وزیر کشور گفت: اینکه گفته می‌شود در مناطق حاشیه‌نشین ۲۰ میلیون جمعیت حضور دارند اصلا درست نیست.
به گزارش جماران، عبدالرضا رحمانی‌فضلی در نشست سراسری دفاتر تسهیل‌گری در مناطق حاشیه‌نشین و سکونت‌گاه‌های غیررسمی گفت: موضوع تسهیل‌گری و خدمات‌رسانی به محلات به ویژه محلات کم‌برخوردار بحثی بود که در جلسات شورای اجتماعی که در محضر رهبر انقلاب و حضور سران قوا و مسئولان کشوری برگزار می‌شد، مطرح شده بود و در برنامه ششم جزو وظایف قانونی مشخص شد.
وی ادامه داد: این امر به معنای ایجاد دفاتر تسهیل‌گری در محلات کم‌برخودار به معنای ایجاد یک‌دستگاه و یک نهاد یا یک اداره در کنار دیگر دستگاه‌ها، نهادها و ادارات نیست بلک این دفاتر ایجاد می‌شود تا بتوانیم شعار اجتماعی کردن پاسخویی به مطالبات نیازها و رفع آسیب‌ها در محلات آسیب‌پذیر تحقق بخشیم.
وزیر کشور خاطرنشان کرد: شما تسهیلگران باید بتوانید با همکاری معتمدین در این محلات نسبت به ارتقای سطح مشارکت عمومی تلاش کرده و پاسخ مناسبی به نیازهای افراد در این محلات بدهید.
وی با ایراد از اینکه مسئولان این دفاتر تسهیل‌گری نباید نام مدیر را برای خود انتخاب کنند، گفت: شما نباید خودتان را مدیر بدانید چراکه مردم از مدیران انتظار پاسخگویی دارند بنابراین توقع‌شان از شما این است که پاسخگوی نیازهایشان باشید اما شما قدرت اجرایی ندارید بلکه دفاتر تسهیل‌گر حلقه وصل بین مردم و دستگاه‌های اجرایی هستند. باید با بدنه اجتماعی کار کرده و آنها را از ظرفیت‌هایشان آگاه کنید و همچنین از سوی دیگر باید با دستگاه‌ها برای ارائه خدمات در این مناطق هماهنگ باشید.
رحمانی‌فضلی با بیان اینکه افرادی که در این دفاتر تسهیل‌گری فعالیت می‌کنند باید از انگیزه و علاقه کار در این دفاتر برخوردار باشند، گفت: تسهلیگران باید انگیزه و علاقه نیز داشته باشند تا زمانی که به عنوان کارمند و در موضع رسمی وارد این محلات بشوید مطمئنا در چارچوب رفتارهای اداری گیر خواهید کرد. این حرکت یک حرکت مردمی است که باید چشمه جوشان خدمت‌رسانی در دل مردم در این محلات باشید تا اقدامات‌تان اثربخشی داشته باشد.
وی با بیان اینکه باید برای خدمت در این مناطق نگاه انسان‌محور داشت، گفت: مهمترین موضوعی که مطرح است این است که نگاه ما در این مناطق نگاه انسان‌محور باشد. ما به‌عنوان تسهیل‌گر باید به مردم خدمت کنیم. افراد ساکن در این مناطق یا به عوامل طبیعی مانند خشکسالی ناچار به کوچ از روستاهایشان شده‌اند یا اینکه به‌دلیل برنامه‌ریزی و بودجه‌ریزی نادرستی که در نظام اداری ما از قبل از انقلاب وجود داشته و به‌رغم همه اقداماتی که در طول سال‌های بعد از انقلاب انجام شده اما همچنان وجود دارد در این مناطق زندگی می‌کنند. متاسفانه ما همچنان شاهد عدم توازن و توزیع نامناسب امکانات و جمعیت هستیم بنابراین باید برای سلامت، نشاط و عدالت اجتماعی انگیزه خدمت‌رسانی به مردم این مناطق را پیدا کنیم و خدمت به مردم در این مناطق باید براساس موضوع معاضدت، مساعدت و ثواب به انسان‌هایی باشد که مانند خودمان هستند.
رحمانی‌فضلی با تاکید بر اینکه برای ارائه خدمات در این مناطق باید نگاه علمی داشته باشیم، تصریح کرد: نگاه علمی از دیگر موضوعاتی است که باید برای ارائه خدمات در این مناطق مورد توجه قرار دهیم. وقتی وارد محله‌ای با صد هزار جمعیت و انبوهی از مشکلاتی می‌شویم چنانچه یک الگوی علمی نداشته باشیم نمی‌دانیم چه اقداماتی را باید انجام دهیم. در حوزه آسیب ما بیش از 50 موضوع شاید در محلات داشته باشیم که باید به همه آنها رسیدگی شود یقینا بدون یک الگوی علمی نمی‌توانیم به نتیجه برسیم.
