جنگ عفرین فقط ائتلاف ها در زمین سوریه را تغییر نمی دهد بلکه نقشه همه ائتلاف ها در منطقه را تغییر می دهد و بارزترین آن تقویت ائتلاف چهارجانبه سوریه، ترکیه، ایران و روسیه و تقویت دولت مرکزی در دمشق و برقراری ثبات و بازسازی است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، عبدالباری عطوان نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در تحلیلی در روزنامه فرامنطقه ای رأی الیوم به آخرین تحولات منطقه به ویژه شمال سوریه و حمله نظامی ترکیه به عفرین پرداخت و نوشت: جنگی که ارتش ترکیه در منطقه «عفرین » در شمال غرب سوریه و روستاهای اطراف آن به راه انداخته است وارد روز پنجم خود شده است و انتظار می رود که به شهر مجاور«منبج» که در آن نیروهای ویژه آمریکایی همپیمان حامی یگان های حمایت مردمی کرد، حضور دارند، منتقل شود. شهرهای عفرین و منبج که خارج از کنترل دولت مرکزی سوریه هستند اکنون در کنترل یگان های حمایت مردمی کرد هستند.
شدت درگیری ها رو به فزونی است و نیروهای ترکیه که از حمایت گروه های وابسته به گروه موسوم به ارتش آزاد سوریه مخالف برخوردار هستند با مقاومت سختی رو به رو می شوند به ویژه زمانی که درگیری ها به مناطق کوهستانی بی آب و علف کشیده شود؛ این همان چیزی است که کمک گرفتن فرماندهان نظامی ترکیه از نیروهای ویژه از شرق ترکیه را تفسیر می کند که دارای مهارت زیادی در این گونه میدان ها هستند تا ماموریت هجومی به منبج که دارای طبیعت کوهستانی سختی است را به عهده بگیرند.
عطوان در ادامه نوشت: سکوت رسمی سوریه و خروج نیروها و مشاوران روسی از عفرین چند روز قبل از حمله ترکیه حکایت از آن دارد که «تفاهم هایی» از قبل با «رجب طیب اردوغان» و دولتش وجود دارد که از این حمله ترکیه برای از بین بردن نیروهای کرد مورد حمایت آمریکا حمایت می کند.
اردوغان روز گذشته-چهارشنبه- تأکید کرد که حمله را ادامه می دهد تا منبج حتی اگر نیاز باشد با نیروهای آمریکایی درگیر شود زیرا این حمله برای حمایت از ترکیه و جلوگیری از تقسیم سوریه و ایجاد نشدن یک نظام کرد با حمایت آمریکا صورت می گیرد.
جنگ عفرین فقط ائتلاف ها در زمین سوریه را تغییر نمی دهد بلکه نقشه همه ائتلاف ها در منطقه را تغییر می دهد و بارزترین آن تقویت ائتلاف چهارجانبه سوریه، ترکیه، ایران و روسیه و تقویت دولت مرکزی در دمشق و برقراری ثبات و بازسازی است.
هر کسی سرمقاله های روزنامه های هوادار حزب حاکم(عدالت و توسعه) ترکیه را دنبال کرده باشد برایش این تصور فوق الذکر به وجود می آید و به این نتیجه قطعی می رسد که اردوغان رئیس جمهور ترکیه سیاست های خود را 180 درجه تغییر می دهد به ویژه پس از آن که به گفته وی کارد تهدید به امنیت و وحدت اراضی ترکیه به استخوان رسید».
زمانی که «محمد تازکان» مقاله ای در روزنامه «ملیت» نزدیک به دولت بنویسد و خواستار آن شود که چهار کشورهای(آمریکا، روسیه، ایران و ترکیه) که در سوریه نیرو دارند راه حل سیاسی ایجاد کنند که به نتیجه راسخی برسد با این مضمون که در سوریه ارتشی متحد وجود دارد که وحدت اراضی سوریه را حفظ می کند و آن ارتش عربی سوریه است» و زمانی که اضافه می کند:« ماموریت از بین بردن تروریسم را فقط ارتش سوریه باید انجام دهد که باید بر همه اراضی سوریه سیطره داشته باشد...راه حل در دست رئیس جمهور سوریه است و نیروهای مخالف سوری در براندازی اش شکست خوردند...این همان حقیقت تلخی است که باید آن را بپذیریم و با تمام تأسف بگوییم».این یعنی تغییر در موضع ترکیه است.
