سعید جلیلی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در جمع بسیج اساتید دانشگاه علوم‌پزشکی مشهد گفت: یکی از مسائلی که اهمیت دارد اولویت‌بندی است، هم‌چنان‌که در مسائل فردی نیز از بین ده‌ها موضوع مهم باید اولویت‌ها را مشخص کرد برای مسائل عمومی نیز باید امکانات موجود را چه از لحاظ مادی چه زمانی بررسی کنیم و برای آن‌ها اولویت قرار دهیم. یکی از کمک‌های موثر دانشگاه به دولت معرفی اولویت‌هاست.
به گزارش جماران؛ عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: برای کمک به دولت حتما لازم نیست که مسئولیتی داشت، یکی از کمک‌هایی که می‌توان به دولت کرد پیگیری سایه به سایه مسائل، تائید کارهای خوب، تصحیح کارهای غلط و تکمیل کارهای ناقص دولت است.
سعید جلیلی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در جمع بسیج اساتید دانشگاه علوم‌پزشکی مشهد گفت: حداقل انتظار در مسائل اجتماعی این است مشکلاتی که راه‌حل‌های آن شناخته شده است ادامه پیدا نکند، رسیدن به نقطه مطلوب انتظار به‌حق جامعه است، یکی از پرسش‌های حائز اهمیت و مطرح این روزها امید به آینده‌ی کشور است.
به گزارش فارس، وی افزود: همان‌گونه که در پزشکی برای تجویز درست باید مبتنی بر فناوری‌های جدید و تجارب علمی ـ عملی یک تشخیص صحیح داشته باشید و سپس برای بهبودی بیمار نیاز است که این تجویز درست اجرا شود، در عرصه‌های اجتماعی نیز تا فهم درستی از مشکلات نداشته باشیم تجویز ما نمی‌تواند درست و دقیق باشد.
جلیلی ادامه داد: همان‌گونه که در پزشکی پیشگیری اهمیت دارد در عرصه اجتماعی نیز می‌توان با پیشگیری و هزینه کم از ایجاد هزینه‌های سنگین جلوگیری کرد و همان‌گونه که در پزشکی ممکن است یک بیماری مثل کرونا هم علت و هم درمان آن ناشناخته باشد که البته باید برای آن راه‌حل پیدا کرد اما در خیلی موضوعات، مسائل و راه‌حل‌هایشان شناخته شده است،حداقل انتظار در مسائل اجتماعی این است مشکلاتی که راه‌حل‌های آن شناخته شده است ادامه پیدا نکند.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: کار بزرگ و جدی جبهه‌ای با مسئولیت مشترک همگانی، لازمه حل مسائل مزمنی که سال‌های طولانی‌ست ادامه دارد.
جیلی با بیان اینکه برخی مسائل در کشور ریشه طولانی دارد گفت: سال1337 سازمان برنامه وقت گروهی را از دانشگاه هاروارد آمریکا به ایران دعوت می‌کند که 4 سال در ایران حضور دارند و در پایان چهارسال، یافته‌های خود را در کتابی تحت عنوان برنامه‌ریزی در ایران می‌نویسند.
وی افزود: در این کتاب مسائل ایران را از دید خود بیان می‌کنند، اینکه چه تجویزی می‌کنند یک بحث است، اما مهم این است که پس از گذشت 60 سال، برخی از آن مسائل کماکان باقی است. همان‌گونه که کرونا باوجود ناشناخته بودن پس از گذشت 2 سال برای آن راه‌حل ارائه شد، نمی‌شود مسئله‌ای مثل تورم پس از گذشت 60 سال کماکان بعنوان مسئله باقی بماند. در این مدت مهمترین تحول انقلاب‌اسلامی بوده است، انقلاب شد تا آن ایرادات برطرف شود.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با بیان اینکه اگر بیماری درست تشخیص داده شود اما تجویز درستی برای او نشود حتی با گذشت سال‌ها مشکلی حل نخواهد شد، تشریح کرد: در سال 41 برخی از این مشکلات معرفی می‌شود اما تجویزاتی که انجام گرفته پس از گذشت سال‌ها مشکلات را حل نمی‌کند. برای مثال در سال 41 مشکل را کمبود منابع درآمد بیان می‌کنند اما 10سال بعد که منابع 10 برابر می‌شود همان مشکلات مضاعف می‌شود.
