فشارهایی که بر دولت مصر صورت گرفت و شامل تشکیل ائتلاف کشورهای حاشیه خلیج فارس برای توقف هر گونه حمایت مالی از این کشور و توقف کمک نفتی به اندازه 700 هزار تن در ماه می شود تا زمانی که به شروط عربستان تن دهد، چه بسا باعث بسیج افکار عمومی مصر نه فقط علیه عربستان سعودی بلکه علیه بیشتر کشورهای حاشیه خلیج فارس می شود و باعث می شود که السیسی رئیس جمهور مصر به سمت ایران و اردوگاهش برود.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در یادداشتی در روزنامه فرامنطقه ای رأی الیوم به ادامه اختلاف عربستان و مصر بر سر دو جزیره در دریای سرخ پرداخت و نوشت:دادگاه عالی مصر روز گذشته –دوشنبه- با صدور حکم نهایی با اجماع بر بطلان توافقنامه ای که حاکمیت عربستان سعودی بر دو جزیره« تیران» و صنافیر» در مدخل خلیح«عقبه»تاکید می کند،«تیر کشنده ای» به این توافقنامه شلیک کرد. بر اساس این حکم این دو جزیره تحت حاکمیت مصر باقی می مانند؛ امری که در را به شکل «شبه نهایی» به روی هر گونه میانجی گری برای بازگرداندن روابط میان دو کشور به شکل طبیعی آن می بندد و «عبدالفتاح السیسی»رئیس جمهوری مصر در صورتی که تلاش کند این حکم قضایی را که از استقبال و تایید گسترده مصری ها برخوردار شد، عبور کند خودش را در رویارویی با ملت یا بخش هایی عریض از این ملت قرار می دهد.
به جدال حقوقی شعله ور کنونی میان هواداران این حکم که اکثریت هستند و مخالفان آن که اقلیت هستند، وارد نمی شویم. هر کدام از این اردوگاه ها دیدگاهی برای خودش و اسنادی دارد که دیدگاهش را تایید می کند و دیدگاه رقیبش را رد می کند؛ آن چه می توانیم بگوییم این است که حکومت های عربستان و مصر خودشان را در بن بست حقوقی و سیاسی انداختند، هنگامی که «کوته بینی» استراتژیک بی سابقه و ارزیابی بد، این موضع را با گشودن این پرونده پیچیده آن هم در این زمان و بدون ارزیابی عواقبی که ممکن است این وضعیت خطرناک به وجود بیاورد ، آشکار کرد.
نمی دانیم چه ضرری به عربستان سعودی که ده ها هزار جزیره در دریای سرخ و خلیج فارس دارد که مکان آنها را نمی داند، وارد می شود اگر بحث درباره این دو جزیره را به مدت چند سال دیگر به تأخیر بیندازد حتی اگر در عمل حاکمیت این دو جزیره متعلق به این کشور باشد. این دو جزیره مسکونی نیستند و طلا هم ندارند و ده ها سال در اشغال رژیم اشغالگر اسرائیلی بودند و هیچ ارزش گردشگری هم ندارند و این مساله به شکل های مختلفی بر مصر انطباق دارد، و این بدین معنا نیست که ما از حقش برای درخواست حاکمیت بر دو جزیره یا دیگر جزایر کم می کنیم؛ ما از تأخیر حمایت می کنیم و نه از بحرانی کردن روابط.
عربستان اکنون وارد جنگ خونینی در یمن و جنگ دیگری در سوریه شده است و ایران را یک خطر وجودی برای خود می داند که تهدیدش می کند و با تروریسم داخلی و بحران مالی و اقتصادی رو به روست که مجبورش کرد که تدابیر ریاضت اقتصادی اتخاذ کند که باعث به وجود آمدن نگرانی مردمی و انتقادهای گسترده شده است حالا آیا این وقت مناسبی است برای ورود بحران سیاسی و حقوقی با کشورهای عربی بزرگتر که به آن نیازی ندارد؟
السیسی از این دو جزیره چشم پوشید چون با بحران مالی مواجه است و به دنبال به دست آوردن میلیاردها دلار عربستان برای نجات اقتصاد از هم پاشیده کشورش و نیز برای نجات حکومتش است؛ به عبارتی دیگر به شدت اسیر نیاز مالی بود به همین دلیل وجود چیزی به نام ملت مصر را نادیده گرفت و از روی حساسیت بسیار زیاد درباره مساله چشم پوشی از اراضی مصر پرید، و فرقی نمی کند به نفع چه کشوری این چشم پوشی را انجام داده است حتی اگر این چشم پوشی برای کشوری مانند عربستان باشد که نزدیک به 50 میلیارد دلار به خزانه کشورش به عنوان وام و کمک های مالی تقدیم کرده باشد.
