استفاده از ظرفیت های روستاها به ویژه درمناطق خوش آب و هوا و کوهستانی و مطرح شدن آنان به عنوان قطب گردشگری نیاز به نگاه هنرمندانه و خلاقانه دارد تا روستاهایی که شاید کسی شناخت درستی از آنها ندارد محلی برای تامین درآمد پایدار برای روستاییان باشد.
روستای واریان از روستاهای واقع در جاده کرج به چالوس در استان البرز است که
پس از آبگیری سد کرج در سال 1348 بخش عمده ای از آن به زیر آب رفت و اکنون راه دسترسی به این بهشت پنهان که 50 خانوار در آن زندگی می کنند، سوار شدن بر قایق و گذر از عرض دریاچه سد کرج است.
برای بخشی از جمعیت این روستا و چند روستای دیگر که زیر آب رفته اند در منطقه ای در شرق شهرستان کرج مکانی در نظر گرفته شد که اکنون رزکان نو نام دارد. این روستاها در مناطقی خوش آب و هوا قرار داشته و مناطقی ییلاقی به شمار می رفتند.
روستای واریان که در 25 کیلومتری از ابتدای جاده کرج - چالوس واقع شده و اکنون نیز بخشی از آن در آن سوی دریاچه سد کرج قرار دارد، زمانی روستای بزرگی بوده است و اکنون نیز که تنها بخشی از آن باقی است، جذابیت های طبیعی فراوانی دارد که هر دوستدار طبیعت و بوم گردی را به سمت خود جلب می کند.
روستای واریان ابتدا در جایی که اکنون بستر دریاچه سد کرج است، قرار داشت اما اهالی و ساکنان آن به مناطق بالاتر کوچ داده شدند و بدین ترتیب تنها راه ارتباطی آن راه آبی است.
گذر از دریاچه زیبای سد کرج و رسیدن به این روستا که خود دارای آب و هوایی پاکیزه و سرشار از لطافت و طبیعت مسحورکننده است، جذابیت های خاصی به این روستا بخشیده که می تواند به عنوان یکی از مقاصد گردشگری به ویژه برای بوم گردان به حساب آید.
دریاچه سد کرج باعث شده که این روستا از موقعیت خاصی برخوردار شود. در آن سوی دریاچه و کنار جاده هتلی به نام هتل واریان قرار داشت که امکاناتی برای قایق‌رانی و اسکی روی آب داشت که به دلیل احتمال آلوده کردن آب سد، بسته شد.
اکنون ساکنان این روستای زیبا با مشکلات فراوانی مواجه هستند و سال ها است برای ادامه زندگی در روستای خود با مشکلات دستعه و پنجه نرم می کنند، در حالی که اکنون حتی امکان تعمیر خانه های قدیمی برای آنان فراهم نیست.
خبرنگاران ایرنا مرکز استان البرز به دعوت تعدادی از روستاییان سفری به این روستای جذاب و دیدنی داشتند تا پای صحبت ها و دردودل های آنان بنشینند.
**به دنبال تعیین تکلیف اساسی روستای واریان هستیم
یکی از اعضای هیات امنای مسجد واریان در گفت و گو با خبرنگاران ایرنا گفت: در جاده کرج - چالوس تعداد کمی از روستاها دایر و فعال هستند و جذب و بازگرداندن جمعیت به روستاها یکی از دغدغه های اصلی مسئولان بوده به طوری که در سیاستگذاری های کلان به این امر توجه ویژه ای دارند.
رضا صفری خاطرنشان کرد: در روستای واریان برغم کمبود امکانات و رفاه کامل برای
اهالی، مردم استقبال زیادی برای ماندن دارند. زمستان ها به دلیل شدت برودت هوا و نبود گاز و عدم دسترسی به مسیرهای تردد مناسب و سایر امکانات مورد نیاز از جمعیت ساکن در روستا کاسته شده و مردم به صورت موقت به شهر می روند ولی با آغاز فصل بهار اهالی روستا بازگشته و زندگی جریان دارد، البته مشکل اشتغال نیز برای سکونت دائم وجود دارد، چراکه باغداری و دامداری در این روستا بسیار کم است و تنها برای مصرف شخصی بوده و منبع درآمد محسوب نمی شود.
