مرتضی حیدری می‌گوید: «طراحی لباس یک دانش است که طراح لباس باید بر مبنای مقتضیات فرهنگ جامعه و زمان مناسب پخش برنامه، نوع طرح را انتخاب کند و آن را در اختیار مجریان و گویندگان شبکه قرار دهد».
به گزارش جماران، این مجری تلویزیون با اشاره به دانش طراحی لباس گفت: طراحی لباس یک دانش پیشرفته در تلویزیون‌های دنیاست، همان‌طور که یک مجری باید گریم مناسب برای حضور در برنامه تلویزیونی داشته باشد، باید لباس آراسته و مناسبی نیز داشته باشد. این لباس مناسب با توجه به نوع برنامه، زمان پخش برنامه و نوع شبکه‌ای که برنامه از آن پخش می‌شود، تغییر می‌کند. طراحی لباس یک دانش است که طراح لباس بر مبنای مقتضیات فرهنگ جامعه و زمان مناسب پخش برنامه نوع طرح را انتخاب می‌کند و آن را در اختیار مجریان و گویندگان شبکه قرار دهد.
او با اشاره به چگونگی تهیه لباس برای مجریان و گویندگان بخش‌های خبری بیان کرد: در بعضی برنامه‌ها سازمان صداوسیما به مجریان و گویندگان لباس می‌دهد، اما در برنامه‌های دیگر انتخاب لباس با خود مجری وگوینده است. در بعضی برنامه‌ها نیز اصول و شرایطی برای پوشش تعیین می‌شود، اما مطلوب این است که لباس را طراح لباس تهیه کند و دید هنری داشته باشد و به اقتضای فرهنگ و اجتماع نیز توجه کند.
حیدری با اشاره به کارگروه مد و لباس در کشور گفت: کارگروه مد و لباس سال‌هاست که در کشور تشکیل شده، اما متاسفانه خروجی قابل قبولی نداشته است. ما در سطح جامعه هم برای تهیه لباس مشکل داریم. تعداد طراحان لباسی که با توجه به مقتضیات فرهنگی و اجتماعی جامعه لباس طراحی کنند، کم است. عمده لباس‌های ما وارداتی است و اغلب به صورت قاچاق وارد کشور می‌شود و لباس‌هایی هم که در داخل تولید می‌شوند، برگرفته از الگوهای بیرونی است. در طراحی لباس چه میزان به شاخص‌های فرهنگی، اجتماعی وسلیقه مردم جامعه توجه می‌کنیم؟
مجری برنامه «پایش» با بیان این که بسیاری از خانواده‌ها و مردم از طراحی لباس‌های موجود در بازار گلایه دارند، یادآور شد: در سطح جامعه نیز ما این مشکل را داریم و مردم گلایه دارند که لباس مورد نظرشان در بازار پیدا نمی‌شود؛ به این معنی که پوشش یا طرح و رنگ لباس‌هایی که در بازار وجود دارد، مناسب نیست.به عنوان یک شهروند عادی باید متناسب با مکانی که می‌رویم لباس بپوشیم، اما ما متناسب با تمام این مکان‌ها طرح و رنگ مناسب نداریم.
مرتضی حیدری در پایان گفت: ما نمی‌توانیم تلویزیون را جدا از جامعه ببینیم، زیرا تلویزیون نیز برآیند جامعه است. اگرچه تلویزیون باید پیش قدم باشد وفرهنگ‌سازی بکند، اما این بهم‌ریختگی در سطوح اجتماعی نیز وجود دارد.
