آمریکا همپیمان نمی خواهد بلکه آلت دست می خواهد که در خدمت طرح هایش برای سلطه بر منطقه خاورمیانه و جلوگیری از دستیابی هر گونه کشور عربی یا اسلامی به اسباب قدرت چه نظامی و چه اقتصادی باشد. به همین دلیل اشغال عراق، نابودی سوریه و تغییر نظام در لیبی و اعمال تحریم ها علیه ایران و انداختن سازمان آزادیبخش فلسطین در چاله اوسلو که به نظر بدون ته است و دوشیدن پول های کشورهای حاشیه خلیج فارس به شکل های متعدد گروکشی را آغاز کرد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در تحلیلی در روزنامه فرامنطقه ای رأی الیوم نوشت: زمانی که «برنارد هنری لیوی» مردی که به موضع گیری هایش در حمایت از جنگ ها در لیبی و سوریه و اقدام کردستان عراق برای جدایی از عراق افتخار می کند،تأکید می کند که:«ترکیه تبدیل به همپیمان غیرقابل اعتماد شده است» و این کشور را متهم به نشر افراطگرایی اسلامی و دامن زدن به خشونت در سوریه می کند و خواستار اخراجش از پیمان «ناتو» می شود این یعنی ترکیه در فهرست کشورهایی قرار دارد که توسط آمریکا و اسرائیل هدف قرار گرفته اند.
درباره هنری لیوی می نویسیم و درباره دیدگاه هایش که در یک مقاله منتشر شد که توسط روزنامه «وال استریت ژورنال» نزدیک به راستگرایان در آمریکا و رئیس جمهورش«دونالد ترامپ» چند روز پیش منتشر شد زیرا وی در کنار ترکیه در یک خندق در جنگ سوریه ایستاد و با هم از مخالفان سیاسی و نظامی سوری از همان ابتدا حمایت کردند، حالا چه اتفاقی افتاد و چرا این موضع شدید و ناگهانی را علیه ترکیه اتخاذ کرد؟
ترکیه تا دو سال پیش و تا زمان نزدیک شدنش به روسیه و آمریکا الگویی بود که نویسندگان دوست اسرائیل چه آمریکایی باشند چه فرانسوی و چه انگلیسی از الگوی اسلام میانه رواش که بر دموکراسی و توسعه تمرکز دارد تمجید می کردند لیکن به باور ما زمانی که رهبران ترکیه به جنبش«حماس» نزدیک شدند و به سمت روسیه «پوتین» روی آوردند و اعلام کردند که روابط این کشور با ایران را گسترش می دهند و به تحریم های آمریکا علیه این کشور تن نمی دهند، دگرگونی رخ داد.
اکنون ترکیه بر اساس آن چه در مقاله لیوی آمده تبدیل به کشورش شده که سلاح به گروه های تروریستی مرتبط با القاعده و داعش می دهد و هواپیماهایش به کردها در شمال شرق و شمال غرب سوریه حمله می کنند.
به خوبی به یاد دارم که با هنری لیوی اندیشمند در یک برنامه تلویزیونی در شبکه«بی بی سی» انگلیس به زبان انگلیسی در برنامه مشهور «نیوز نایت» شرکت کردم. در طول برنامه وی به این افتخار می کرد که نقش بزرگی آن هم از خواستگاه انسانی و در انسجام با یهودیت و حمایتش از اسرائیل، نقش بزرگی در تحریک رئیس جمهور وقت فرانسه برای دخالت نظامی برای نجات مردم لیبی در شهر«بنغازی» از کشتار قطعی نیروهای«معمر قذافی»بازی کرده است و زمانی که من به او گفتم کودکان نوار غزه که هواپیماهای اسرائیلی آنها را بمباران می کنند چه؟ آیا مستحق این نیستند که تو با آنها اندکی همبستگی کنی پاسخ داد که اسرائیل از خود در برابر جنبش تروریستی«حماس» دفاع می کند و این یعنی کشتارهای اسرائیل مشروع است.وی در این برنامه پیش بینی کرد که لیبی ویترنی برای ثبات و شکوفایی اقتصادی و دموکراسی می شود.
