در این حادثه چهار کشتی نفت‌کش آسیب دیدند که دو کشتی متعلق به عربستان سعودی، یک کشتی متعلق به نروژ و کشتی دیگر نیز متعلق به امارات متحده عربی بود.
به گزارش جماران؛ روزنامه رأی الیوم طی یادداشتی در واکنش به انتشار نتایج تحقیقات حادثه فجیره امارات، به بررسی دلایل عقب‌نشینی این کشور و متحدان آن از طرح ادعاهای صریح علیه ایران پرداخت.
وزارت امرو خارجه امارات ۲۲ اردیبهشت ماه (دوازدهم مه) در بیانیه‌ای از وقوع حادثه برای چند کشتی نفت‌کش در بندر الفجیره این کشور خراب داد و آن را «عملیات خرابکارانه» خواند.
در این حادثه چهار کشتی نفت‌کش آسیب دیدند که دو کشتی متعلق به عربستان سعودی، یک کشتی متعلق به نروژ و کشتی دیگر نیز متعلق به امارات متحده عربی بود.
از زمان وقوع این حادثه کشورهای عربی خلیج فارس و برخی مقامات و رسانه‌های عربی و غربی، ایران را متهم به دست داشتن در این حادثه کردند؛ «مایک پامپئو»، وزیر امور خارجه آمریکا و «جان بولتون»، مشاور امنیت ملی کاخ سفید این کشور از جمله افرادی بودند که مستقیما ایران عامل اصلی این حادثه معرفی کردند.
از زمان وقع این حادثه تحقیقات بین‌المللی مشترک برای مشخص شدن جزئیات و عامل این حادثه آغاز شد و امارات همانطور که قول داده بود، نتیجه این تحقیقات را در اختیار شورای امنیت گذاشت. با این حال، آنچه محور عربی و آمریکایی ضد ایران از ابتدای حادثه بندر فجیره، علیه تهران دست به اتهام زنی می‌کردند، با نتایج این تحقیقات که شامگاه دیروز پنجشنبه منتشر شد، در تضاد است و نامی از ایران در این تحقیقات نیست.
روزنامه الکترونیکی و فرامنطقه‌ای «رأی الیوم» در یادداشتی به قلم یکی از نویسندگان خود به نام «خالد الجیوسی» به چرایی عدم ذکر نام ایران در نتایج گزارش تحقیقات فجیره پرداخت و دلایل آن را بررسی کرد.
در ابتدای این یادداشت اشاره شده است که امارات متحده عربی تمایل زیادی به این دارد که در چارچوب ائتلاف خود با عربستان سعودی حرکت کند و اجلاس‌های سه‌گانه مکه نیز بیانگر این تمایل ابوظبی بود؛ چرا که در سطوح عالی در این نشست‌ها حضور داشت.
نویسنده این یادداشت، موضع عراق و قطر در قبال بیانیه پایانی نشست مکه را در کنار نحوه تعامل «عمران خان»، نخست‌وزیر پاکستان با «سلمان بن عبدالعزیز»، شاه سعودی که برخلاف عرف دیپلماتیک بود، دلیلی بر عدم موفقیت این اجلاس‌ها خواند و نوشت که «عرب‌ها بر این مسئله توافق کردند که حتی در دشمنی با جمهوری اسلامی ایران نیز به اجماع نرسند».
بر اساس این گزارش، به رغم اینکه امارات و عربستان سعودی در یک ائتلاف و هم‌پیمان هستند ولی آنچه واضح است عدم تمایل آن‌ها برای تشدید تنش با ایران است؛ چرا که نتایج تحقیقاتی که اخیرا امارات در ارتباط با حمله به نفت‌کش‌های در فجیره منتشر کرد، فقط به این اکتفا کرد که یکی از کشورها پشت این حادثه است.
رأی الیوم می‌نویسد که تا این لحظه هیچ دلیلی بر دست داشتن ایران در این حادثه وجود ندارد و این همان نتایجی است که امارات، عربستان سعودی و نروژ مشترکا روز پنجشنبه این هفته منتشر کردند.
در یادداشت این روزنامه آمده است که به رغم گزارش مشترک سه کشور در مورد حادثه فجریه و جزئیات آن، آنچه جالب توجه است این است که این گزارش به هیچ نقش احتمالی ایران در این «عملیات خرابکارانه» در جلسه شورای امنیت سازمان ملل متحد اشاره نکرده است.