وی خاطرنشان کرد: در گذشته سیب های واریان در کشور معروف بود، ولی اکنون به دلیل نبود امکانات، جاذبه و صرفه اقتصادی، کشاورزی و باغداری برای جوانان و همچنین مشکلات و موانعی که با آن دست و پنجه نرم می کنیم، این امر مورد استقبال قرار نمی گیرد.
صفری ادامه داد: این روستای زیبا و پر از جاذبه های طبیعی و گردشگری با مشکلات عدیده ای مواجه است که برای حل آنها بارها به مراجع قانونی، نمایندگان مردم در مجلس و مسئولان نامه نوشته ایم که برای حفظ این روستا تدبیری اندیشیده شود،
ولی تاکنون به نتیجه ای نرسیده ایم.
وی ادامه داد: از سال 34 که سنگ بنای سد کرج گذاشته شد در روستای واریان حدود 500 خانوار زندگی می کردند و این روستا مرکزیت داشت و پس از ساخت سد بخش بزرگی از روستا زیر آب رفت و برای تردد اهالی باقی مانده روستا که با جاده اصلی فاصله داشتند، قایقی در نظر گرفتند که عبور و مرور تا حدودی میسر شود و در
سال 59 نیز پس از اقدامات جهاد سازندگی طبق قرادادی مقرر شد که سازمان آب و فاضلاب تهران برای اتصال روستا به جاده اصلی پلی بنا کند، ولی این اقدام صورت نگرفت.
صفری می افزاید: پس از مدتی اعلام شد که امکان ایجاد پل وجود ندارد و سکونت در این روستا منجر به آلوده شدن آب سد می شود، از این رو باید اهالی، روستا را تخلیه کنند، بنابراین در واریان شهر کنونی که در حوالی شهر کرج قرار دارد، بخشی از اراضی را به عنوان معوض در نظر گرفتند و تعدادی از واریانی ها این اقدام را پذیرفته و زمین های خود را در روستا واگذار کردند و به شهر رفتند ولی برخی نیز چنین شرطی را قبول نکردند.
وی افزود: اکنون فشار زیادی بر روی اهالی روستا وجود دارد چرا که تاکید بر این است که روستا به صورت کامل تخلیه شود، ولی ما ترجیح می دهیم زمین های خود را حفظ کنیم و در روستا بمانیم، گرچه اکنون برای بازسازی خانه هایمان امکان انتقال مصالح نداریم.
این عضو هیا امناء مسجد روستای واریان تصریح کرد: بر اساس مصوباتی که سال ها پیش تهیه و تدوین شد، 360 هکتار زمین برای واریانی ها و انتقال آنها به شهر در نظر گرفته شده بود، ولی اکنون سهمیه اهالی این روستا کم شده است.
وی گفت: سال 60 طبق اظهارات کارشناس مربوطه اراضی واریان 180 هکتار تخمین زده شده بود، ولی کارشناس دیگری 75 هکتار اراضی را قابل واگذاری اعلام کرد و پس از آن به تک تک اهالی باقی مانده در روستا نامه ای مبنی بر مهلت 15 روزه تخلیه روستا ابلاغ شد ولی اهالی می خواهند در روستای آبا و اجدادی خود بمانند.
این عضو هیات امنای مسجد واریان خاطرنشان کرد: مدتی بعد موضوع حریم وبستر سد و رودخانه مطرح شد که این موضوع نیز با استفاده از قانون و نظر کارشناس و پیگیری های اهالی روستا رد شد چرا که فاصله قانونی بوده و واریان آلودگی برای آب سد ندارد.
وی خاطرنشان کرد: برخی اوقات هم که قایق بزرگ روستا خراب می شود مجبور هستیم با یک قایق کوچک رفت و آمد داشته باشیم و حتی برای بازسازی مسجد روستا نیز اجازه نداشتیم مصالح انتقال دهیم.