وی با بیان اینکه نگاه ما در محلات نگاه ساختارگرایانه و کارکردگرایانه است، گفت: معتقدم همه محلات کم‌برخوردار حاشیه‌نشین نیستند. حاشیه‌نشین؛ معنا و مفهوم خاص خود را دارد. اینکه گفته می‌شود در مناطق حاشیه‌نشین ۲۰ میلیون جمعیت حضور دارند اصلا درست نیست چراکه این افراد از روستاهایشان به این مناطق آمده و آنجا ساکن شده‌اند بنابراین قطعا شرایط در این مناطق بهتر از روستاها است. حال اگر این مناطق حاشیه‌نشین هستند پس روستا را چه می‌نامیم چراکه قطعا روستا بدتر از این مناطق بوده چراکه افراد از آنجا کوچ کرده و به این مناطق آمده‌اند. معتقدم نامگذاری مناطق باید براساس شرایط صورت گیرد.
وزیر کشور ادامه داد: اگر نگاه ما واقع‌گرایانه باشد می‌توانیم موضوعات را دسته‌بندی کنیم و براساس اولویت‌بندی اقدامات‌مان را انجام دهیم. یکی از این موضوعات، موضوعات کالبدی است. حق مردم است که برایشان موضوعات کالبدی را انجام داده و خدمات حداقلی کالبدی مانند آب، برق، فاضلاب و ... را برای این افراد فراهم کنیم. ما با محدودیت منابع روبرو هستیم و در مقابل نیز اولویت‌های مختلفی داریم بنابراین برای انجام و ارائه بهتر خدمات لازم است که اولویت‌بندی کنیم.
وی خطاب به تسهیل‌گیران گفت: وظیفه شما این است که از ظرفیت‌ها در این مناطق استفاده کنید. خودتان هیچ‌گاه نباید کارهای اجرایی را در این مناطق انجام دهید چراکه مطالبات انباشته شده بسیاری در این مناطق وجود دارد بنابراین کار شما تسهیلگران فقط هماهنگی است. باید منتقل‌کننده و هماهنگ‌کننده بین مردم آن محل و دستگاه‌های دولتی باشید. وظیفه شما این است که همبستگی اجتماعی بین مردم را تقویت کنید.
رحمانی‌فضلی خاطرنشان کرد: ان‌جی‌اوها و سازمان‌های مردم‌نهاد یکی از مهمترین ظرفیت‌ها هستند که باید از آنها استفاده کرد. هیات‌ها، خیرین و دانشگاه‌ها باید به این حوزه‌ها وارد شوند تا بتوانیم اقدامات‌مان را انجام دهیم. شما تسهیلگران باید خودتان را تکثیر کنید و باید تلاش کنید که اقدامات فرهنگی اجتماعی و مشارکتی را به صورت پیش ببرید که مردم رضایتمندی داشته باشند چراکه رضایتمندی مردم برای ما مهم است.
رحمانی فضلی خاطرنشان کرد: مردم باید بدانند کنار آنها هستیم و با استفاه از ظرفیت خودشان کار می‌کنیم. باید مردم را مشارکت‌پذیر کرده تا مردم احساس بودن و شدن بکنند.
وی متذکر شد: دستگاه‌های حاکمیتی باید در این مناطق نقش مهمتری نسبت به دیگر مناطق داشته باشند. اولویت همه شهرداری‌ها در کلانشهرها باید خدمات‌رسانی به این مناطق باشد و اگر منابعی دارند در برنامه‌ریزی هزینه‌کرد سالانه‌شان باید بخش زیادی را در این محلات هزینه کنند. در بخش ملی نیز ما باید همین‌طور باشیم. نباید به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی کنیم در فضای محلات نشاط، مشارکت، کارآمدی و اعتمادسازی را ایجاد کنیم تا فعالیت‌های‌مان اثربخش باشد.
رحمانی‌فضلی تصریح کرد: می‌دانم مسائل اجتماعی و فرهنگی زمان‌بر است و از شما توقع ندارم که ظرف یک‌ماه، شش‌ماه یا حتی یک‌سال اقدامات‌تان را به نتیجه برسانید.
وی با اشاره به نظام برنامه‌ریزی و بودجه‌ریزی غلط اذعان کرد: نظام بودجه‌ریزی و برنامه‌ریزی و اداری ما متمرکز و بدون رعایت اختیارات و ایجاد شرایط برای مردم است. این نظام قبل از انقلاب بوده و ما تلاش کردیم در طول سال‌های پس از انقلاب گشایش‌هایی در آن ایجاد کنیم اما نظام برنامه‌ریزی ما همچنان متمرکز و نظام بودجه‌ریزی ما مبتنی بر جمعیت است. در کل بودجه 12 تا 13 درصد اختیارات به استان‌ها داده می‌شود و مابقی آن در سطح ملی است.
وزیر کشور در پایان گفت: برای ارائه خدمات بهتر توسط تسهیلگران در این مناطق چهار لایه مشخص شده؛ لایه اول منطقه‌بندی، لایه دوم استانی، لایه سوم شهرستان و لایه چهارم محلات است. ما براساس یکسری فاکتورها 31 شهرستان کم‌برخوردار را مشخص کردیم و این لایه‌بندی در این شهرستان‌ها مدنظر قرار خواهد گرفت اما همچنان معتقدم باید نظام برنامه‌ریزی‌مان را تغییر دهیم. هیچ کشور توسعه‌یافته‌ای نیست که نظام برنامه‌ریزی کلان بخشی و متمرکز داشته باشد. در کشورهای توسعه‌یافته به هر منطقه قدرت و اختیار داده می‌شود اما نظام ما همچنان متمرکز است.