وی تصریح کرد: حل مسائل مزمنی که برای سال‌های طولانی ادامه دارد به یک کار بزرگ جبهه‌ای و جدی با مسئولیت مشترک همگانی نیاز دارد که فقط در رای دادن خلاصه نمی‌شود. اگر در جامعه و به‌ویژه در بین نخبگان درک درستی از مسئله صورت نگیرد مسائل حل نمی‌شود.
جلیلی افزود: در همین کتاب برنامه‌ریزی در ایران در سال 1341 می‌گوید کسانی که می‌خواهند برای کشورشان برنامه بنویسند حاضر نیستند حتی تا روستاهای ورامین بیایند، تا مسئله شناخته نشود راه‌حل آن را نمی‌توان پیدا کرد یا در این کتاب مطرح می‌شود که بعضی بجای توجه به‌حل مسائل، به‌دنبال بدنیا آوردن فرزندشان در آمریکا هستند این مسئله 60 سال پیش در این کتاب مطرح می‌شود.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام تشریح کرد: اگر درک صحیح و دقیق از مسائل در مباحث مختلف همچون اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، کشاورزی، سیاست خارجی و داخلی وجود نداشته باشد مسئله‌ای غلط و پاسخی غلط‌تر از آن طرح می‌شود و چندین سال توان کشور صرف یک موضوع اشتباه می‌شود.
وی گفت: همان‌گونه که در یک برهه زمانی بیان شد که اگر فلان توافق صورت گیرد مسائل حل می‌شود و رشد اقتصادی مثبت می‌شود و برمبنای این تشخیص، تجویزهایی صورت گرفت و دنبال شد اما با این تجویز رشد اقتصادی که قرار بود مثبت هشت باشد، نه تنها صفر بلکه منفی شد. این مسئله فراتر از بحث‌های روز سیاسی است چرا که اگر تشخیص‌های غلط و تجویزهای اشتباه استمرار پیدا کند مجددا همان فرجام قبل را خواهد داشت.
* باید نسبت آحادجامعه به‌ویژه اساتید دانشگاه با برنامه‌هفتم که درحال نگارش است، مشخص شود
جلیلی اظهار داشت: یکی از مسائل حائز اهمیت عمر یک ملت است، اگر یک‌سال کشور مسیر اشتباهی را طی کند به عمر 80 میلیون نفر بی‌توجهی شده، عمر مردم سرمایه‌ای است که در این زمینه هزینه می‌شود و خیلی فراتر از هزینه‌های مادی است.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام افزود: باید برای اشتغال یک دانشجو که از 18 سالگی وارد دانشگاه می شود و تا 28 سالگی در دانشگاه به سر می‌برد و ده سال از بهترین دوران زندگی خود که وقت شکوفایی است را تقدیم می‌کند برنامه‌ریزی شود.
وی تشریح کرد: شش برنامه قبل از انقلاب با پارادایم‌های آن زمان و شش برنامه بعد از انقلاب نوشته شده است و این برنامه‌ها یک مسیری را طی کرده‌اند، حال باید با نگاهی مبتنی بر آینده و براساس تجارب گذشته به مسائل در زمینه‌های مختلفی چون نظام‌سلامت، سیاست خارجی، فرهنگ و دیگر زمینه‌ها توجه کرد تا برخی روندهای خطا تصحیح شود و موضوعاتی که ناقص بوده‌اند تکمیل، از تکرار بعضی اشتباهات جلوگیری و برخی روندهای درست نیز تایید و تقویت شوند.
جلیلی افزود: دولت‌هایی که عهده‌دار کار می‌شوند یک بار سنگین بر دوش آن‌ها قرار می‌گیرد، برای کمک به دولت حتما لازم نیست که مسئولیتی در دولت داشت، یکی از کمک‌هایی که می‌توان به دولت داشت پیگیری سایه به سایه مسائل، تایید کارهای خوب، تصحیح کارهای غلط و تکمیل کارهای ناقص دولت است.
