چرا پوتین دیپلمات های آمریکایی را اخراج نکرد؟

«سرگئی لاوروف» رهبر دیپلماسی روسیه به رئیس اش پیشنهاد داد که 35 دیپلمات آمریکایی اخراج شده و به آنها 72 ساعت مهلت داده شود تا به دلیل نامرغوب بودن شان خاک روسیه را ترک کنند اما رئیس جمهوری روسیه به این توصیه عمل نکرد و آرامش و درنگ را نه به دلیل ترس یا جبن ترجیح داد بلکه به دلیل آن که می داند هدف آمریکا از این مجازات «تحریک آمیز» تخریب روابط رو به رشد دونالد ترامپ رئیس جمهوری آینده و پوتین همتای روس اش است.

پوتین «حق پاسخ» را محفوظ نگه داشت و ترجیح داد تا بیستم ماه آینده و چه بسا بعد از آن درنگ کند تا از نیت های رئیس جمهوری جدید آمریکا نسبت به مسکو و سیاست هایی که درباره چندین پرونده از جمله سوریه، اوکراین،پیمان ناتو و منطقه جنوب شرق آسیا را بفهمد و در سایه این نیت ها و مشخص شدن طبیعت سیاست های خارجی آمریکا در دوران جدید آن وقت درباره ماهیت و زمان پاسخ تصمیم گیری می شود.

جنگ سردی که «باراک اوباما» رئیس جمهوری آمریکا در هفته های پایانی اش شعله ور کرد جنبه تقاص و روحیه انتقامجویانه دارد، آن هم به دلیل شکست ناگهانی که کلینتون کاندیدای در انتخابات ریاست جممهوری خورد و سازمان اطلاعات روسیه بر اساس اتهام های کاخ سفید نقش بزرگی در این زمینه بازی کرد اما چرا این «روحیه»طی هشت سال از عمر دولت اش ظاهر نشد؟ آیا دلیل آن ترس و جبن و دنبال کردن سیاست «صفر کردن مشکلات» است؟

اوباما تصمیم گرفت که در «وقت اضافی»از دوره پایانی ریاست جمهوری اش با همه دشمنانش از «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر اسرائیل که در اهانت به وی تعمد کرد و برای رفتن به کنگره از وی به عنوان رئیس جمهوری آمریکا عبور کرد تا پوتین که از دشمنش ترامپ حمایت کرد و به نحوی از انحاء کاندیدای دموکرات را با درز دادن مضمون نامه های الکترونیک خصوصی اش به روزنامه ها  در چند روز مانده به انتخابات و در زمانی که در همه نظر سنجی ها پیشتاز بود، سرنگون کرد،تسویه حساب کند.

نکته قابل توجه این بود که «بشار اسد» رئیس جمهوری سوریه به طور کلی با روابط دوستانه میان پوتین همتای روس اش و ترامپ رئیس جمهوری جدید آمریکا همنوا بود به طوری که در پاسخ به سووال شبکه تلویزیونی ایتالیایی«تی جی 5» درباره انتخاب ترامپ به عنوان رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا گفت:« ما خوشبین تر هستیم...لیکن محتاط هستیم زیرا نمی دانیم سیاست هایی که درباره منطقه ما به شکل کلی دنبال می کند چیست و چگونه با گروه های فشاری که با هر گونه راه حل در سوریه مخالف هستند و نیز با هر گونه برقراری روابط خوب میان واشنگتن و مسکو مخالف هستند، تعامل می کند» این احتیاط توجیه پذیر است و بر اطلاعات و داده های قوی تمرکز دارد زیرا ساکن جدید کاخ سفید همچنان«ناشناخته» است و شخصیت واقعی اش پس از تحویل قدرت روشن می شود.

مختصر و مفید می گوییم که « همه» منتظر ترامپ و سیاست هایش هستند که در چند پرونده دنبال می کند لیکن بعید نیست که این مرد «همه» را یا بیشتر کسانی که به او امیدوار هستند در آمریکا و منطقه خاورمیانه را غافلگیر کند زیرا وی دارای مزاج «نابسامان» است و به سرعت از مواضع خود عقب می نشیند و به هر اندازه که قدرت داشته باشد نمی تواند علیه استراتژی های «هیأت حاکمه» در آمریکا که از پشت پرده بر این کشور حکومت می کند و دشمنی مطلق اش با عرب ها و مسلمانان را پنهان نمی کند،«انقلاب» کند.

در همه احوال زیاد منتظر نخواهیم ماند...سال جدید یک روز دیگر آغاز می شود و دولت اوباما بیست روز دیگر می رود و چاره ای جز آراسته شدن به صبر نداریم آن هم صبر زیاد و تکیه بر این اصل قوی که مهمترین عناصرش بی اعتمادی به دولت های آمریکایی،چه جمهوری خواه چه دموکرات است زیرا همه آنها همیشه در اردوگاه منافع آمریکایی درحمایت از رژیم اسرائیل و تضعیف و چند پاره کردن جهان های اسلامی و عربی قرار دارند.