در حالی که «ابراهیم رئیسی» مهمترین رقیب «حسن روحانی» رئیس جمهور ایران در انتخابات پیش رو به شمار می رود، تجربه سیاسی بالای رئیس جمهور وقت ایران در سیاست بزرگترین امتیاز وی به شمار می رود.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، المانیتور در گزارشی نوشت: «حسن روحانی» رئیس جمهوری ایران بار دیگر برای انتخابات ریاست جمهوری کاندید شده است. معاونان روحانی به نظر نمی رسد به چشم انداز انتخاب وی تردیدی داشته باشند زیرا باور دارند که این دولت در این چهار سال تقریبا هر چه در توان داشته برای بهبود اوضاع کشور انجام داده است. یک منبع سیاسی نزدیک به روحانی به المانیتور گفت: «این درست است که وی نتوانسته با توجه به شرایط به همه وعده های خود عمل کند، اما مهم است که تعدادی از دستاوردهای وی را در این سال های سخت برجسته سازیم.»
وی افزود: « تنها یک سال و اندی از توافق هسته ای ایران گذشته است. همه چیز نیاز به زمان دارد اما مردم می توانند تفاوت ها را احساس کنند. ما در حال صادرات بیشتر نفت و سرمایه گذاری های بیشتر هستیم و در ماه های آینده چیزهای بیشتری در ویترین برای کشور و مردم در اختیار خواهیم داشت.»
کسانی که نزدیک به روحانی هستند بر این باورند که مخالفان محافظه کار به خوبی می دانند که ماه های آینده شرایط اقتصادی کشور بهبود خواهد یافت. این منبع ادامه داد: «آنها می خواهند دستاوردهای این دولت را بربایند. آنها در حال حمله به رئیس جمهور و دولت او، و تخریب تقریبا همه چیز هستند، و زمانی که به قدرت می آیند ادعا می کنند که آنها کشور را نجات دادند. اما با چه؟ با ابزار ها و موفقیت های این دولت.»
این انتخابات سی و ششمین دوره از انتخابات در ایران ودوازدهمین دور از انتخابات ریاست جمهوری پس از پیروزی انقلاب اسلامی است. همزمان انتخابات شورای شهر و روستا هم برگزار خواهد شد.
مهلت ثبت نام برای کاندیداتوری در انتخابات 15 آوریل به پایان رسید و صلاحیت بیش از 1600 نفر توسط شورای نگهبان مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت شش کاندیدا در 20 آوریل تایید صلاحیت شدند. در انتخابات قبلی ریاست جمهوری در سال 2013 شمار کسانی که ثبت نام کرده بودند نصف تعداد امسال بود. «زینب قاسمی» استاد دانشگاه تهران معتقد است که ثبت نام چهره های سیاسی بسیار متنوع برای انتخابات، پویایی رقابت ها را افزایش می دهد.
قاسمی به المانیتور گفت، «رسانه ها نقش بسیار مهمی در گرم کردن انتخابات دارند: پوشش گسترده روند ثبت نام کاندیداها در رسانه های خبری و رسانه های اجتماعی پیگیری ها را در میان مردم افزایش می دهد.»
تنها دو کاندیدا به نظر می رسد به طور بالقوه قادر به شکست روحانی باشند: ابراهیم رئیسی، تولیت آستان قدس رضوی، و «محمد باقر قالیباف» شهردار تهران. از این دو، رئیسی به نظر می رسد جدی ترین خطر برای روحانی را داشته باشد.
گرچه رئیسی 12 سال جوان تر از روحانی است، مسیر خدمات مردمی رئیسی و روحانی از زمان انقلاب اسلامی بسیار شبیه به هم بوده است. رئیسی عمدتا وظایف قضایی در مناطق مختلف ایران را برعهده داشته است. هم روحانی و هم رئیسی اعضای مجلس خبرگان هستند. در حالی که روحانی دارای درجه دکترا در رشته قانون اساسی از دانشگاه «کلدونین گلاسکو» در اسکاتلند است، رئیسی درجه دکترا در فقه اسلامی و حقوق از دانشگاه شهید مطهری در تهران را دارد. اما مزیت واقعی روحانی در مقایسه با رئیسی این است که وی تجربه گسترده ای در امور سیاسی دارد. تجربه سیاسی وی از سال 1980 یعنی زمانی که او عضو مجلس بود، آغاز شد و در سال 2013 زمانی که او رئیس جمهور شد، به اوج خود رسید.
نقطه ضعف اصلی رئیسی نداشتن تجربه روزمره سیاسی است که در صورت پیروزی وی در انتخابات، به عنوان یک کمبود جلوه خواهد کرد.
اما برای طرفداران رئیسی بی تجربگی مسئله ای نیست.
یک منبع در میان اصولگرایان فعال در روند انتخابات به المانیتور گفت: «رئیسی برای تغییر در ایران تلاش می کند؛ او می گوید که بخشی از هیچ حزب یا جریان سیاسی نیست وی تلاش می کند در زمینه رفاه حال هموطنان خود کار کند.»
به گفته این منبع، مردم از رئیسی خواسته اند رئیس جمهور شود و او به درخواست ها پاسخ داده است. این منبع افزود: «او کاندیداتوری برای جمنا را پذیرفت چرا که او فکر می کرد اکنون زمان ایجاد یک تغییر واقعی در زندگی سیاسی ایران است. با این حال این هنوز هم بدان معنا نیست که او بخشی از اردوگاه اصولگرایان است. او از همه جناح ها فاصله ای برابر دارد، و اگر جناح های دیگر تصمیم بگیرند او را کاندیدای خود معرفی کنند، او برای پذیرفتن کاندیداتوری آماده است.»
با این وجود برخی بر این باورند که چنین اجماعی در ایران شاید بیش از حد دشوار باشد.
قاسمی استاد دانشگاه می گوید: «در ایران به ویژه در دو دهه گذشته بازار مناظره ها، گفت و گوها، مصاحبه ها و کنفرانس های خبری بسیار گرو بوده است و این کشور از «آیت الله هاشمی رفسنجانی» به «محمد خاتمى» و سپس از «محمود احمدی نژاد» به روحانی تغییر دولت داده است. این انتقال، از طریق برگزاری انتخابات های رقابتی و نه انتخابات های تک کاندیدا و یا کودتای نظامی صورت گرفته است.»
