با انتشار نتایج انتخابات سوئد، لیبرال های اروپایی نفس راحتی کشیدند. اما آیا این آسودگی ابدی است؟
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، واشنگتن پست در سرمقاله خود نوشت: هنگامی که نتایج انتخابات سوئد در روز یکشنبه منتشر شد، لیبرال های اروپایی نفس راحتی کشیدند. بر اساس این نتایج، دموکرات های راست گرای افراطی سوئد، که بسیاری می ترسیدند در انتخابات جایگاه نخست را به خود اختصاص دهند، با 17.6 درصد آراء به جایگاه سوم رسیدند؛ با این حال باز هم در مقایسه با آراء 12.9 درصدی که چهار سال پیش به دست آورده بودند، پیشرفت خوبی محسوب می شد. این افزایش آمار نشان می دهد که آسیب سیاسی ناشی از موج پناهندگان که در سال 2015 به اروپا هجوم آوردند، دامنگیر این کشور شده است: اگرچه سوئد در مقایسه با هر کشور دیگری مهاجران سوری، عراقی، افغان و دیگر اتباع را در مقیاس سرانه - 163 هزار نفر در یک کشور 10 میلیون نفری - پذیرش کرده است؛ چهار پنجم رای دهندگان جایگزینی تندروها با ناسیونالیست ها را رد کردند.
با این حال نتایج انتخابات، استکهلم را در صبح روز دوشنبه در آشفتگی سیاسی قرار داد و حزب میانه تضعیف شد. هیچ یک از ائتلاف های سنتی میانه چپ و میانه راست اکثرت را به دست نیاوردند و هر دو حدود 40 درصد از آراء را از آن خود کردند. با وجودی که میانه روها متعهد شده اند با دموکرات ها وارد چانه زنی نشوند، شکل گیری یک دولت دشوار خواهد بود. سوسیال دموکرات های حاکم که از دیرباز حکومت در سوئد را تحت کنترل داشتند، آراء 28 درصدی را به دست اورده اند که در مقایسه با رقم 45 درصد در اواسط دهه 1990، بدترین آمار نتیجه محسوب می شود.
در سال های گذشته رشد گرایش های ملی گرایانه و ضد مهاجرتی همزمان با هجوم موج بزرگی از مهاجران خاورمیانه ای به اروپا، در بیشتر کشورهای اروپایی تشدید شده است و این مساله تبدیل به دردسری بزرگ برای بیشتر دولت های اروپایی شده است.
همان گونه که «کارل بیلد» نخست وزیر سابق این کشور گفته است: «چه بد چه خوب، سوئد به «بخشی از هنجار جدید سیاست اروپا» تبدیل شده است. گرچه افراط گرایان چه چپ یا راست قدرت را به دست نیاورده اند، اما اگر احزاب سنتی همچنان سقوط کنند، آنها در مسیر رشد قرار می گیرند. این مسئله در مورد آلمان، فرانسه، اسپانیا و هلند نیز صدق می کند. در ایتالیا و اتریش، افراط گرایان ضد مهاجر قبلا سهم قدرت را به دست آورده اند. در لهستان و مجارستان نیز آنها با خودکامگی رفتار می کنند.
لیبرال ها از مدت ها پیش بر روی موضوع مهاجرت موج سواری می کردند: پس از سال 2015، جریان پناهندگان از خاورمیانه و آفریقا به اروپا کم شد. در سال جاری فقط 23 هزار نفر وارد سوئد شده اند که برای کشوری که در قبال مهاجران سخاوتمندانه عمل می کند رقم پایینی است. تازه واردها شغل های شهروندان را نمی ربایند: نرخ بیکاری در میان اتباع بومی 4.4 درصد است. با این وجود، همچون دیگر کشورهای اروپایی، ادغام جمعیت جدید با شهروندان یک چالش است.راست گراهای افراطی در حال رعب آفرینی در مورد اسلام و جنایات هستند که با اخبار جعلی در رسانه های اجتماعی تغذیه می شوند.
با وجود همه تحلیل ها و تفسیرها و با توجه به اینکه رای حزب دموکرات های سوئد آن گونه که برخی پیش بینی می کردند به بالای 20 درصد نرسید – برخی نظر سنجی ها حتی آراء این حزب را تا 25 درصد پیش بینی می کرد - می توان گفت خطر راست های افراطی در این دوره از انتخابات «از بیخ گوش سوئد گذشت».
هر دولتی که در نهایت در سوئد شکل بگیرد، باید به همتایان لیبرال خود در اروپا بپیوندند تا راه های جدیدی را برای جلوگیری از تندروی های راست های افراطی بیابند. این احتمالا یک مبارزه طولانی و دشوار است؛ به ویژه هنگامی که پوپولیست ها از سوی رئیس جمهوری در آمریکا حمایت شوند که لفاظی های منزجر کننده ای علیه مهاجران بر زبان می آورد. پیروزی دموکراسی لیبرال تضمین شده نیست. به این ترتیب، انتخاب سوئد شاید تسکین دهنده باشد اما رضایت بخش نیست.