با فرا رسیدن ماه محرم اندوه و ماتم سراسر ایران را می گیرد و مردم هر کدام به شکلی ارادت خود را به مظلوم کربلا ابراز می کنند اما تاسوعا و عاشورای حسینی نقطه عطف عزاداری ها و عرض ارادت مردم ایران اسلامی به خاندان عصمت و طهارت و سید و سالار شهیدان است.
تاسوعا با یاد و نام ماه هاشمیان قمر منیر بنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس (ع) عجین شده است و اوج عزاداری ها در سوگ عباس ابن علی (ع) در این روز زمینه ساز مناسب برای گریه بر سالار شهیدان است.
یکی از ارزش های والای انسانی و اسلامی، رعایت ادب و فروتنی نسبت به افرادی است که در مقایسه با انسان، دارای برتری باشند، در آموزه های دینی و دستورات اولیاء الهی نیز بر این موضوع بسیار سفارش شده است.
ماه بنی هاشم که پرورش یافته خاندان رسالت و امامت است، با این آموزه ها به خوبی آشنا است و گام های او در کربلا به گونه ای برداشته شده که نامش تا ابد در تاریخ به ادب، وفا و رشادت به عنوان نمونه عالم ثبت شده است.
مقام آن حضرت آنقدر بالاست که «کاشف الکرب عن وجه الحسین» می شود به این معنی که برطرف کننده غم و اندوه از روی امام حسین(ع) بوده است.
نام ابوالفضل العباس (ع) در آغاز داستان ادب و فروتنی نقش بسته است زیرا وی هرگز برادر بزرگوارش که ولی زمان او بود را برادر خطاب نکرد و از ایشان به عنوان سید و مولا و سرور یاد می کرد.
ایشان پیروی محض از امام زمان خود و نثار جان شیرین در مسیر دین حق را به گونه ای رسا به جهانیان عرضه کرد که پرچمدار آزادمردی و اسطوره ادب و وفا و دینمداری شد و امروز همه حق طلبان و ولایتمداران عالم به منش و سیره زیبای ایشان اقتدا می کنند.
امام صادق (ع) در آغاز زیارت نامه حضرت عباس (ع)، او را با صفت ایمان و خداباوری خوانده و در پایان، بر ایمان محض و بصیرت والای ایشان گواهی داده است و می فرماید: گواهی می دهم که تو لحظه ای از خود سستی نشان ندادی و برنگشتی، بلکه مَشی تو بر ایمان و بصیرت در دین رقم خورده بود.
امام صادق(ع) همچنین در فرازی از زیارتنامه حضرت عباس(ع) می فرمایند: کسانی که تو را به شهادت رساندند حرمت اسلام را از بین بردند.
امام سجاد (ع) نیز در وصف عموی بزرگوارشان حضرت عباس (ع) می فرمایند: خدا عمویم عباس را رحمت کند که ایثار کرد و خود را به سختی افکند و در راه برادرش جانبازی کرد، تا آن‌که دست‌هایش از پیکر جدا گردید. آن‌گاه خداوند به جای آن‌ها دو بال به وی عنایت فرمود که در بهشت همراه فرشتگان پرواز کند؛ همان‌سان که برای جعفر طیار قرار داد. عباس نزد خداوند مقامی دارد که همه شهدا در قیامت بدان غبطه می‌خورند.
1535/6155خبرنگار:داریوش غفاری**انتشار دهنده:داریوش غفاری
انتهای پیام تاسوعا با یاد و نام ماه هاشمیان قمر منیر بنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس (ع) عجین شده است و اوج عزاداری ها در سوگ عباس ابن علی (ع) در این روز زمینه ساز مناسب برای گریه بر سالار شهیدان است.
یکی از ارزش های والای انسانی و اسلامی، رعایت ادب و فروتنی نسبت به افرادی است که در مقایسه با انسان، دارای برتری باشند، در آموزه های دینی و دستورات اولیاء الهی نیز بر این موضوع بسیار سفارش شده است.
ماه بنی هاشم که پرورش یافته خاندان رسالت و امامت است، با این آموزه ها به خوبی آشنا است و گام های او در کربلا به گونه ای برداشته شده که نامش تا ابد در تاریخ به ادب، وفا و رشادت به عنوان نمونه عالم ثبت شده است.
مقام آن حضرت آنقدر بالاست که «کاشف الکرب عن وجه الحسین» می شود به این معنی که برطرف کننده غم و اندوه از روی امام حسین(ع) بوده است.
نام ابوالفضل العباس (ع) در آغاز داستان ادب و فروتنی نقش بسته است زیرا وی هرگز برادر بزرگوارش که ولی زمان او بود را برادر خطاب نکرد و از ایشان به عنوان سید و مولا و سرور یاد می کرد.
ایشان پیروی محض از امام زمان خود و نثار جان شیرین در مسیر دین حق را به گونه ای رسا به جهانیان عرضه کرد که پرچمدار آزادمردی و اسطوره ادب و وفا و دینمداری شد و امروز همه حق طلبان و ولایتمداران عالم به منش و سیره زیبای ایشان اقتدا می کنند.
امام صادق (ع) در آغاز زیارت نامه حضرت عباس (ع)، او را با صفت ایمان و خداباوری خوانده و در پایان، بر ایمان محض و بصیرت والای ایشان گواهی داده است و می فرماید: گواهی می دهم که تو لحظه ای از خود سستی نشان ندادی و برنگشتی، بلکه مَشی تو بر ایمان و بصیرت در دین رقم خورده بود.
امام صادق(ع) همچنین در فرازی از زیارتنامه حضرت عباس(ع) می فرمایند: کسانی که تو را به شهادت رساندند حرمت اسلام را از بین بردند.
امام سجاد (ع) نیز در وصف عموی بزرگوارشان حضرت عباس (ع) می فرمایند: خدا عمویم عباس را رحمت کند که ایثار کرد و خود را به سختی افکند و در راه برادرش جانبازی کرد، تا آن‌که دست‌هایش از پیکر جدا گردید. آن‌گاه خداوند به جای آن‌ها دو بال به وی عنایت فرمود که در بهشت همراه فرشتگان پرواز کند؛ همان‌سان که برای جعفر طیار قرار داد. عباس نزد خداوند مقامی دارد که همه شهدا در قیامت بدان غبطه می‌خورند.
1535/6155خبرنگار:داریوش غفاری**انتشار دهنده:داریوش غفاری
کپی شد