رسانه ها در غرب به منظور تمهید برای سیاست ها و مواضع سیاسی و دخالت نظامی در آینده نقش مهمی بازی می کنند و مقاله هنری لیوی در همین راستا منتشر شده است و بعید نمی دانیم که در سایه بحران روز افزون میان آمریکا و ترکیه که آخرین فصل آن تیراندازی به سمت سفارت آمریکا در آنکار بود، مقدمات و بسترسازی هایی برای اخراج عملی ترکیه از پیمان ناتو پس از شصت سال عضویت و ارائه خدمات گرانبها به این پیمان به عنوان دومین قدرت بزرگ در آن، وجود داشته باشد؛اخراجی که چه بسا تصمیم آن در عمل اتخاذ شده و ما اکنون در آستانه عملی شدن آن هستیم.
این حمله رسانه ای با جنگ اقتصادی سخت که با تلاش برای فروپاشی لیره ترکیه آغاز شده، همزمان شده است. همچنین این عجیب نیست اگر تحریم های اقتصادی جدیدی بر ترکیه به دلیل مخالفتش با آزادی «اندرو برونسون» کشیش آمریکایی اعمال شود و گروه های کرد داخل این کشور و سوریه پس از تسلیح و حمایت مالی شان فعال شوند و درخواست آمریکا از کشورهای حاشیه حلیج فارس برای ارسال 150 میلیون دلار برای حمایت از مناطق کردنشین در شمال شرق سوریه چیزی جز مقدمات این ماموریت در این چارچوب نیست.
با دولت ترکیه به دلیل دخالت نظامی اش در سوریه دچار اختلاف شدیم و همچنان با این کشور در این زمینه اختلاف داریم و نسبت به خطرات ورود به طرح آمریکا برای نابودی این کشور عربی و تجزیه آن به رغم احتیاط مان درباره برخی از سیاست های داخلی اش و درخواست های مکرر برای قطعیت اصلاحات سیاسی هشدار دادیم اما بر این باوریم که ترکیه چه بسا با همان توطئه ای رو به رو شود که سوریه طی هفت سال گذشته با آن رو به رو شد و پس از آن که نقش اش در نظر آمریکایی ها به پایان برسد از پشت به این کشور خنجر مسموم بزنند.
برای یک میلیونیم بار می گوییم که آمریکا همپیمان نمی خواهد بلکه آلت دست می خواهد که در خدمت طرح هایش برای سلطه بر منطقه خاورمیانه و جلوگیری از دستیابی هر گونه کشور عربی یا اسلامی به اسباب قدرت چه نظامی و چه اقتصادی باشد. به همین دلیل اشغال عراق، نابودی سوریه و تغییر نظام در لیبی و اعمال تحریم ها علیه ایران و انداختن سازمان آزادیبخش فلسطین در چاله اوسلو که به نظر بدون ته است و دوشیدن پول های کشورهای حاشیه خلیج فارس به شکل های متعدد گروکشی را آغاز کرد.
یک هفته دیگر تهران میزبان نشست سه جانبه سران سوچی با حضور «ولادیمیر پوتین»رئیس جمهور روسیه،«رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه و «حسن روحانی» رئیس جمهوری ایران به عنوان میزبان است و آرزو داشتیم که «بشار اسد» رئیس جمهور سوریه چهارمین رهبر باشد که در این نشست شرکت می کند آن هم پس از آشتی میان سوریه و ترکیه و خروج ترکیه از همه اراضی سوریه بر اساس پایه های جدیدی از همکاری و برابری و مقابله با استکبار آمریکا و اسرائیل.
اردوغان پس از آن که چهره زشت آمریکا را دید باید در همه سیاست های کنونی اش بازنگری ریشه ای کند و به سمت شرق و ورود به ائتلاف روسی،چینی و اسلامی با حضور ایران ، پاکستان، عراق،سوریه و ترکیه برای رویارویی با این سلطه گری آمریکایی و هوس ترامپ رئیس جمهورش در تحمیل تحریم ها و نیز برای بازگرداندن توازن عقلانی به سقف جهان،روی بیاورد.
آمریکایی ها از طریق جنگ اقتصادی شان علیه ترکیه می خواهند این کشور را به زانو در بیاورند و چه بسا به دنبال تغییر نظام در آن به مانند تلاش شان برای تغییر نظام در سوریه هستند و امیدواریم نشست سران در تهران آغازی برای بیداری ترکیه شود پیش از آن که کار از کار بگذرد...حالا آیا اردوغان این کار را می کند؟