بیشتر نویسندگان سرمقاله های روزنامه های ترک هوادار اردوغان اگر نگوییم همه آنها آهنگ خود را در سه روز گذشته تغییر دادند و مقاله های آنها می گوید که در سایه تهدیدهای یگان های حمایت مردمی کرد، ماندن «بشار اسد» رئیس جمهور سوریه در قدرت به «مصلحت ترکیه » است و به همین دلیل فورا باید میان آنکارا و دمشق ارتباط برقرار شود زیر این اقدام گریزناپذیر است اگر بخواهیم امنیت ترکیه را حفظ کنیم» همانطور که «طه عیکول» در روزنامه «حرییت» سخنگوی دولت ترکیه در روز چهارشنبه صبح نوشت.
به واسطه مهارت در زمینه رسانه های ترکیه ما به خوبی می دانیم این گونه سرمقاله ها بدون دستور قدرت حاکم بر ترکیه صادر نمی شود. روزنامه حرییت روزنامه «نیویورک تایمز» نیست و خواهرش«ملییت» نیز «گاردین» انگلیس نیست اگر چه درباره این دو روزنامه آمریکایی و انگلیسی محافظه کاری هایی داریم و زمانی که کشور وارد جنگ می شود همه باید پشت دولت بایستند زیرا همانطور که بیشتر نویسندگان تأکید می کنند، این جنگ، جنگ ترکیه است و نه جنگ اردوغان.
حتی برخی از روزنامه های مخالف در ترکیه روی همین خط حرکت می کنند. آقای«پاریس پارکادوس» مجری یکی از برنامه های سیاسی در شبکه«کرال» و نماینده در حزب خلق جمهوریخواه مخالف دولت کارش به جایی رسید که درخواست کند که « به مخالفان عملیات عفرین حتی اگر نماینده پارلمان باشند یا روزنامه نگار شلیک شود زیرا مخالفت در اینجا خیانت است».
در سوریه نیز افراد نزدیک به دولت دمشق لهجه خود را شروع به تغییر دادن کرده اند نه فقط به شکل مثبت به سمت ترکیه بلکه به شکل بسیار منفی علیه یگان ها ی حمایت مردمی کرد که ستون فقرات نیروهای دموکراتیک سوریه که ایالات متحده آمریکا می خواهد ستون فقرات ارتش کشور کردی که قصد تشکیل آن را در شمال سوریه دارد،تشکیل می دهند.
یک میهمان سوری از شمال غرب سوریه که با وی در یک برنامه در شبکه تلویزیونی «المیادین» در دو روز پیش مشارکت کردم و کارشناس آکادمیک استراتژیک توصیف می شد و از ذکر نامش به دلیل آن که از او اجازه نگرفتم، معذورم،تأکید کرد که عفرین و منبج اراضی سوریه اشغال شده توسط نیروهای حمایت کرد هستند و ورود سوری ها به آنها فقط با مجوز کردها و با یک کفیل کرد صورت می گیرد وی همچنین تأکید کرد که دولت سوریه از دخالت نظامی ترکیه در آن و از بین بردن باندهای کرد و چه بسا بازگشت حاکمیت سوریه در نهایت آمر بر آنها، حمایت می کند.
نمی دانیم آیا این جنگی که اردوغان رئیس جمهور ترکیه در عفرین به راه انداخت دامی برای فرسایش ترکیه است یا برای فرسایش ایالات متحده آمریکا و همپیمانانش کرد مسلح اش؟ لیکن چیزی که می دانیم و از آن یقین داریم این است که این جنگ آنکارا و دمشق را با نظارت روسیه و ایران به هم نزدیک می کند؛ امری که در همه معادلات سیاسی و نظامی در منطقه انقلابی به وجود می آورد و در این جنگ آمریکا می بازد همانطور که در همه جنگ های اخیرش در منطقه باخت...و روزهای آینده می بینیم.