وی تصریح کرد: بسیاری برای بازدید از روستا آمدند و جلسات بسیاری نیز تشکیل شده ولی همچنان در بلاتکلیفی هستیم.
یکی از اهالی سالخورده این روستا که حتی در فصول سرد سال نیز واریان را ترک نمی کند نیز به خبرنگاران ایرنا گفت: دل کندن از زادگاهم بسیار برایم دشوار است و نمی توانم این زیبایی ها را در جای دیگری با تمام وجود حس کنم.
رقیه سروری با اشاره به خاطرات دور و نزدیک از واریان، گفت: پس از سال ها رنج و سختی برای ماندن در روستا همچنان امیدواریم که با کمک مسئولان تدبیری اتخاذ شود که به اهالی اجازه ماندن و زندگی آرام در روستا را بدهند.
وی ادامه داد: اکنون امکانات مناسبی برای تردد و گاز در روستا نداریم، ولی به همین شرایط نیز قانع هستیم و تنها آرامش برای زندگی در واریان که سرزمین اجدادی ماست را خواستاریم زیرا سکونت دائم در واریان را به شهر ترجیح می دهیم.
یکی دیگر از اهالی جوان روستا که در بلندی های واریان به تماشای طبیعت نشسته، گفت: به دلیل کمبود امکانات و نبود اشتغال مناسب در روستا، زندگی شهری را به اجبار انتخاب کردم، ولی از هر فرصتی استفاده کرده و همراه خانواده به واریان باز می گردم.
محمد اصغری افزود: اگر به امنیت روستا مطمئن شوم مایلم که مانند والدینم در روستا ساکن شوم و هر روز از اینجا به محل کارم رفت و آمد داشته باشم.
وی اضافه کرد: این روستا به اندازه ای زیبا است که می تواند برای گردشگران بسیار جذاب بوده و برای اهالی اشتغالزایی کند و خواست ما از مسئولان این است که در این مسیر ما را یاری کنند.
1535/6155خبرنگار:داریوش غفاری**انتشار دهنده:داریوش غفاری
انتهای پیام روستای واریان از روستاهای واقع در جاده کرج به چالوس در استان البرز است که
پس از آبگیری سد کرج در سال 1348 بخش عمده ای از آن به زیر آب رفت و اکنون راه دسترسی به این بهشت پنهان که 50 خانوار در آن زندگی می کنند، سوار شدن بر قایق و گذر از عرض دریاچه سد کرج است.
برای بخشی از جمعیت این روستا و چند روستای دیگر که زیر آب رفته اند در منطقه ای در شرق شهرستان کرج مکانی در نظر گرفته شد که اکنون رزکان نو نام دارد. این روستاها در مناطقی خوش آب و هوا قرار داشته و مناطقی ییلاقی به شمار می رفتند.
روستای واریان که در 25 کیلومتری از ابتدای جاده کرج - چالوس واقع شده و اکنون نیز بخشی از آن در آن سوی دریاچه سد کرج قرار دارد، زمانی روستای بزرگی بوده است و اکنون نیز که تنها بخشی از آن باقی است، جذابیت های طبیعی فراوانی دارد که هر دوستدار طبیعت و بوم گردی را به سمت خود جلب می کند.
روستای واریان ابتدا در جایی که اکنون بستر دریاچه سد کرج است، قرار داشت اما اهالی و ساکنان آن به مناطق بالاتر کوچ داده شدند و بدین ترتیب تنها راه ارتباطی آن راه آبی است.
گذر از دریاچه زیبای سد کرج و رسیدن به این روستا که خود دارای آب و هوایی پاکیزه و سرشار از لطافت و طبیعت مسحورکننده است، جذابیت های خاصی به این روستا بخشیده که می تواند به عنوان یکی از مقاصد گردشگری به ویژه برای بوم گردان به حساب آید.
