حجت الاسلام و المسلمین سید احمد خمینی در بیان نقش مادر گرامیشان در نهضت نقل می‌کند: هنگام تبعید امام به ترکیه، حضرت امام مُهر خودشان را ـ که حساس‌ترین و مهم‌ترین چیزها براى یک روحانى محسوب میشود ـ به مادر عزیزمان سپردند و ایشان بدون آن‌که به ما یا دیگران حرفى در این مورد بزنند، از آن نگهدارى کردند تا وقتى که امام از ترکیه به نجف مشرف شدند و از نجف پیغام کتبى فرستادند که مُهر را به وسیلۀ یکى از افرادى که در پیغام نامش را ذکر کرده بودند، به نجف بفرستند و تازه آن هنگام بود که ما متوجه شدیم، حضرت امام چنین امانت سنگینى را به همسرشان سپردهاند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، حجت الاسلام و المسلمین سیداحمد خمینی دهم خرداد سال 69 در بخشی از سخنان خود در مراسم افتتاحیه سمینار بررسى سیره نظرى و عملى حضرت امام خمینى(س) با اشاره به حضور همسر گرامى حضرت امام در این مراسم، به بیان نقش مادر گرامى خود در طول نهضت حضرت امام پرداخت و گفت: «مادر بسیار عزیزمان از چهرههایى هستند که تاکنون ناشناخته ماندهاند. ایشان در طول مبارزات حضرت امام با وجود مشکلات و مصایب گوناگونى که در طول سال‌هاى طولانى با آن‌ها مواجه بودند، صبورانه ایستادند و سختی‌ها را بیهیچ تزلزلى پشت سر گذاشتند. به عنوان نمونه در قضایاى 15 خرداد سال 42 هنگامى که حضرت امام را دو روز بعد از عاشورا دستگیر کردند، مادر عزیزمان با کمال خونسردى مدیریت داخل منزل را بهعهده گرفتند و به زنانى که از شدت ناراحتى بی‌هوش میشدند، دلدارى میدادند. اطمینان حضرت امام نیز به ایشان مثالزدنى است که نمونهاى از آن را در همان سال‌هاى تبعید شاهد بودیم. هنگام تبعید امام به ترکیه، حضرت امام مُهر خودشان را ـ که حساس‌ترین و مهم‌ترین چیزها براى یک روحانى محسوب میشود ـ به مادر عزیزمان سپردند و ایشان بدون آن‌که به ما یا دیگران حرفى در این مورد بزنند، از آن نگهدارى کردند تا وقتى که امام از ترکیه به نجف مشرف شدند و از نجف پیغام کتبى فرستادند که مُهر را به وسیلۀ یکى از افرادى که در پیغام نامش را ذکر کرده بودند، به نجف بفرستند و تازه آن هنگام بود که ما متوجه شدیم، حضرت امام چنین امانت سنگینى را به همسرشان سپردهاند.
و یا هنگامى که امام در زندان به سر میبردند و شایع شده بود که نیروهاى امنیتى رژیم شاه میخواهند به منزل هجوم بیاورند و افراد را قتلعام کنند، مادر گرامیمان با صلابت ایستادند و مدیریت منزل را بهعهده گرفتند و چنان رفتار کردند که به مردهاى منزل نیز قوّت قلب میدادند.»
