فرمانده، فرمانده است

پایگاه خبری جماران، منصوره جاسبی: «ابراهیم عقیل»، این نامی است که از دیروز ورد زبان ها شده است. چه زبان آنهایی که سال ها بود برای کشتنت نقشه پشت نقشه می کشیدند و تیرشان به هدف نمی خورد و چه آنها که قلب شان به واسطه بودنت می تپید. چه مایی که اولین بار بود نامت را شنیده بودیم. 

منطقه ای را به آتش کشیدند. مردمانش را زیر آوارها به شهادت رساندند تا تو را شکار کنند تویی که شیر حزب الله بودی و اسداللهی را از مولایت علی علیه السلام، حیدر کرار به ارث برده بودی. اصلا همه دشمنی شان با جماعت مقاومت بر سر اسدالله و حبیب الله است. کینه شان را سال ها که نه قرن هاست به دل دارند. اینها مترصد فرصتند تا منجی عالم را نیز شکار کنند غافل از آنکه یدالله فوق ایدیهم.

زخم خورده اند همان روزی که در خیبر کنده شد. آنقدر زخم شان کاری بوده که سال ها جنایت هم، مرهمی بر زخم هایشان نبوده. هار شده اند. این هاری میانشان مسری است. اصلا با این هاری به دنیا می آیند، بزرگ می شوند و راهی دیار جهنم. در مدارس و کودکستان هایشان الفبای آدم کشی آن هم از نوع مسلمانش را می بینند تا روزی که لباس سربازی صهیونیسم را به تن کردند، دست شان پشت ماشه نلرزد.

می گویند برای سرت یا اطلاعاتی که منجر به ترورت شود، صهیون ها که هیچ، خزانه داری آمریکا نیز جایزه گذاشته بود. هفت میلیون دلار برایشان می ارزیدی. با این جماعت انسان نما حرف از حقیقت نمی توان زد که جان مردان خدا قیمت ندارد چرا که تنها خریدارشان خداست. سال ها به کمینت نشسته بودند، همان طور که برای دیگر همرزمانت دام پهن کرده بودند. یک روز سید عباس موسوی، روز دیگر عماد مغنیه را زدند. کارشان به ترور حاج قاسم و ابو مهدی رسید، اما خونخوار هر چه بیشتر خون می خورد، تو گویی بیشتر خون می طلبد. اسماعیل هنیه و فواد شکر را هم زدند و حالا نوبتی هم اگر بود نوبت تو بود. 

ما با مهر حاج قاسم بزرگ شده بودیم، همان طور که به گره ابروی حضرت روح الله مبتلا بودیم. سید حسن نصرالله برایمان عزیز است همان طور که ابو مهدی برایمان شیرین و دوست داشتنی بود، اسماعیل هنیه را نیز اما از تو از دیروز تنها یک اسم شنیدیم اسمی که حالا برایمان عزیز شده است. اسمی که مفتخر به سربازی حزب الله است. تو برایمان فرمانده ای بودی از فرماندهان مقاومت و مگر فرق دارد کدامشان باشی: حاج قاسم، ابومهدی، هنیه یا عقیل. فرمانده، فرمانده است.