناسان و فعالان این عرصه از سوی دیگر به گفت‌وگو با یکدیگر نشسته و با رسیدن به طرح‌های مشترک راه را برای رسیدن به هم‌افزایی و مؤثرتر کردن اقدامات هموار کنند.
حسینی میلانی افزود: از جمله ضروری‌ترین این محورها می‌توان به تعیین تکلیف پروژه‌های تصفیه فاضلاب چهارگانه، ساماندهی قنوات تهران، کاهش عاجل سطوح چمن‌کاری به میزان هدف گذاری شده توسط دولت، رفع و کنترل آلودگی‌های بستر و حاشیه رود-دره‌ها، هم‌اندیشی درباره توان پرداخت تعرفه‌های آب و فاضلاب و ایجاد سازوکار تعامل بین ذینفعان حوضه‌های تامین‌کننده آب و جامعه مصرف‌کننده تهران اشاره کرد.
وی اضافه کرد: تا زمانی که جامعه از مسائل و وضعیت کلان آب به ویژه «تبعات تغییر اقلیم» و «عمق بحران اقتصاد آب» آگاه نباشد و شرایط در وضعیت مبهمی قرار داشته باشد، امکان اخذ نظر و درگیر ساختن گروه‌های مختلف اجتماعی در جهت کنترل بحران و افزایش مشارکت اجتماعی مهیا نیست.
تهران/7244/1735 / 1539
کپی شد
