آیا یمنی ها از «فتنه» کنونی به سلامت عبور می کنند؟/ حوثی ها هرگز تسلیم نمی شوند حتی اگر صنعا را از دست بدهند

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، عبدالباری عطوان در تحلیلی به آخرین تحولات یمن پرداخت و نوشت:تا پیش از چهار روز پیش نوشتن درباره یمن فرایندی روان و راحت بود زیرا تصویر روشن و واضح بود، یک تجاوز نظامی وجود دارد که متجاوز از جدیدترین هواپیماها و موشک ها و مهمات استفاده می کند، ملتی فقیر و بی چیز وجود دارد که سه چهارم آن با گرسنگی و وبا دست و پنجه نرم می کنند، بیمارستان ها و مدارس و بازارها و مراسم های عزایش بمباران می شود؛ بمبارانی که تقریبا از سه سال پیش آغاز شده است آن هم از دریا و زمین و هوا، با محاصره خفقان آوری مواجه می شود که از رسیدن حداقل امدادرسانی ها و کمک ها به آن جلوگیری می کند، ائتلافی عربی وجود دارد که همه طرح هایش و جنگ هایش شکست خورد،آبرویش رفت و همه چیز علیه اش شد و گرفتار یک چرخه ای خونین شد که نمی داند چگونه از آن بیرون بیاید.

اما امروز تصویر کاملا متفاوت شده است و برگه برنده ها قاطی شد و فتنه متاسفانه موفق شد و وحدت ملی دچار شکاف شد؛ وحدتی که ائتلاف مقابله کننده با تجاوز را جمع کرد و توانست ایستادگی کند و به پیروزی نزدیک شد و در بسیج جهان یا بخش بیشتر جهان برای مساله اش و ملت اش موفق شد و ائتلاف عربی به رهبری عربستان سعودی را در موضع اتهام به ارتکاب جنایت های جنگی در برابر همه جهان قرار داد؛ امری که به لحاظ حقوقی باعث می شود که ائتلاف عربی عربستان مجرم شناخته شود و باعث می شود که پیامدهای مالی و اخلاقی و غرامت هایی به ارزش ده ها اگر نگوییم صدها میلیارد دلار به گردنش انداخته شود.

ائتلاف حوثی ها و حزب کنگره ای ها از هم پاشید و بسیار دشوار شده است که بار دیگر برقرار شود یا اصلاح شود زیرا اعتماد از هم پاشید و عربستان سعودی و امارات و امپراتوری های رسانه ای شان برای استفاده از این فرصت طلایی وارد گود شدند؛فرصتی که که طی سال های گذشته برای به وجود آوردنش کار کردند و میلیاردها دلار برای ایجاد شکاف در جبهه داخلی و خریدن وابستگی ها صرف کردند و موفقیت بزرگی به دست آوردند که ثمره های آن را امروز به شکل علنی می بینیم و چه کسی آنها را سرزنش می کند؟ مگر جنگ خدعه نیست و مگر همه گزینه ها به روی همه باز نیست؟

نمی خواهیم که درباره ریشه های اختلاف و تحولات آن سخن بگوییم و نمی خواهیم که طرف خاصی را سرزنش کنیم زیرا ما با یقین می دانیم که دو طرف اشتباه های فاجعه باری مرتکب شدند و مساله نیز نسبی است. همچنین به این دلیل طرف خاصی را سرزنش نمی کنیم زیرا ما در یک مسافت از همه قرار داریم و به یک اندازه مردم یمن را دوست داریم فرقی نمی کند در چه اردوگاهی ایستاده باشند زیرا ما اطمینان داریم که آنها از این بحران عبور می کنند و نیز از همه بحران هایی که از آن منشعب می شود، هم عبور می کنند و در یک میهن به سر خواهند برد که بر آن محبت و همزیستی مشترک حاکم است همانطور که همیشه انجام داده اند.

هر کسی که باور داشته باشد یمن در برابر توطئه به زانو در می آید و پرچم سفید تسلیم را بالا می برد و وابستگی را می پذیرد و به سادگی هر کسی را که فرزندانش را کشته و میراث تمدنی و انسانی اش را ویران کرده، می بخشد، سخت در اشتباه است.و بیشتر اشتباه می کند اگر به این باور برسد که بحران به پایان می رسد و یمن از طریق پیروزی نظامی و از طریق دهانه های توپ های تانک ها یا موشک های هواپیماها و زد و بندها در اتاق های سیاه در فلان یا بهمان کشور، به ثبات می رسد زیرا کسانی که پشت این زد و بندها هستند به منافع خودشان خدمت می کنند و یمنی ها را به عنوان ابزار مورد استفاده قرار می دهند.

