دولت سوریه در جنگ به لحاظ استراتژیک برنده شد و «بشار اسد» رئیس جمهور سوریه با اعتماد به نفس کامل در رأس آن تکیه زده است و هیچ کس جرأت ندارد خواستار کناره گیری اش شود و ارتش سوریه که نبرد ایستادگی به مدت نزدیک به هفت سال را هدایت کرد طوق حمایت از این دولت، رهبران و ملت را شکل می دهد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه فدرال هر از چند گاهی با دستاوردهای سیاسی، دیپلماتیک و نظامی ما را شگفت زده می کند، دستاوردهایی که توانش برای رهبری و وجود اهداف روشن نزد وی را در بیشتر پرونده های منطقه خارومیانه چه داغ باشند چه خنک به یک اندازه و در رأس آنها پرونده کنونی سوریه نشان می دهد.
پس از موفقیت میدانی بزرگ که دخالت های نظامی سرنوشت سازش در بحران سوریه با آتش بس تقریبا کامل و ایجاد چهار منطقه کاهش تنش به بار آورد و نیز برگزاری نشست آستانه که همه فرماندهان گروه های مسلح روی زمین با نمایندگان دولت سوریه را شامل شد، اکنون این پوتین است که ما را با تحول دیگر که اهمیت اش را نباید دست کم گرفت شگفت زده کرد و آن دعوت از بیش از 33 گروه و تشکیلات سیاسی و عشایری برای مشارکت در کنفرانس گفت و گوی ملی فراگیر در تفرجگاه «سوچی » در روسیه در سواحل دریای سیاه در 18 نوامبر آینده برای بررسی و تدوین خطوط عریض برای قانون اساسی جدید سوریه دعوت کرد که نشانه های سوریه را در آینده و هویت اش را مشخص می کند و پایه های همزیستی و مشارکت طیف های مختلف مذهبی و نژادی را تحکیم و نظامی سیاسی جدید شامل اصلاحات مد نظر را ایجاد می کند.
سه کشور اصلی یعنی ایران، ترکیه و سوریه بی تردید با این اقدام موافقت کرده و از آن استقبال کردند و این یعنی همه طرف های تأثیر گذار و فعال در بحران سوریه از این اقدام روسیه حمایت کرده و می خواهند که به موفقیت برسد و نیز می خواهند هر مانعی که در مسیر آن باشد را از بین ببرند.
ترکیه به طور مثال «وتویی» که قبلا همیشه بر هر گونه مشارکت یا حضور یگان های حمایت مردمی کرد که آن را «تروریستی» و تهدیدی امنیتی در مرزهایش می دانست اعمال کرده بود را برداشت و هرگز به داشتن نماینده ای در کنفرانس ملی آینده که همه طوایف و مذاهب و نژادها و ادیان را بدون استثنا شامل می شود، اعتراضی نکرد.
برگزاری این کنفرانس در سه هفته دیگر از اکنون و پس از پایان دور هفتم از کنفرانس آستانه تأکیدی بر این است که سرنوشت وضعیت نظامی در سوریه تعیین شده است و اکنون مرحله سیاسی مرحله آشتی ملی را آغاز کرده است که نقطه انتقال اساسی به مرحله ثبات و آغاز مسیر بازسازی در نهایت به شمار می رود.
کنفرانس های ژنو آمریکایی رسما« تلف شد» و صفحه آن برگ زده شد و حوادث از آن و همه بازیگرانش عبور کرد و این کنفرانس سوچی جایگزین است و همه جایگزین های روسیه روی ویرانه های شکست همتاهای آمریکایی مورد حمایت کشورهای عربی، موفق شد.
دولت سوریه در جنگ به لحاظ استراتژیک برنده شد و «بشار اسد» رئیس جمهور سوریه با اعتماد به نفس کامل در رأس آن تکیه زده است و هیچ کس جرأت ندارد خواستار کناره گیری اش شود و ارتش سوریه که نبرد ایستادگی به مدت نزدیک به هفت سال را هدایت کرد طوق حمایت از این دولت، رهبران و ملت را شکل می دهد.
همه اینها واقعیت هایی است که خود را با قدرت روی زمین تحمیل می کنند و اگر زیرکی پوتین و تسریع اش در حمایت از همپیماناش و دادن قربانی های زیادی از فرماندهان و سربازانش در میدان های نبرد نبود و نیز اگر تشکیل ائتلاف های سیاسی و نظامی قوی و تأثیرگذار که واشنگتن و ناوگان هایش هرگز آنها را نمی ترساند نبود، این واقعیت ها محقق نمی شد.همچنین تا کنون در عمل دقت طرح هایش و درست بودن آنها حداقل تا کنون را ثابت کرد.
پوتین در عمل تبدیل به حاکم فعال کنونی «خاورمیانه جدید» شد که آن را روی ویرانه های ایالات متحده آمریکا و نفوذش که به مدت چهل سال بدون منازع بود، ایجاد کرد و نیز تبدیل به تصمیم گیر شد لیکن با مشاوره با همپیمانان که به آنها اعتماد کرد و آنها نیز به وی اعتماد کردند.
صف طولانی مسئولانی که از کشورهای همجوار یا از سراسر نقاط جهان آمده اند در برابر کاخ «المهاجرین» در دمشق برای عادی سازی روابط می آیند طولانی تر و مهمتر و شلوغ تر می شود. «هفت گانه سیاه»نفس های آخر خود را می کشد تا به جای آن مرحله ای از امنیت و ثبات نسبی جایگزین شود که در آن دولت به اولویت های دیگری که کنار گذاشته شد و بارزترین آنها بازسازی و ترمیم پیکره های کشور که طی سال های سخت جنگ به آنها آسیب وارد آمده و توجه به شهروند و نیازهای اساسی آن که بارزترین آنها عدالت اجتماعی و مشارکت در حاکمیت بر پایه های دموکراتیک منتقل شود. یا این گونه گمان می رود یا انتظار می رود.
زمانی که در این مکان بارها گفتیم که سوریه با گام های سریع به سمت بهبودی و بازگشت زندگی به شکل عادی آن هر چند در حد پایین پیش می رود، گزافه گویی نکرده ایم نه به دلیل آن که ما طالع بین هستیم بلکه به این دلیل که ما تاریخ را می خوانیم و از آن درس می گیریم آن هم به شکل واقعی و به دور از هوا و هوس و منافع.
این حق ملت سوریه اصیل و ریشه دار است که نفسی تازه کند و خون فرزندانش ریخته نشود و از مواهب کشورش بهره مند شود و ما اطمینان داریم که سوریه جدید به لطف این ملت و توان های خارق العاده اش زیباتر خواهد بود.
