رئیس جمهوری که 40 روز ناپدید شده بود را بشناسیم+ تصاویر

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، رئیس جمهور کشور آفریقایی گابن 24 اکتبر حین کنفرانسی در عربستان ناخوش شد و تا همین چند روز پیش خبری از او در دست نبود.

گزارش‌ ها حاکی از آن بود که او حین کنفرانس «ابتکار عمل سرمایه‌ گذاری آتی» در ریاض سکته کرد و از آن زمان خبری از او در دست نبود.

رئیس‌ جمهور گابن قرار بود به همراه سایر رهبران آفریقایی در این جلسه سخنرانی داشته باشد اما حاضر نشد.

براساس گزارش‌ ها، او به بیمارستان «ملک فیصل» در ریاض منتقل شد اما دیگر خبری از او منتشر نشد.

برخی پیش بینی می کردند او به سرنوشتی چون سعد حریری دچار شده باشد.

این سردرگمی و عدم شفافیت درباره وضعیت جسمانی رئیس جمهور گابن موجب شد تا این کشور در میان خلاء قدرت قرار بگیرد و احزاب اپوزیسیون و فعالان نگران شوند که خانواده و نزدیکان بونگو کنترل کشور را به دست بگیرند.

نبود اخبار رسمی همراه با یادآوری پنهان کاری‌ هایی که قبلا درباره مرگ «عمر بونگو» پدر رئیس جمهور در 2009 به وجود آمد، باعث گسترش شایعات زیادی نظیر از کار افتادگی وی یا حتی مرگش شد.

بعد از سکوتی طولانی مدت، دفتر ریاست جمهوری گابن بالاخره ماه پیش اعلام کرد که بونگو «به صورت جدی» بیمار بوده و تحت عمل جراحی نیز قرار گرفته اما رو به بهبود است.

یکی از منابع در ریاست جمهوری گابن هفته گذشته اعلام کرد که روند بهبود او ممکن است ماه‌ ها طول بکشد.

تا اینکه همسر رئیس‌جمهور گابن از انتقال همسرش به منظور پیگیری دوره نقاهت وی به مراکش خبر داد و پس از بیش از 40 روز بالاخره تصاویری از وی منتشر شد.

این تصاویر مربوط به عیادت پادشاه مراکش از رئیس جمهوری گابن در بیمارستانی نظامی در رباط بود.

همچنین عکسی از پادشاه مراکش که در کنار رئیس جمهور گابن نشسته در حالی که او لبخند می‌ زند و لباس محلی پوشیده، منتشر شده است.

این تصاویر بالاخره به شایعات پایان داد. این مقام جنجال ساز گابنی را بیشتر بشناسیم:

زندگی نامه

علی بونگو اوندیمبا در تاریخ 9 فوریه 1959 در برازاویل متولد شد. او پسر «عمر بونگو» و «ژوزفین کاما» است. در زمان تولد او مادرش 15 سال داشت. برخی شایعات در مورد نامشروع بودن او منتشر شده که او آنها را رد می کند.

او در رشته حقوق تحصیل کرده و از دانشگاه ووهان چین، مدرک دکترای افتخاری گرفته است.

او پس از تحصیل در رشته حقوق، وارد سیاست شد، و در سال 1981 به حزب دموکرات گابن (PDG) پیوست؛ و در سومین کنگره فوق العاده حزب دموکرات گابن در ماه مارس سال 1983 در کمیته مرکزی این حزب انتخاب شد. پس از آن او نماینده شخصی پدرش در حزب دموکرات شد، و در آن مقام، وی وارد دفتر سیاسی حزب دموکرات گابن در سال 1984 شد. او سپس در کنگره  این حزب در ماه سپتامبر سال 1986 از سوی دفتر سیاسی حزب انتخاب شد.

او از سال 1987 تا سال 1989 نماینده شخصی ویژه رئیس جمهور بود. در سال 1989، پدرش او را به عنوان وزیر خارجه و همکاری به جای «مارتین بونگو» منصوب کرد. او در اوایل دهه 1990 به عنوان یک اصلاح طلب در حزب حاکم دموکرات گابن در نظر گرفته شد. در  انتخابات پارلمانی سال 1990(اولین انتخابات پس از معرفی نظام چند حزبی)، او در مجمع ملی به عنوان کاندیدای حزب دموکرات در استان «هات اوگووئه» انتخاب شد. پس از دو سال حضور در وزارت خارجه، اصلاح قانون اساسی در سال 1991 و کاهش حداقل سن برای وزیران به 35 سال باعث شد او از دولت خارج شود.

او پس از خروج از دولت، کرسی معاونت اش در مجمع ملی را در سال 1991 باز پس گرفت. 

بونگو در سال 1996 رئیس شورای عالی امور اسلامی گابن شد. در آستانه انتخابات پارلمانی دسامبر سال 1996، یکی از طرفداران «ادریس نگاری» وزیر دفاع گابن بونگو برای کاندیداتوری از سوی حزب دموکرات با بونگو برای کسب کرسی پارلمانی وارد رقابت شد اما پیروز شد و کرسی خود را حفظ کرد. پس از بیش از هفت سال به عنوان معاون، بونگو در تاریخ 25 ژانویه سال 1999 به عنوان وزیر دفاع ملی انتخاب شد. 