هشداری که دولت عربستان سعودی به رئیس جمهور مصر درباره اعمال تحریم ها و مجازات سخت علیه اش و علیه حکومتش در صورتی که سرنوشت این دو جزیره را تعیین نکند و آنها را به حاکمیت مصر برنگرداند و به او سه هفته مهلت داد همانطور که در برخی گزارش های خبری آمده است، عجولانه صورت گرفت و هرگز موفقیت آمیز نبوده است و در وقتی نامناسب تنش را شدت بخشید.
فشارهایی که بر دولت مصر صورت گرفت و شامل تشکیل ائتلاف کشورهای حاشیه خلیج فارس برای توقف هر گونه حمایت مالی از این کشور و توقف کمک نفتی به اندازه 700 هزار تن در ماه می شود تا زمانی که به شروط عربستان تن دهد، چه بسا باعث بسیج افکار عمومی مصر نه فقط علیه عربستان سعودی بلکه علیه بیشتر کشورهای حاشیه خلیج فارس می شود و باعث می شود که السیسی رئیس جمهور مصر به سمت ایران و اردوگاهش برود، همان اردوگاهی که عربستان و کشورهای حاشیه خلیج فارس در جنگ سیاسی و نظامی مستقیم یا نیابتی شعله ور در چندین جبهه، در مقابل آن قرار دارد.
دولت مصر آقای«طارق الملا» وزیر نفتش را چند روز پیش به عراق فرستاد و این وزیر با یک میلیون بشکه نفت در ماه به کشورش برگشت نه فقط برای جبران کمک نفتی عربستان بلکه با شروطی بسیار آسان تر و راحت تر.علاوه بر امضای توافقنامه پالایش نفت عراق در پالایشگاه های مصری برای رفع نیاز های مشتقات نفتی اساسی بغداد مانند بنزین و گازوئیل و غیره.
چندین سناریو احتمالی پس از صدور این حکم وجود دارد:
نخست: اینکه دولت مصر حکم دادگاه عالی مصر را مورد احترام قرار دهد و توافقنامه را لغو کند و حاکمیت اش بر دو جزیره را ادامه دهد و عواقب این کار را بپذیرد.
دوم: با این حکم مخالفت کند و به آن اعتراض کند و به مجلس نمایندگان(پارلمان)برود تا آن را توسط پارلمان به عنوان طرف مجاز به لحاظ قانونی برای تعامل با این گونه توافقنامه ها و معاهدات تصویب کند، چیزی که این مساله را در این زمینه مورد تاکید قرار می دهد این است که «ائتلاف حمایت از مصر» که اکثریت را در پارلمان دارد بیانیه ای صادر کرد و گفت که« این حکم در واقعیت اختیارات پارلمان برای بازنگری در معاهده ها و توافقنامه های بین المللی تغییر نمی دهد...پارلمان حاضر به از دست دادن این حق نیست.»
سوم: السیسی به وقت کشی و تلاش برای کسب وقت و یافتن میانجی گرانی از کشورهای حاشیه خلیج فارس برای اصلاح روابطش با عربستان یا حداقل کاهش فشارها و هشدارهایش ادامه دهد.
چهارم: دو کشور آراسته به حکمت و عقلانیت شوند و اختلاف های خود را در حال حاضر درباره این دو جزیره متوقف کنند.
بسیار دشوار است برای ما که یکی از این سناریوهای چهارگانه را احتمال دهیم لیکن آخرین سناریو را ترجیح می دهیم زیرا از خطراتی که سه سناریوی دیگر برای دو کشور و همه منطقه دارند با خبریم.
