فایده این سلاح ها در سایه معاهدات دفاعی مشترک با کشورهای غربی مانند ایالات متحده آمریکا و بریتانیا و فرانسه و در سایه پایگاه های نظامی و خارجی موجود در بیشتر این کشور ها، چیست؟
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در بخش سرمقاله روزنامه رأی الیوم نوشت:گزارش های خبری که در اوایل سال میلادی جدید منتشر شده و خبرگزاری «آناتولی»ترکیه منتشر کرد،تأکید می کند که وزارت خارجه آمریکا با فروش سلاح به کشورهای حاشیه خلیج فارس(قطر، عربستان،کویت و امارات)به ارزش 40 میلیارد دلار در سال گذشته موافقت کرده است و بیانیه های وزارت دفاع گفته است که کشور قطر رتبه نخست را به عنوان بزرگترین وارد کننده سلاح طی دو ماه پایانی سال گذشته را اشغال کرده است ، به طوری که ارزش قرادادهایی که منعقد کرده به 21 میلیارد دلار رسیده است و از جمله این قراردادها خرید 72 هواپیما از نوع اف15است. پس از قطر، کویت با 11 میلیارد دلار سپس عربستان و امارات قرار دارند.
عطوان بی فایده بودن این سلاح ها برای کشورهای حاشیه خلیج فارس را مورد اشاره قرار داد و نوشت:تقویت توان نظامی کشورهای عربی ،هجومی باشد یا دفاعی، امری ستودنی است و بر سر آن اختلافی نیست بلکه شایان تشویق است اما پرسشی که در این جا مطرح می شود این است که اولا منشأ خطراتی که این کشورها را تهدید می کند،چیست و فایده این سلاح ها در سایه معاهدات دفاعی مشترک با کشورهای غربی مانند ایالات متحده آمریکا و بریتانیا و فرانسه و در سایه پایگاه های نظامی و خارجی موجود در بیشتر این کشور ها، دوما و سوما چیست؟
این نویسنده عرب در ادامه به اشتباه کشورهای حاشیه خلیج فارس در دشمن تلقی کردن ایران اشاره کرد و نوشت: پر واضح است که بیشتر کشورهای حاشیه خلیج فارس به استثنای عمان ایران را خطری استراتژیک برای خود می دانند که آنها را تهدید می کند و برای رویارویی با این خطر روز افزون به لحاظ سیاسی و نظامی برخی از آن ها وارد مذاکرات سری با دولت اشغالکر اسرائیلی کردند آن هم پس از آن که از نظر آنها این دولت اشغالگر از اردوگاه دشمن به اردوگاه همپیمانان احتمالی برای رویارویی با این خطر منتقل شده است.
تحلیلگر مشهور عرب با انتقاد از خرید سلاح توسط کشورهای حاشیه خلیج فارس در سایه ریاضت اقتصادی در این کشورها ، نوشت:جالب توجه این است که این هزینه دفاعی ریخت و پاشی در حالی صرف می شود که این کشورها یا بیشتر آنها تدابیر ریاضت اقتصادی بی سابقه ای را بر شهروندان شان تحمیل کرده و با مالیات های غیرمستقیم و لغو سوبسید چندین کالای اساسی و خدمات عمومی از بهداشت و آموزش گرفته تا حمل و نقل و آب و برق، بر آنها فشار می آورند.
وی به بزرگ نمایی خطر ایران برای کشورهای حاشیه خلیج فارس توسط غرب به منظور فروش سلاح به کشورهای حاشیه خلیج فارس اشاره کرد و نوشت:نظریه هایی وجود دارد که می گوید خطر ایران در عمل وجود دارد لیکن در بزرگ نمایی آن توسط آمریکا و اروپا برای فشار بر کشورهای حاشیه خلیج فارس برای خرید سلاح و امضای این قراردادها برای نجات صنایع نظامی از کساد، زیاده روی می کنند؛ یعنی این قراردادها به مثابه مالیات یا «جزیه»ای است که این حکومت ها به خزانه عمومی آمریکا واریز می کنند و ممکن است اوضاع در سایه رسیدن«دونالد ترامپ»به کاخ سفید بدتر شود.
عطوان بهترین راه برای کنار آمدن با ایران را گفت و گو دانست و نوشت: بهترین راه برای کنار آمدن با ایران گفت و گوست، همانطور که شش قدرت بزرگ که با این کشور توافقنامه هسته ای امضا کردند، انجام دادند اما اگر تصمیم عربستان و کشورهای حاشیه خلیج فارس رویارویی نظامی است، تلنبار کردن سلاح به تنهایی بهترین گزینه نیست، ناگزیر باید پروژه عربی کاملی وجود داشته باشد و این پروژه در سایه دخالت نظامی این کشورها در سوریه و عراق و مصر نیز در راه است و تقدیم آنها در طبقی از طلا به ایران، وجود ندارد.
نویسنده معروف عرب در این سرمقاله تاکید کرد که کشورهای حاشیه خلیج فارس ناتوان از رویارویی با ایران هستند و نوشت: اگر این حکومت ها که زرادخانه های شان پر از مدرن ترین و پیشرفته ترین سلاح های آمریکایی است و وارد در ائتلاف عربی به رهبری خواهر بزرگ شان یعنی عربستان سعودی شده اند، عاجز از تعیین سرنوشت جنگ یمن به نفع خودشان هستند جنگی که در حال تکمیل دومین سال خود است و ما می دانیم که یمن فقیرترین کشور عربی و یکی از بیست کشور فقیر جهان است و سلاح مدرن ندارد و همه سلاح هایش قدیمی و زنگ زده است اما اراده بالا و قوی برای جنگ دارد؛ حالا حال و روز کشورهای حاشیه خلیج فارس چگونه خواهد شد اگر وارد رویارویی نظامی با ایران شوند که دارای بزرگترین زرادخانه نظامی در منطقه است.
عبدالباری عطوان در پایان این سرمقاله نوشت::پاسخ به این پرسش را به مسئولان کشورهای حاشیه خلیج فارس واگذار می کنیم که پاسخش را بدهند اما نه به ما بلکه به ملت های شان زیرا ما پاسخ را به خوبی می دانیم.