وی تشریح کرد: این امر نیاز به یک نشاط اجتماعی جدی در جامعه به‌ویژه دانشگاه‌ها دارد، اساتید دانشگاه که در عرصه‌های مختلف سال‌ها بر روی موضوعاتی تامل داشته‌اند و رساله‌های زیادی را راهنمایی کرده‌اند یک سرمایه بزرگ برای دولت‌ها بشمارمی‌روند.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با تأکید بر لزوم احساس مسئولیت در جامعه گفت: خیلی از موفقیت‌های انقلاب مرهون همراهی و کمک جامعه بوده است که نمونه بارز آن دفاع مقدس است، این دید باید در عرصه اقتصاد، صنعت، فرهنگ، هنر و سایر عرصه‌ها هم مطرح شود. با همین نگاه باید نسبت جامعه دانشگاهی، جامعه اساتید و آحاد جامعه با دولت مشخص شود، این‌گونه نباشد که فقط از طریق اخبار کارها را پیگیری کنیم، هرکس باید در حد وسع خود به حل شدن مسائل کشور کمک کند.
جلیلی افزود: اگر ما شهدایی همچون شهید چمران را الگوی خود قرار می‌دهیم مشاهده می‌کنیم شهید‌چمران وسع خود را در تشکیل ستاد جنگ‌های نامنظم را در اهواز می‌بیند و از این راه مانع پیشروی دشمن می‌شود.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام تصریح کرد: هدف از تشکیل این جلسات باید شکل‌گیری یک حرکت پرنشاط باشد، برای مثال باید نسبت آحاد جامعه به‌ویژه اساتید دانشگاه با برنامه هفتم که درحال نگارش است و قرار است 5 سال آینده کشور را ریل‌گذاری کند، مشخص شود.
وی ادامه داد: به‌عنوان نمونه در همین موضوع نظام‌سلامت موفقیت‌های 40 سال گذشته در عرصه‌هایی مانند گسترش شبکه بهداشت که امید به زندگی را از 55 به 76سال رساند یا مرگ و میر نوزادها از دوهزار به 25 نفر رساند و یا در موفقیت‌هایی که در مسئله کرونا داشت، باید تقویت شود و در مقابل باید از تکرار طرح‌های اشتباه در نظام‌سلامت که هزاران میلیارد برای اجرا آن هزینه شده، جلوگیری کرد.
جلیلی تصریح کرد: جمع‌های متشکل از اساتید باید هر هفته گرد هم بیایند و هرکس در حد و وسع خود چه به لحاظ علمی و چه اجرایی مباحث را دنبال کند، این‌گونه جامعه دانشگاهی پرنشاط شود و در روند کشور موثر باشد تا 60 سال دیگر بیان نشود که کماکان مسائل 1401 باقی است، همه ما برای حل این مسائل مسئول هستیم.
* یکی از کمک‌های موثر دانشگاه به دولت معرفی اولویت‌هاست
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: یکی از مسائلی که اهمیت دارد اولویت‌بندی است، هم‌چنان‌که در مسائل فردی نیز از بین ده‌ها موضوع مهم باید اولویت‌ها را مشخص کرد برای مسائل عمومی نیز باید امکانات موجود را چه از لحاظ مادی چه زمانی بررسی کنیم و برای آن‌ها اولویت قرار دهیم. یکی از کمک‌های موثر دانشگاه به دولت معرفی اولویت‌هاست.
وی افزود: کشور یک منابع و یک مصارفی دارد، اگر منابع رشد نداشته باشد بالا رفتن مصارف باعث ایجاد ناترازی می‌شود برای ایجاد توازن باید یا منابع را افزایش داد یا مصارف را کاهش داد. خیلی از مصارف غیرضروری مانند ساخت برخی ساختمان‌های دولتی در تهران و بعضی شهرستان‌ها توجیه ندارد، باید از کاهش هزینه‌های غیرضروری در بخش‌های دولتی و عمومی شروع کرد.
جلیلی تشریح کرد: موضوع دیگر، افزایش منابع است که مهمترین راه آن که مورد تاکید مقام‌معظم رهبری‌ست بحث تولید است که باید بصورت واقعی افزایش یابد درغیر این صورت ساز و کارهایی چون خلق پول شکل می‌گیرد که باعث ایجاد تورم می‌شود، اگر مسائلی مثل رشد بی‌ضابطه نقدینگی به‌شکل واقعی حل نشود حتی باتغییر دولت‌ها این مشکلات ادامه خواهد یافت.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در پایان خاطر نشان کرد: هر بخش باید نسبت به کشور احساس وظیفه کند و برای خود ماموریت تعریف کند، مثلا در مسئله اشتغال باید سهم هر دانشگاه برای ارزآوری و اشتغال حداقل برای دانش‌آموخته‌های خود مشخص شود هم‌چنان که در سایر عرصه‌ها مانند در ارتقا سطح فرهنگی جامعه باید نقش دانشگاه روشن باشد.