حوثی ها (به باور عبدالباری عطوان) ضعیف تر از آن هستند که به تنهایی بر یمن حکومت کنند ولی قوی تر از آن هستند که توسط ائتلاف عربی حتی اگر صد کشور عضو آن شوند و حزب کنگره و شماری از قبایل زیر چتر آن بروند، شکست بخورند و هرگز سلاح خود را به زمین نمی گذارند حتی اگر صنعا را از دست داده و به استان «صعده» بسنده کنند.

«علی عبدالله صالح» رئیس جمهور سابق یمن طولانی ترین حکومت را در تاریخ یمن(33 سال) داشت و از زیرک های یمن و عرب ها به شمار می رود و نه یمن را ترک می کند و نه تسلیم می شود و خودش و هوادارانش تبدیل به طرفی نادیده گرفته شده و به حاشیه رانده شده نمی شوند . راهپیمایی های بزرگی که در میدان «السبعین» در ماه آگوست گذشته برگزار کرد و در آنها به مناسبت 35 سالروز تاسیس حزبش صدها هزار نفر را گرد آورد یکی از دلایل این حرف است.

وفاق و نه زد و بندها عنوان بارزتر برای امنیت و ثبات در یمن است و پایان تجاوز تنها برون رفت ائتلاف عربی عربستان است.همه مردم یمن عرب اصیل هستند و اصل عرب و بهترین و باکرامت ترین آنها و شریف ترین شان هستند و حوثی ها نیز عرب و هاشمی هستند.

علی عبدالله صالح به تنهایی یا حوثی ها به تنهایی یا جماعت های به اصطلاح«مشروع» در ریاض یا حنبش الحراک در جنوب یمن چه تنها و چه در قالب حزب، نمی توانند بر یمن حکومت کنند مگر آن که با هم به توافق و تفاهم برسند و مصلحت یمن را بالاتر از همه مسائل دیگر قرار دهند آن هم به دور از رفتن در آغوش قدرت های خارجی، عربی باشند یا غربی فرقی نمی کند. همچنین زمان آن فرا رسیده است که همه هم داخل و هم خارج از یمن از این بحران درس بگیرند بارزترین درس نیز این است که این ملت با دشمنانش تا آخر می جنگد و به شکم خالی خود سنگ می بندد ولی سرش را بالا می گیرد.

یمن به مانند گذشته بستر حاصلخیز برای همزیستی و مشارکت و تقسیم لقمه نان آغشته با کرامت انسانی و عزت نفس باقی می ماند و هر کسی می خواهد با طایفه گرایی و تکیه بر خارج (عرب ها یا غربی ها) بر آن حکومت کند نه یمن را و نه تاریخش را نمی شناسد حتی اگر یمنی باشد.

همه در یمن به جز عده اندکی دچار اشتباه هایی شدند و همه مسئولیت هر گونه درگیری در آینده و شعله ور شدن جنگی داخلی میان مردم یک کشور و یک جبهه را به عهده دارند درگیری ای که به نفع دشمنان و در خدمت طرح های آنان است.

اذعان می کنیم که «فتنه» تا حدی در یمن در این روزها و تا کنون حداقل پیروز شده است و شروع به دادن ثمره های تلخ خود است لیکن این مساله گذری است و اراده ملت یمن را نمی شکند و نمی تواند وادار به تسلیم و چشم پوشی از اصول و زانو زدن در برابر کسانی شود که به این کشور تجاوز کردند. در نهایت امر حکمت یمنی ها پیروز می شود همانطور که همیشه بر توطئه هایی بزرگ تر از توطئه کنونی پیروز شدند.

هنوز عرصه ای هر چند اندک برای عقب نشینی و بازگشت عقل و کوتاه آمدن به خاطر  برادر و نیز محکم کردن صفوف برای پایان دادن به تجاوز و پایان دادن به محاصره وجود دارد آیا برادران یمنی این کار را می کنند؟ آیا از خونریزی جلوگیری می کنند و از فتنه عبور می کنند؟این چیزی است که امیدواریم و آرزو می کنیم و به همین بسنده می کنیم و در روزهای آینده قطعا باز به آن می پردازیم.