به گزارش ایرنا ، روزنامه پیام زمان این مطلب را در ستون یاداداشت خود به قلم علی شهبازی به رشته تحریر درآورده است.
در بخشی از این مطلب آورده شده: ایران امروز در آستانه انتخابات ریاست جمهوری قرار دارد، مردم با حضور در رسانه های جمعی و فضای مجازی خود را در دسته بندی های سیاسی جای می دهند و برخی نیز خود را مستقل می خوانند و توقعاتی را به منظور مشارکت در امور جامعه متوجه رئیس جمهور آینده ایران می کنند، آنچه در واکنش های مردم به انتخابات جالب است توقعات و خواسته های ایشان از رئیس جمهور است، گویی که شخصی که می خواهد رئیس جمهور شود می خواهد رشته تمام امور را در دست بگیرد.
این نحوه ی مواجهه شدن مردم در برابر انتخابات بسیار جای تامل دارد و تامل در این باره می تواند بخش مهمی از خوی اجتماعی مردم ایران را روشن سازد، اینکه رئیس جمهور آینده باید زمام امور اقتصادی ، سیاسی، فرهنگی، امنیتی و اداری را در کف با کفایت خویش گیرد آشکارا توقعی است خارج از حد توان هیات حاکمه ای هوشمند و دوراندیش.
البته بسیاری آن را مطالبه ای بحق می دانند اما همین عده نیز به فرهنگی تعلق دارند که مردم از درون آن، این چنین با انتخابات مواجهه می شوند، بی خویشتنی شاید بهترین واژه ای باشد که می تواند این نحوه از مواجهه مردم با انتخابات را قدری روشن سازد.
بی شک مردم می توانند توقعات متنوع و متعددی از هیات حاکمه منتخب را داشته باشند اما غرقه شدن در مشکلات اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی از یک سو و آرزوی از راه رسیدن رئیس جمهوری که بتواند بر تمام این مسائل فائق شود امری است تامل برانگیر،زیرا بسیاری از مشکلات حاضر می تواند توسط خود مردم مرتفع شود، نیروی اتحاد، بهم پیوستگی، هم اندیشی و کار جمعی که در نهاد مردم است اما به فراموشی رفته یا توسط روحیه مصرف گرایی به انزوا کشانده شده است براستی که یگانه ثروت ما خویشتن خویش ماست.
در این آستانه شاهدیم مردم ایران بسان منجی به هیات حاکمه ی منتخب می نگرند ، این نحوه از مواجهه مردم
متکی بر بی خویشتنی شان است ،فقر اعتماد به نفس ، نداشتن روحیه کار جمعی از نتایج حتمی بی خویشتنی محسوب می شود.
7414/1535خبرنگار:وحیده عسکری**انتشار دهنده:داریوش غفاری
انتهای پیام در بخشی از این مطلب آورده شده: ایران امروز در آستانه انتخابات ریاست جمهوری قرار دارد، مردم با حضور در رسانه های جمعی و فضای مجازی خود را در دسته بندی های سیاسی جای می دهند و برخی نیز خود را مستقل می خوانند و توقعاتی را به منظور مشارکت در امور جامعه متوجه رئیس جمهور آینده ایران می کنند، آنچه در واکنش های مردم به انتخابات جالب است توقعات و خواسته های ایشان از رئیس جمهور است، گویی که شخصی که می خواهد رئیس جمهور شود می خواهد رشته تمام امور را در دست بگیرد.
این نحوه ی مواجهه شدن مردم در برابر انتخابات بسیار جای تامل دارد و تامل در این باره می تواند بخش مهمی از خوی اجتماعی مردم ایران را روشن سازد، اینکه رئیس جمهور آینده باید زمام امور اقتصادی ، سیاسی، فرهنگی، امنیتی و اداری را در کف با کفایت خویش گیرد آشکارا توقعی است خارج از حد توان هیات حاکمه ای هوشمند و دوراندیش.
البته بسیاری آن را مطالبه ای بحق می دانند اما همین عده نیز به فرهنگی تعلق دارند که مردم از درون آن، این چنین با انتخابات مواجهه می شوند، بی خویشتنی شاید بهترین واژه ای باشد که می تواند این نحوه از مواجهه مردم با انتخابات را قدری روشن سازد.
بی شک مردم می توانند توقعات متنوع و متعددی از هیات حاکمه منتخب را داشته باشند اما غرقه شدن در مشکلات اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی از یک سو و آرزوی از راه رسیدن رئیس جمهوری که بتواند بر تمام این مسائل فائق شود امری است تامل برانگیر،زیرا بسیاری از مشکلات حاضر می تواند توسط خود مردم مرتفع شود، نیروی اتحاد، بهم پیوستگی، هم اندیشی و کار جمعی که در نهاد مردم است اما به فراموشی رفته یا توسط روحیه مصرف گرایی به انزوا کشانده شده است براستی که یگانه ثروت ما خویشتن خویش ماست.
در این آستانه شاهدیم مردم ایران بسان منجی به هیات حاکمه ی منتخب می نگرند ، این نحوه از مواجهه مردم
متکی بر بی خویشتنی شان است ،فقر اعتماد به نفس ، نداشتن روحیه کار جمعی از نتایج حتمی بی خویشتنی محسوب می شود.
7414/1535خبرنگار:وحیده عسکری**انتشار دهنده:داریوش غفاری
کپی شد
