افشین علا، حال و هوای نثر و شعر مرحوم احمد عزیزی را الهام بخش و با حال و هوایی خاص می‌داند.
افشین علا درباره آشنایی و ارتباط خود با مرحوم عزیزی می‌گوید: «من ارتباط تنگاتنگی با مرحوم عزیزی نداشتم اما ایشان نسبت به ما از پیشکسوتان این عرصه محسوب می‌شدند و از جمله شاعرانی بودند که بعد از انقلاب بیشتر مورد توجه ما جوانها بودند. من خودم شخصا از دهه شصت که به طور جدی وارد این جریان ادبی شدم در حلقه‌ای قرار گرفتم که خیلی از بزرگان ادبی مثل زنده یاد حسن حسینی، مرحوم قیصر امین‌پور، ساعد باقری، سهیل محمودی و این عزیزان در آن حلقه بودند و ما ارتباط نزدیک‌تری با آنها داشتیم. اما به دلیل رفاقتی که بین آنها و دیگر شاعران انقلاب از جمله آقای یوسفعلی میرشکاک و مرحوم احمد عزیزی برقرار بود، طبیعتا ما هم از آنها بهره بردیم.»
علا ادامه می‌دهد: «احمد عزیزی از شاعران صاحب سبک بود که شعرهایش برای نسل جوان خیلی الهام بخش بود، البته برخی هم از سبک ایشان چه در نثر چه در شعر کلاسیک تقلید می‌کردند. یکی از مشهورترین ابیات ایشان که در ذهن من مانده «خدا شاخه توت را آفرید/ بشر بمب و باروت را آفرید» است که در سبک کلاسیک بود اما بیانی تازه داشت که مختص سبک شعری ایشان بود.»
این شاعر سیاسی و اجتماعی در ادامه تصریح می‌کند: «نثر ایشان هم حال و هوای خاصی داشت که می‌توانست با مخاطبان خودش به لحاظ عاطفی به سرعت ارتباط برقرار کند. مرحوم عزیزی گرچه خودش همواره در سبک شعر انقلاب شناخته شده و به طیف خاصی تعلق داشت، اما به شاعران با گرایش‌های مختلف علاقه‌مند بود.»
علا در پایان می‌افزاید: «درگذشت احمد عزیزی به لحاظ فقدان ایشان به عنوان یکی از چهره‌های شعر انقلاب و اینکه این عرصه یکی از افراد صاحب نامش را از دست داد غم‌انگیز است، ایشان سالها رنج بیماری کشید و در این 9 سال گذشته در بستر بیماری بود و با مرگ دست و پنجه نرم کرد. امروز برای ایشان روز وصال و ملاقات است. این ضایعه را به خانواده محترم و فداکارشان و بیش از همه خواهرشان که در این 9 سال پرستار و بر بالین برادر بودند تسلیت می‌گویم و از خداوند برایشان بهترین پاداش‌ها را می‌خواهم. صبوری که خانواده احمد عزیزی در این 9 سال از خودشان نشان دادند قطعا بدون اجر و پاداش نخواهد ماند.»
