ونزوئلایی هایی که از اوضاع وخیم سیاسی و اقتصادی در کشورشان به تنگ آمده اند، آواره کشورهای دیگر شده اند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، یورو نیوز گزارش داد بحران اقتصادی از سال 2014 دامنگیر ونزوئلا شده است. بسیاری از ونزوئلایی ها که با تورم بیش از حد و کمبود غذا و دارو مواجه شده اند، تصمیم به فرار از این کشور به وسیله هواپیما، قایق و یا حتی با پای پیاده گرفته اند. سازمان مهاجرت بین المللی که زیر نظر سازمان ملل کار می کند، برآورد کرده که 2.3 میلیون ونزوئلایی کشورشان را ترک کرده اند. براساس آمارهای رسمی تنها دو میلیون نفر از آنها سال گذشته از کشور خارج شدند و بیش از 1.5 میلیون نفر ساکن دیگر کشورهای آمریکای جنوبی هستند.
انتظار می رود تعداد این افراد افزایش یابد. آژانس پناهندگان سازمان ملل هشداد داده است: «آمار مهاجران ونزوئلایی بیش از این تعداد است زیرا بسیاری از افراد به صورت غیررسمی از مرزها خارج می شوند.»
بر اساس برخی آمار غیر رسمی، آمار مهاجران از زمان آغاز بحران اقتصادی ونزوئلا 6.1 میلیون است.
مرکز تحقیقات مرکزی دانشگاه ونزوئلا عنوان کرده است که طبق برآوردها 8.3 میلیون نفر پس از انقلاب بولیواری «هوگو چاوز» در سال 1998 از کشور خارج شده اند.
پل «سیمون بولیوار» واقع در مرز کلمبیا به نمادی برای کوچ دسته جمعی مردم ونزوئلا تبدیل شده است. روزانه بیش از 40 هزار نفر از ونزوئلایی ها که از اوضاع وخیم سیاسی و اقتصادی در کشورشان به تنگ آمده اند از طریق این پل مرزی کشورشان را ترک می کنند و وارد خاک کلمبیا می شوند.
برخی از مهاجران ونزوئلایی قصد ماندن در کلمبیا را ندارند و تلاش می کنند با عبور از خاک این کشور خود را به کشوری ثالث برسانند. این درحالی است که برخی دیگر به دلیل وابستگی های خانوادگی ترجیح می دهند به نزدیک ترین مکان به کشورشان کوچ کنند تا ضمن تلاش برای دست و پا کردن کسب و کاری کوچک، بتوانند به زادگاه خود رفت و آمد کنند.
مردم برای رسیدن به محلی دیگر جز ونزوئلا مسیری سخت را می پیمایند. بسیاری خود را به اردوگاه های موقت می رسانند تا جای خوابی پیدا کنند یا در خیابان ها زندگی می کنند تا کمک های مالی و غذایی دریافت کنند.
کلمبیا بیشترین تعداد پذیرش این مهاجران را داراست. هر مهاجر ونزوئلایی برای ورود به خاک کلمبیا باید 10 دلار حق عبور بپردازد. این مبلغ معادل معادل 30 هزار پزو کلمبیا یا 2.5 میلیون بولیوار، واحد پول ونزوئلاست. یکی از مهاجران می گوید که این مبلغ برای آنها پول زیادی است و معادل سه برابر حداقل دستمزد روزانه در کشورشان است.
تنش های سیاسی در ونزوئلا و فروپاشی اقتصاد این کشور که سال گذشته با نرخ تورم 2600 درصدی روبرو بود عواقب وخیمی در این کشور به همراه داشته که از جمله مهمترین آنها کمبود شدید دارو و مواد غذایی است.
بر اساس گزارش های منتشر شده، بیماری هایی نظیر سل و مالاریا بار دیگر در ونزوئلا شیوع پیدا کرده است.
«لوئیسا فلین فریر» استادیار علوم سیاسی و اجتماعی در دانشگاه «دل پسیفیکو» در پرو می گوید: مهاجرت دسته جمعی ای که ونزوئلا از سال 2014 با آن روبرو است یکی از بزرگ ترین کوچ های دسته جمعی در تاریخ آمریکای لاتین است.
برخلاف سوری ها و عراقی ها که به دلیل جنگ کشورشان را ترک می کردند، بحران مهاجرت در ونزوئلا دلایل اقتصادی دارد. مهاجرانی هستند که می گوید مدت هاست هیچ غذایی نخورده اند و تنها قوت آنها، آب و نشاسته بوده است.
جامعه بین المللی در این میان اقدامات کافی برای کمک به شهروندان ونزوئلایی نکرده است.
پس از هشدار کارشناسان و سازمان ملل در خصوص بحرانی شدن شرایط و احتمال تکرار بحرانی شبیه بحران مهاجرت مدیترانه، قرار است این هفته مقامات از کشورهای کلمبیا، اکوادور و پرو این هفته در بوگوتا دیدار کنند تا راه حلی بیابند.
