بیرون کردن نیروهای ترکیه از قطر یکی از خواسته های اصلی بود که کشورهای چهارگانه (عربستان، امارات، بحرین و مصر) برای لغو محاصره قطر تعیین کرده بودند لیکن افزایش این نیروها آن هم سه روز قبل از پایان مهلت زمانی مشخص شده برای قطر توسط این ائتلاف تا خواسته هایش را برآورده کند، مخالفت صریح و واضح با این خواسته ها و آمادگی دو طرف یعنی قطر و ترکیه برای هر گونه پیشامدی به ویژه نظامی در آینده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه رأی الیوم در سرمقاله خود نوشت: روز پنج شنبه هفته گذشته بخش جدیدی از نظامیان ترکیه به قطر رسیدند تا به نظامیان دیگر در پایگاه نظامی ترکیه ملحق شوند و تعداد آنها بیش از هزار نظامی تخمین زده می شود که به همراه خود تانگ، خودروهای زرهی و توپخانه سنگین دارند و بی تردید نظامیان دیگری طی چند مرحله دیگر در راه قطر هستند.
خبرگزاری رسمی قطر اعلام کرد که این نیروهای جدید در پی رسیدن شان رزمایش های نظامی مشترک با نیروهای قطری را تکمیل می کنند و این اقدامات در چارچوب توافقنامه دفاعی میان دو کشور صورت می گیرد لیکن همزمانی رسیدن این نیروها با مذاکراتی که آقای «خالد العطیه» وزیر دفاع قطر با «رجب طیب اردوغان» و «فکری ایشیق»وزیر دفاع ترکیه انجام می دهد، حکایت از آن دارد که این نیروها و دیگر نیروهای ترکیه که به قطر می روند در چارچوب تعهدات ترکیه برای دفاع از کشور قطر در صورت حمله نظامی خارجی برای تغییر حکومت در آن به این کشور رفته اند.
بیرون کردن نیروهای ترکیه از قطر یکی از خواسته های اصلی بود که کشورهای چهارگانه (عربستان، امارات، بحرین و مصر) برای لغو محاصره قطر تعیین کرده بودند لیکن افزایش این نیروها آن هم سه روز قبل از پایان مهلت زمانی مشخص شده برای قطر توسط این ائتلاف تا خواسته هایش را برآورده کند، مخالفت صریح و واضح با این خواسته ها و آمادگی دو طرف یعنی قطر و ترکیه برای هر گونه پیشامدی به ویژه نظامی در آینده است.
دیدگاه های تحلیلگران و کارشناسان داخل و خارج ترکیه درباره حد و مرزی که دولت اردوغان رئیس جمهور ترکیه در کمک به هم پیمان قطری ممکن است پیش برود، دو دسته است: برخی بر این باورند که موضع ترکیه فقط یک موضع سیاسی برای همبستگی است و بعید است که ترکیه به خاطر قطر وارد جنگ با عربستان، مصر و امارات شود زیرا قطر هزاران کیلومتر از ترکیه دور است. این در حالی است که برخی دیگر در مقابل، بر این باورند که احتمال دخالت نظامی ترکیه به عنوان یکی از اعضای ناتو برای حمایت از هم پیمان قطری خود وجود دارد. اردوغان که نیروهای خود را تحت عنوان«سپر فرات» به سوریه فرستاد، می خواهد که حضور خود را در خلیج فارس نیز تقویت کند و در صورت نیاز و در سایه بلندپروازی های عثمانی وار خود وارد جنگ خواهد شد.
این دو دیدگاه و دو مکتب تا حدودی منطقی هستند اگر چه ما اولی را ترجیح می دهیم یعنی محدود شدن همبستگی ترکیه با کشور قطر به جنبه سیاسی زیرا جنگ پرهزینه است و نتایج آن نیز تضمین شده نیست و دخالت نظامی مستقیم یا غیرمستقیم ترکیه در طی شش سال گذشته به اهداف خود نرسید و نتوانست نظام حاکم بر سوریه را براندازد بلکه حتی نتایج کاملا برعکسی داد از این حیث که هرج و مرجی به وجود آورد که باعث شد ایالات متحده آمریکا برای حمایت از «دشمن» ترکیه یعنی کردها وارد عمل شده و گرایش جدایی طلبانه کردها را تقویت کند و احتمال ایجاد نوار کردی مستقل در طول مرزهای جنوبی ترکیه با سوریه را دو برابر کند لیکن این برهان در یک حالت تغییر می کند یعنی یک ائتلاف میان ایران، ترکیه و روسیه در کنار قطر شکل گیرد و نشانه ها در این زمنیه هنوز محدود هستند.
اینکه اراضی قطر تبدیل به میدان جنگ منطقه ای، نظامی یا سیاسی شود، تحولی خطرناک است که دارای پیامدهایی بر حاکمیت حال یا آینده قطر دارد و در این زمینه هیچ بحثی نیست لیکن گزینه های دولت قطر محدود باقی می ماند و گزینه های زیادی برای رویارویی با تهدیدهای عربستان، امارات و مصر به تنهایی ندارد زیرا این کشور به لحاظ جمعیت و وسعت کوچک است.
نیروهای ترکیه برای این به هر منطقه ای در همسایگان عربش نمی روند تا از آن بیرون بروند. این نیروها اکنون در شمال غرب سوریه در «جرابلس»،«الباب» و دیگر شهرهای سوریه حضور دارند و همه فشارهای رسمی عراق برای مجبور کردن رهبران ترکیه برای خارج کردن هزار نیروی خود از پایگاه«بعشیقه» در نزدیکی «موصل» جواب نداده است و چه بسا همین وضعیت درباره نیروهایی که در حال حاضر در پایگاه نظامی ترکیه در قطر هستند انطباق داشته باشد؛ امری که باعث می شود تحقق درخواست برای خارج کردن آنها از قطر دشوار شود حتی اگر دولت قطر بخواهد به خواسته ها و شرط های دشواری که از این کشور خواسته شده است آنها را به اجرا درآورد، پاسخ مثبت بدهد.
تاریخ رسیدن و انگیزه های فراخواندن نیروهای خارجی مانند شعله ور کردن آتش جنگ ها را می توان فهمید ولی بسیار دشوار است که درباره چگونگی خروج آنها و تحت هر شرایطی گمانه زنی کرد و نیروهای ترکیه برای ماندن به قطر رفته اند مگر آن که یکی از نظام های قطر یا ترکیه تغییر کند یا هر دو نظام تغییر کنند. ارتباط سرنوشت ساز این دو نظام حداقل در آینده نزدیک محکم تر می شود و انتظار بهترین گزینه برای ما درباره این بحران روز افزون است.