دریاچه سد کرج باعث شده که این روستا از موقعیت خاصی برخوردار شود. در آن سوی دریاچه و کنار جاده هتلی به نام هتل واریان قرار داشت که امکاناتی برای قایق‌رانی و اسکی روی آب داشت که به دلیل احتمال آلوده کردن آب سد، بسته شد.
اکنون ساکنان این روستای زیبا با مشکلات فراوانی مواجه هستند و سال ها است برای ادامه زندگی در روستای خود با مشکلات دستعه و پنجه نرم می کنند، در حالی که اکنون حتی امکان تعمیر خانه های قدیمی برای آنان فراهم نیست.
خبرنگاران ایرنا مرکز استان البرز به دعوت تعدادی از روستاییان سفری به این روستای جذاب و دیدنی داشتند تا پای صحبت ها و دردودل های آنان بنشینند.
**به دنبال تعیین تکلیف اساسی روستای واریان هستیم
یکی از اعضای هیات امنای مسجد واریان در گفت و گو با خبرنگاران ایرنا گفت: در جاده کرج - چالوس تعداد کمی از روستاها دایر و فعال هستند و جذب و بازگرداندن جمعیت به روستاها یکی از دغدغه های اصلی مسئولان بوده به طوری که در سیاستگذاری های کلان به این امر توجه ویژه ای دارند.
رضا صفری خاطرنشان کرد: در روستای واریان برغم کمبود امکانات و رفاه کامل برای
اهالی، مردم استقبال زیادی برای ماندن دارند. زمستان ها به دلیل شدت برودت هوا و نبود گاز و عدم دسترسی به مسیرهای تردد مناسب و سایر امکانات مورد نیاز از جمعیت ساکن در روستا کاسته شده و مردم به صورت موقت به شهر می روند ولی با آغاز فصل بهار اهالی روستا بازگشته و زندگی جریان دارد، البته مشکل اشتغال نیز برای سکونت دائم وجود دارد، چراکه باغداری و دامداری در این روستا بسیار کم است و تنها برای مصرف شخصی بوده و منبع درآمد محسوب نمی شود.
وی خاطرنشان کرد: در گذشته سیب های واریان در کشور معروف بود، ولی اکنون به دلیل نبود امکانات، جاذبه و صرفه اقتصادی، کشاورزی و باغداری برای جوانان و همچنین مشکلات و موانعی که با آن دست و پنجه نرم می کنیم، این امر مورد استقبال قرار نمی گیرد.
صفری ادامه داد: این روستای زیبا و پر از جاذبه های طبیعی و گردشگری با مشکلات عدیده ای مواجه است که برای حل آنها بارها به مراجع قانونی، نمایندگان مردم در مجلس و مسئولان نامه نوشته ایم که برای حفظ این روستا تدبیری اندیشیده شود،
ولی تاکنون به نتیجه ای نرسیده ایم.
وی ادامه داد: از سال 34 که سنگ بنای سد کرج گذاشته شد در روستای واریان حدود 500 خانوار زندگی می کردند و این روستا مرکزیت داشت و پس از ساخت سد بخش بزرگی از روستا زیر آب رفت و برای تردد اهالی باقی مانده روستا که با جاده اصلی فاصله داشتند، قایقی در نظر گرفتند که عبور و مرور تا حدودی میسر شود و در
سال 59 نیز پس از اقدامات جهاد سازندگی طبق قرادادی مقرر شد که سازمان آب و فاضلاب تهران برای اتصال روستا به جاده اصلی پلی بنا کند، ولی این اقدام صورت نگرفت.
صفری می افزاید: پس از مدتی اعلام شد که امکان ایجاد پل وجود ندارد و سکونت در این روستا منجر به آلوده شدن آب سد می شود، از این رو باید اهالی، روستا را تخلیه کنند، بنابراین در واریان شهر کنونی که در حوالی شهر کرج قرار دارد، بخشی از اراضی را به عنوان معوض در نظر گرفتند و تعدادی از واریانی ها این اقدام را پذیرفته و زمین های خود را در روستا واگذار کردند و به شهر رفتند ولی برخی نیز چنین شرطی را قبول نکردند.