دلایل عقب‌نشینی امارات از طرح ادعاها علیه ایران
نویسنده این یادداشت، عدم ذکر نام ایران در گزارش مشترک امارات، نروژ و عربستان سعودی درباره حادثه فجیره و عقب‌نشینی از ادعاهای آن‌ها علیه تهران را در دلایل زیر مطرح کرد:
نخست) شکست اجلاس‌های مکه؛ نشست‌های سران شورای همکاری خلیج فارس، اتحادیه عرب و سازمان همکاری اسلامی نتوانست موضع عربی-اسلامی واحدی علیه ایران اتخاذ کند. حتی در سطح نشست شورای همکاری خلیج فارس، قطر با موضع خود عربستان سعودی را غافل‌گیر و با تشدید تنش با ایران مخالفت کرد.
رأی الیوم می نویسد: «اگر اوضاع بیانیه‌های کاغذی ریاض اینگونه باشد، حال و هوای ائتلاف نظامی عربستان سعودی چگونه خواهد بود؛ ائتلافی که ریاض با هدف مقابله با جمهوری [اسلامی] ایران به دنبال تشکیل آن است. در هر صورت، پول معجزه نمی‌کند».
دوم) امارات به رغم تمایلی که برای شرکت در نشست مکه داشت و حتی تا این لحظه هم اتهام صریحی علیه ایران نداشته است؛ چرا که ابوظبی به خوبی از عواقب تشدید دشمنی با ایران باخبر است.
سوم) در صورت جنگ با ایران، اقتصاد امارات اول از همه آسیب خواهد دید و اقتصاد رفاه‌طلب و سیاسی امارات به هیچ وجه آماده ماجراجویی بر سر امنیت و ثبات این کشور نیست و چه بسا عربستان سعودی نیز همانند امارات روی چنین مسائلی حساب باز می‌کند.
چهارم) اصل اتهام‌ها علیه ایران در حادثه فجیره از سوی آمریکایی‌ها مطرح شد و این آمریکا است که به دنبال مدیریت اوضاع بحرانی خود است؛ آمریکایی که به سمت تشدید تنش رفت و همزمان به دنبال مذاکره است. ولی طرف ایرانی اصرار بر این دارد که آمریکا را شرمنده کرده و در تنگنا قرار دهد.
پنجم) جنگ با ایران تفریح و پیک‌نیک رفتن نیست و هرگونه اتهامی علیه این کشور در شورای امنیت مسلتزم تحرکات عملی علیه تهران است. حتی در صورت اثبات اتهام‌ها علیه تهران، این ایران است که به منافع متحدان آمریکا آسیب زده و طرف آمریکایی برای حمایت از این منافع هیچ اقدامی نکرده است.
نویسنده در پایان یادداشت خود می نویسد همه از تقابل و جنگ با ایران می‌ترسند جز خود ایران؛ چرا که جمهوری اسلامی ایران در صحنه میدانی توانست با موضع خود در حمایت از مقاومت، افکار عمومی عرب را حول محور خود گرد آورد و حمایت آن‌ها را جلب کند. افزون بر این، ایران مخالفت صریح خود با معامله قرن آمریکا را اعلام کرده است و همین مسئله برای اینکه ایران را دوست بداریم کافی است.
طرح موسوم به «معامله قرن» که آمریکا برای پایان دادن به منازعه بین فلسطینیان و صهیونیست‌ها مطرح کرده، به دنبال حذف همیشگی بازگشت آوارگان فلسطینی (مطابق آمار شش میلیون) به سرزمین خود و اسکان آن‌ها در «وطن جایگزین» یعنی کشورهای دیگر است. به رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی در دولت آمریکا و انتقال سفارت این کشور از تل‌آویو به شهر قدس در این راستا انجام شده است و قرار نیست کشوری به نام فلسطین به پایتختی قدس به رسمیت شناخته شود.
نشست اقتصادی منامه که قرار است روزهای ۲۵ و ۲۶ ژوئن (۴ و ۵ تیرماه) در بحرین برگزار شود، اولین گام در راستای اجرای این طرح ضد فلسطینی آمریکا است.
