یکسال از روزی که محمدرضا عارف با علی لاریجانی برای کسب کرسی ریاست مجلس رقابت کردند میگذرد؛ موسم انتخابات دوباره هیات رئیسه وزیدن گرفته و زمزمههایی دال بر احتمال رقابت دوباره این دو در مجلس شنیده میشود.
به گزارش جماران، امروز ترافیکی حوالی صندلی محمدرضا عارف رئیس فراکسیون امید در صحن علنی مجلس مشهود بود. از محمدرضا تابش گرفته تا غلامرضا تاجگردون. از فاطمه حسینی تا حسینزاده و غلامرضا حیدری و حتی در مقطعی علی مطهری و کاظم جلالی، دقایقی را با او گفت وگو کرده و بعد در گعدههای چند نفری دیگر در اقصی نقاط مجلس مشغول مذاکره با دیگر نمایندگان عضو فراکسیون امید میشدند.
در پیش رو بودن انتخابات هیات رئیسه مجلس و برگزاری جلسات فراکسیونها یکی پس از دیگری در این باره، این گمانه را تقویت کرد که عارف نه تنها "محور" این مذاکرات بلکه "موضوع" این مذاکرات نیز هست. "محوریت" او برای مذاکرات درباره هیات رئیسه از آن روست که نوع نقش آفرینی فراکسیون امید در این انتخابات تعیین شود و "موضوعیت" او نیز از آن روست که آیا نقشی در چینش جدید هیات رئیسه خواهد داشت یا نه؟
این سوالی است که عارف در راهروهای مجلس به آن پاسخ مشخصی نداد و در واکنش به اینکه نامزد ریاست مجلس خواهد شد یا نه؟، تنها به بیان این نکته اکتفا کرد که "معلوم نیست"!
جوابی که یا در انتظار مذاکرات فراکسیونی برای اجماع احتمالی نمایندگان عضو فراکسیون امید بر این موضوع است یا برآمده از نگرانی نتایج اولین و آخرین رقابت انتخاباتی عارف و لاریجانی. 9 خردادماه سال گذشته در انتخابات هیات رئیسه موقت، پس از رأی‌گیری برای ریاست موقت علی لاریجانی با کسب 173 رأی از 281 آرای مأخوذه از عارف که 103 رای را در سبد خود داشت، پیشی گرفت. تفاوت 70 رای میان این دو، عارف را به این نتیجه رساند که علی رغم برخی درخواستها، عطای رقابت دوباره با لاریجانی در انتخابات هیات رئیسه دائم را به لقایش ببخشد. تصمیمی که شاید همچنان بر آن مانده باشد.
اگرچه برخی بر این باورند که با پیروزی دوباره روحانی در انتخابات ریاست جمهوری و حمایت یکپارچه اصلاح طلبان از او، کفه فراکسیون امید سنگینتر از قبل شده و به پشتوانه آن عارف میتواند بار دیگر برای رقابت در انتخابات هیات رئیسه آماده شود، اما تفاوت 70 رای در انتخابات سال گذشته حاکی از آن است که رای بخشی از بدنه این فراکسیون به سبد لاریجانی سرازیر شده بود. چرا که برخی اعضای فراکسیون امید بر این باور بودند که انتخاب لاریجانی به سود اصلاح طلبان بود تا خود را در برابر مطالبات گسترده رای دهندگانی قرار ندهند که نمی توانستند خواستههای آنان را برآورده کنند.
اکنون نیز مطالبات عمومی از اصلاح طلبانی که هم اکثریت مجلس را گرفتند و هم اکثریت شوراها را بالاست. چنانچه عارف نامزد ریاست مجلس شود، نه تنها باید پاسخگوی این مطالبات باشد بلکه باید توازن فعلی در مجلس میان جناحها را نیز برقرار کند. آزمون سختی پیش روی اوست و چه بسا تعبیر «معلوم نیست» در کلام او، همین محاسبات باشد که بار دیگر وارد رقابت شود یا صندلی آرام پایین صحن را به صندلی بالای ریاست ترجیح دهد.