وی افزود: اکنون فشار زیادی بر روی اهالی روستا وجود دارد چرا که تاکید بر این است که روستا به صورت کامل تخلیه شود، ولی ما ترجیح می دهیم زمین های خود را حفظ کنیم و در روستا بمانیم، گرچه اکنون برای بازسازی خانه هایمان امکان انتقال مصالح نداریم.
این عضو هیا امناء مسجد روستای واریان تصریح کرد: بر اساس مصوباتی که سال ها پیش تهیه و تدوین شد، 360 هکتار زمین برای واریانی ها و انتقال آنها به شهر در نظر گرفته شده بود، ولی اکنون سهمیه اهالی این روستا کم شده است.
وی گفت: سال 60 طبق اظهارات کارشناس مربوطه اراضی واریان 180 هکتار تخمین زده شده بود، ولی کارشناس دیگری 75 هکتار اراضی را قابل واگذاری اعلام کرد و پس از آن به تک تک اهالی باقی مانده در روستا نامه ای مبنی بر مهلت 15 روزه تخلیه روستا ابلاغ شد ولی اهالی می خواهند در روستای آبا و اجدادی خود بمانند.
این عضو هیات امنای مسجد واریان خاطرنشان کرد: مدتی بعد موضوع حریم وبستر سد و رودخانه مطرح شد که این موضوع نیز با استفاده از قانون و نظر کارشناس و پیگیری های اهالی روستا رد شد چرا که فاصله قانونی بوده و واریان آلودگی برای آب سد ندارد.
وی خاطرنشان کرد: برخی اوقات هم که قایق بزرگ روستا خراب می شود مجبور هستیم با یک قایق کوچک رفت و آمد داشته باشیم و حتی برای بازسازی مسجد روستا نیز اجازه نداشتیم مصالح انتقال دهیم.
وی تصریح کرد: بسیاری برای بازدید از روستا آمدند و جلسات بسیاری نیز تشکیل شده ولی همچنان در بلاتکلیفی هستیم.
یکی از اهالی سالخورده این روستا که حتی در فصول سرد سال نیز واریان را ترک نمی کند نیز به خبرنگاران ایرنا گفت: دل کندن از زادگاهم بسیار برایم دشوار است و نمی توانم این زیبایی ها را در جای دیگری با تمام وجود حس کنم.
رقیه سروری با اشاره به خاطرات دور و نزدیک از واریان، گفت: پس از سال ها رنج و سختی برای ماندن در روستا همچنان امیدواریم که با کمک مسئولان تدبیری اتخاذ شود که به اهالی اجازه ماندن و زندگی آرام در روستا را بدهند.
وی ادامه داد: اکنون امکانات مناسبی برای تردد و گاز در روستا نداریم، ولی به همین شرایط نیز قانع هستیم و تنها آرامش برای زندگی در واریان که سرزمین اجدادی ماست را خواستاریم زیرا سکونت دائم در واریان را به شهر ترجیح می دهیم.
یکی دیگر از اهالی جوان روستا که در بلندی های واریان به تماشای طبیعت نشسته، گفت: به دلیل کمبود امکانات و نبود اشتغال مناسب در روستا، زندگی شهری را به اجبار انتخاب کردم، ولی از هر فرصتی استفاده کرده و همراه خانواده به واریان باز می گردم.
محمد اصغری افزود: اگر به امنیت روستا مطمئن شوم مایلم که مانند والدینم در روستا ساکن شوم و هر روز از اینجا به محل کارم رفت و آمد داشته باشم.
وی اضافه کرد: این روستا به اندازه ای زیبا است که می تواند برای گردشگران بسیار جذاب بوده و برای اهالی اشتغالزایی کند و خواست ما از مسئولان این است که در این مسیر ما را یاری کنند.
1535/6155خبرنگار:داریوش غفاری**انتشار دهنده:داریوش غفاری
کپی شد
