به گزارش ایرنا، شمس لنگرودی درر این آیین گفت: منوچهر آتشی از محدود شاعرانی است که در دوران حیات به عنوان کار روزمره خود به سرودن شعر پرداخت.
وی افزود: سروده های آتشی مستمر بود، طوریکه کمتر روزی از دوران حیاتش بدون سروده شعر تازه دیده می شود.
لنگرودی ادامه داد: آتشی بر ادبیات کهن آگاه بود و پشتکار و سختکوشی او باعث شد تا به عنوان یکی از ستون های شعر نو مطرح شود.
شعر خوانی فرخنده حاجی زاده (نویسنده و شاعر)، سیامک برازجانی، بهنام مومنی، صالح دروند از دیگر برنامه های این آئین بزرگداشت بود.
خورشید فقیه نیز توضیحاتی پیرامون دلایل مخالفت با تدفین منوچهر آتشی در بوشهر ارائه کرد.
2 گروه هنری 'جوانه' و 'دل آرایی' نیز در این آئین به اجرای موسیقی سنتی پرداختند که خانواده آتشی از آنها تجلیل کردند.
منوچهر آتشی در دوم مهرماه سال 1310 در روستای دهرود بوشکان از توابع شهرستان دشتستان چشم به جهان گشود.
آتشی در سال 1333 آموزگار و در شهر بوشهر و اطراف آن به تدریس پرداخت.
وی در سال 1339 وارد دانشسرای عالی تهران شد و با اخذ مدرک لیسانس در رشته زبان و ادبیات انگلیسی در دبیرستان های قزوین مشغول تدریس شد.
آتشی در پایان سال های دبیری به عنوان ویراستار در انتشارات سازمان رادیو و تلویزیون به کار پرداخت و در سال 1359 بازنشسته و به بوشهر بازگشت.
آتشی از سال 1333 انتشار شعرهایش را شروع و در فاصله چند سال توانست در شمار شاعران مطرح معاصر درآید.
نخستین مجموعه شعر او با عنوان 'آهنگ دیگر ' در سال 1339 در تهران چاپ شد، 2 مجموعه دیگر با نام های 'آواز خاک' و 'دیدار در فلق' نیز از این شاعر بلند آوازه معاصر منتشر شده است.
آتشی در دهه های 40 تا 60 به سبک نیمایی شعر می سرود و در 2 دهه آخر عمر خود به شعر سپید روی آورد.
این شاعر جنوبی در سال 1384 در مراسم چهره های ماندگار که توسط سازمان صداوسیما برگزار می شد به عنوان چهره ماندگار ادبیات کشور معرفی و چند روز پس از آن، در 29 آبان 1384 بر اثر ایست قلبی و در سن 74 سالگی در بیمارستان سینا تهران درگذشت.
به درخواست دوستداران این شاعر و با رضایت بستگانش پیکر وی در شهر بوشهر خاکسپاری و اکنون در محله امامزاده عبدالمهیمن (ع) و در جوار مقبره خالو حسین دشتی از مبارزان علیه استعمار انگلیس دفن شده است.
7212/6043**
خبرنگار: عبدالصمد شهریاری** انتشار دهنده: خدانظر خواجه
انتهای پیام وی افزود: سروده های آتشی مستمر بود، طوریکه کمتر روزی از دوران حیاتش بدون سروده شعر تازه دیده می شود.
لنگرودی ادامه داد: آتشی بر ادبیات کهن آگاه بود و پشتکار و سختکوشی او باعث شد تا به عنوان یکی از ستون های شعر نو مطرح شود.
شعر خوانی فرخنده حاجی زاده (نویسنده و شاعر)، سیامک برازجانی، بهنام مومنی، صالح دروند از دیگر برنامه های این آئین بزرگداشت بود.
خورشید فقیه نیز توضیحاتی پیرامون دلایل مخالفت با تدفین منوچهر آتشی در بوشهر ارائه کرد.
2 گروه هنری 'جوانه' و 'دل آرایی' نیز در این آئین به اجرای موسیقی سنتی پرداختند که خانواده آتشی از آنها تجلیل کردند.
منوچهر آتشی در دوم مهرماه سال 1310 در روستای دهرود بوشکان از توابع شهرستان دشتستان چشم به جهان گشود.
آتشی در سال 1333 آموزگار و در شهر بوشهر و اطراف آن به تدریس پرداخت.
وی در سال 1339 وارد دانشسرای عالی تهران شد و با اخذ مدرک لیسانس در رشته زبان و ادبیات انگلیسی در دبیرستان های قزوین مشغول تدریس شد.
آتشی در پایان سال های دبیری به عنوان ویراستار در انتشارات سازمان رادیو و تلویزیون به کار پرداخت و در سال 1359 بازنشسته و به بوشهر بازگشت.
آتشی از سال 1333 انتشار شعرهایش را شروع و در فاصله چند سال توانست در شمار شاعران مطرح معاصر درآید.
نخستین مجموعه شعر او با عنوان 'آهنگ دیگر ' در سال 1339 در تهران چاپ شد، 2 مجموعه دیگر با نام های 'آواز خاک' و 'دیدار در فلق' نیز از این شاعر بلند آوازه معاصر منتشر شده است.
آتشی در دهه های 40 تا 60 به سبک نیمایی شعر می سرود و در 2 دهه آخر عمر خود به شعر سپید روی آورد.
این شاعر جنوبی در سال 1384 در مراسم چهره های ماندگار که توسط سازمان صداوسیما برگزار می شد به عنوان چهره ماندگار ادبیات کشور معرفی و چند روز پس از آن، در 29 آبان 1384 بر اثر ایست قلبی و در سن 74 سالگی در بیمارستان سینا تهران درگذشت.
به درخواست دوستداران این شاعر و با رضایت بستگانش پیکر وی در شهر بوشهر خاکسپاری و اکنون در محله امامزاده عبدالمهیمن (ع) و در جوار مقبره خالو حسین دشتی از مبارزان علیه استعمار انگلیس دفن شده است.
7212/6043**
خبرنگار: عبدالصمد شهریاری** انتشار دهنده: خدانظر خواجه
کپی شد