در انتخابات پارلمانی دسامبرسال 2001 بونگو در مجمع ملی به عنوان کاندیدای حزب دموکرات استان هات اوگووئه انتخاب شد. در هشتمین کنگره حزب دموکرات در ماه ژوئیه سال 2003، او به عنوان معاون رئیس حزب دموکرات انتخاب شد. او در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال 2005، در کارزار تبلیغات انتخاباتی پدرش به عنوان هماهنگ کننده کل جوانان کار می کرد. بعد از انتخابات، او در تاریخ 21 ژانویه سال 2006 به مقام وزیر کشوری ارتقا یافت در حالی که سابقه قبلی خود را حفظ کرد. 

بونگو در انتخابات پارلمانی سال 2006 انتخابات پارلمانی به عنوان کاندیدای حزب دموکرات در استان هات اوگووئه در مجمع ملی انتخاب شد. او سمت خود را به عنوان وزیر دفاع ملی پس از آن انتخابات حفظ کرد، هر چند او در 28 دسامبر سال 2007 به سمت یک وزیر عادی تنزل درجه یافت. در نهمین کنگره حزب دموکرات در ماه سپتامبر سال 2008، او دوباره به عنوان معاون رئیس حزب دموکرات انتخاب شد.

انتخابات و ریاست جمهوری 

عمر بونگو در 8 ژوئن 2009 در یک بیمارستان اسپانیایی درگذشت. علی بونگو آن شب در تلویزیون ظاهر شد و خواستار «آرامش و احترام به حفظ وحدت و صلح به احترام پدر مرحوم اش» شد. 

او که توسط پدرش به سمت های کلیدی ای منصوب شده بود، محتمل ترین گزینه برای جانشینی به نظر می رسید. برخی رسانه ها پیش بینی کرده بودند جنگ قدرت در بگیرد، زیرا او و خواهرش «پاسکالین» که رئیس کابینه ریاست جمهوری بود، رقابت شدیدی با هم داشتند. میزان پشتیبانی از علی بونگو در درون رهبری حزب دموکرات همچنین در مطبوعات زیر سوال رفته بود، و استدلال شده بود که بسیاری از گابنی ها «او را فرزند نامشروع متولد گابن و بزرگ شده فرانسه می بینند که به سختی به زبان های بومی تکلم می کند و ظاهری متفاوت دارد.

بونگو یکی از 10 کاندیدای حزب دموکرات بود که برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری زودهنگام در تاریخ 30 اوت 2009 اعلام آمادگی کرد. 

«آنگل اوندو» معاون دبیر کل حزب دموکرات در تاریخ 16 ژوئیه اعلام کرد که رهبری حزب با اتفاق آرا بونگو را به عنوان کاندیدای خود تعیی کرده؛ گرچه این تصمیم به تایید رسمی کنگره حزب بستگی داشت. بر این اساس کنگره فوق العاده حزب دموکرات در تاریخ 19 ژوئیه بونگو را به عنوان کاندیدای حزب معرفی کرد. او در سخنرانی ای متعهد به مبارزه با فساد و تلاش برای ارتقا مجدد رشد اقتصادی شد.

به رغم کاندیداتوری برای ریاست جمهوری، بونگو سمت خود را به عنوان وزیر دفاع ادامه داد که این کار او به انتقاد اپوزیسیون مواجه شد.

«رزه فرانسین» رئیس جمهور موقت این کشور از ژوئن تا اکتبر 209 شد و پس از آن انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری در اوت 2009 برگزار شد، علی بونگو نامزد حزب دموکرات گابن توانست بر رقیب خود «آندره امبا اوبامه»، وزیر کشور سابق گابن و «پیر مامبوندو»، کاندیدای اپوزیسیون، پیروز شود.

مردم گابن به نتایج انتخابات ریاست جمهوری 2009 علیه علی بونگو اعتراض کردند. معترضان به نتایج انتخابات ریاست جمهوری، علاوه بر به آتش کشیدن کنسولگری فرانسه در این شهر، به غارت و چپاول مغازه‌ ها اقدام کردند.

تحلیل‌ گران سیاسی دوره طولانی حکومت عمر بونگو را نشانگر حمایت فرانسه از او می‌ دانند؛ وی تا زمان مرگش نماد نفوذ فرانسه در آفریقا بود. فرانسه حدود هزار نیروی نظامی خود را در گابن مستقر کرده‌ است که اغلب آنها در لیبرویل پایتخت این کشور حضور دارند.

در 9 ژوئن سال 2011 علی بونگو با «باراک اوباما» رئیس جمهور وقت آمریکا در کاخ سفید دیدار کرد.

در سال 2012 درگیری هایی میان پلیس و مخالفان در لیبروایل رخ داد.

در 17 اوت 2015 بونگو اعلام کرد قصد دارد تمامی ارثیه پدری اش را به صورت تاسیس «یک بنیاد برای جوانان و تحصیل آنها» به جوانان گابن ببخشد. 

زندگی شخصی

علی بونگو در سال 1989 با «سیلویا نجمه والنتین» فرانسوی الاصل به عنوان همسر اولش ازدواج کرد. او دختر رئیس شرکت بیمه فرانسوی OGAR بود و مادرش هم به عنوان منشی رئیس جمهور کار می کرد. 

در سال 1994 علی بونگو با همسر دومش ازدواج کرد. او «اینگه لین کالینز بونگو» اهل لس آنجلس کالیفرنیا بود. او در سال 2015 درخواست طلاق داد. 

بونگو 4 فرزند - یک دختر و سه پسر - دارد.